The Orwells - Terrible Human Beings

Ας πάρουμε τα πράγματα (σχεδόν) από την αρχή. Οι Orwells, η indie/punk/garage μπάντα από το Σικάγο, κυκλοφόρησε το πρώτο άλμπουμ Remember When το 2012. Ένας πάρα πολύ καλός δίσκος, ο οποίος στέκεται δίπλα θα λέγαμε στο πρώτο άλμπουμ των Καλιφορνέζων Fidlar. Έλαβε αδίκως μετριότατες κριτικές αλλά αποτέλεσε μία πετυχημένη αφετηρία για την πορεία της μπάντας. Ο δεύτερος δίσκος Disgraceland κυκλοφόρησε το 2014. Λίγους μήνες πριν, η εμφάνισή τους στον David Letterman και η επική αντίδρασή του ίδιου και του Paul Schaffer ήταν αρκετές για να εκτοξεύσουν την δημοτικότητά τους. Το Disgraceland φυσικά για μία ακόμα φορά έλαβε μετριότατες κριτικές, παρόλο το γεγονός οτι αποτελεί μία από τις καλύτερες κυκλοφορίες του είδους στην Αμερική τα τελευταία (πολλά) χρόνια. Ένα άλμπουμ που με το πρώτο άκουσμα δεσμεύει τον ακροατή σε συνεχόμενες επαναλήψεις για καιρό!

Το τρίτο άλμπουμ τους, Terrible Human Beings, κυκλοφόρησε λίγες μέρες πριν και (τι έκπληξη!) λαμβάνει ξανά μέτριες κριτικές. Αλλά το κοινό πάντα ξέρει καλύτερα οτι ο μοναδικός τελικά γνώμονας είναι το feeling που ένας δίσκος προκαλεί κατά την ακρόαση. Και εκεί οι Orwells καταγράφουν συνεχόμενες νίκες, γεγονός που αποδεικνύεται και από την όλο αυξανόμενη δημοτικότητά τους.

Το νέο άλμπουμ δεν είναι καλύτερο από το Disgraceland. Σε καμία περίπτωση. Αλλά είναι άκρως απολαυστικό και σηματοδοτεί μία νέα εποχή ωριμότητας για τους Orwells. Στο παίξιμο, στην συγγραφή κομματιών, αλλά και στη φωνή του Mario Cuomo.

Το εναρκτήριο They Put A Body In The Bayou είναι ένα κομμάτι που το αγαπήσαμε αμέσως, με τις Television ρυθμικές κιθάρες, τις έξυπνες μελωδίες της φωνής και τα δεύτερα φωνητικά να γεμίζουν το χώρο. Ακολουθεί το Fry σε πιο punk ύφος και ένα αίσθημα καλιφορνέζικης παραλίας.

Και κάπου εκεί εισβάλουν στα αυλάκια του δίσκου οι Pixies! Αρχικά με το mid tempo κομμάτι Creature και ακόμα πιο πολύ με το...Black Francis! Οι Orwells δεν κρύβουν την αγάπη τους για την μπάντα αυτή, ούτε τις επιρροές που έχει στον ήχο τους. Είναι ξεκάθαροι και αποτιμούν φόρο τιμής.

“Black Frankie's got my world in his hands, Viva Loma Rica” τραγουδούν, σε ένα από τα καλύτερα κομμάτια του δίσκου.

Ένας δίσκος που έχει πολλές στιγμές οι οποίες θα μας συνοδεύουν για καιρό, όπως το 1 λεπτού και 26 δευτερολέπτων punk Buddy, το προσωπικό αγαπημένο μου Heavy Head, σε garage ρυθμούς και μία Radio Birdman αισθητική, ή το 7άλεπτο Double Feature. Έχει όμως επίσης αρκετές στιγμές τις οποίες νιώθουμε οτι οι Orwells δεν προσπάθησαν και τόσο πολύ. Κομμάτι τα οποία θεωρούμε οτι αυτή η μπάντα μπορεί να γράψει στο χρόνο που πίνει κανείς την πρώτη του μπίρα μία ζεστή καλοκαιρινή μέρα (ναι, πολύ γρήγορα!). Ακόμα και έτσι όμως καταφέρνουν να μας κάνουν να μην πατάμε skip σε κανένα σημείο του δίσκου, ακόμα και μετά από 10 ακούσματα! Και αυτή είναι μία ακόμα επιτυχία τους.

*Το ClockSound θα βρεθεί στο Paradiso στο Amsterdam αυτήν την Παρασκευή (24/02) για να σας μεταφέρει όλες τις εντυπώσεις από την επικείμενη συναυλία των Orwells.

Canvasback/Atlantic, 17.02.2017