Godspeed You! Black Emperor - Luciferian Towers

Οι Καναδοί Godspeed You! Black Emperor, δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Η κυκλοφορία του πρώτου τους album "F♯A♯∞", το 1997, απέσπασε διθυραμβικές κριτικές και αποτελεί σημείο αναφοράς για την post rock σκηνή. Ακολούθησαν το επίσης πολύ υψηλού επιπέδου "Lift Your Skinny Fists Like Antennas Τo Heaven" το 2000 και το "Yanqui U.X.O." το 2002, έως ότου το 2003 το συγκρότημα ανακοίνωσε την διάλυσή του προκειμένου τα μέλη του να ακολουθήσουν τα side projects τους. Side projects πολυάριθμα και αξιόλογα όπως οι A Silver Mt. Zion, οι Fly Pan Am, οι HRSTA, οι Esmerine και άλλα, τα οποία όμως λειτουργούσαν περισσότερο ως προσωρινό αντίδοτο για τον συνεχώς αυξανόμενο κύκλο οπαδών των GY!BE, οι οποίοι δέχθηκαν με μεγάλη χαρά την είδηση της επανένωσης του συγκροτήματος το 2010. Το 2012 κυκλοφορούν το τέταρτο album τους "Allelujah! Don't Bend! Ascend!" με μικρές αλλαγές στη σύνθεση του συγκροτήματος, έχοντας σκληρύνει λίγο τον ήχο τους, αλλά διατηρώντας τα βασικά χαρακτηριστικά τους, ενώ το 2015 κυκλοφορούν το "Asunder, Sweet and Other Distress".

Συνεπείς στο ραντεβού τους, μέσα στον Αύγουστο κοινοποίησαν νέο κομμάτι από τον καινούριο τους δίσκο που κυκλοφόρησε στις 22 Σεπτεμβρίου, με τίτλο "Luciferian Towers", στην μόνιμη εταιρία τους, την επίσης Καναδική Constellation Records. Οι ίδιοι οι GY!BE περιγράφουν τη διαδικασία με την οποία δημιουργήθηκε το album με γλαφυρό τρόπο στο artwork:

"this, this long-playing record, a thing we made in the midst of communal mess, raising dogs and children. eyes up and filled with dreadful joy – we aimed for wrong notes that explode, a quiet muttering amplified heavenward. we recorded it all in a burning motorboat"

Το "Luciferian Towers" παρουσιάζει τρία ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά. Καταρχάς, αναφορικά με τη δομή του, σε αντίθεση με τα προηγούμενα δύο albums μετά την επανένωση του 2010, δεν υπάρχουν drone κομμάτια. Το album απαρτίζεται από τέσσερα κομμάτια, δύο επτάλεπτα και δύο δεκαπεντάλεπτα, τα οποία αντίστοιχα αποτελούνται από τρία μέρη. Αναφορικά με την αρμονία του album, το "Luciferian Towers" είναι κατά το μεγαλύτερο τμήμα του ματζόρε, με αποτέλεσμα τα κομμάτια να βγάζουν έντονα ένα θετικό στοιχείο, μία αυτοπεποίθηση, μία δυναμική. Αυτή είναι η μουσική που εξαγνίζει ή καταστρέφει τους "σατανικούς πύργους" και όχι η μουσική που περιγράφει την αρχιτεκτονική τους. Τέλος, οι Godspeed πάντοτε μας είχαν συνηθίσει στο παρελθόν στη χρήση κειμένων ως συμπλήρωμα στη μουσική των κομματιών τους, ή μερικές φορές και στη χρήση samples από απαγγελίες μέσα στα ίδια τους τα κομμάτια. Στο "Luciferian Towers", υπάρχει μία μικρή παράγραφος για κάθε κομμάτι, η οποία λειτουργεί συμπληρωματικά με τη μουσική, περνώντας στον ακροατή το μήνυμα του συγκροτήματος. 

Τι θέλουν οι GY!BE όμως; Όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν για το album τους:

the “luciferian towers” L.P. was informed by the following grand demands: 
+ an end to foreign invasions 
+ an end to borders 
+ the total dismantling of the prison-industrial complex 
+ healthcare, housing, food and water acknowledged as an inalienable human right 
+ the expert fuckers who broke this world never get to speak again 

Οι πολιτικές θέσεις των Godspeed είναι λίγο πολύ γνωστές στους fans τους και σίγουρα στην πορεία τους έχουν αποδείξει ότι έχουν μείνει πιστοί σε αυτές.

 

 

To album ξεκινάει με το Undoing a Luciferian Towers, την εισαγωγή, ή μάλλον το βασικό θέμα του album. Το κομμάτι είναι σχεδόν κινηματογραφικό, ξεκινάει από μία νότα, έναν ισοκράτη, την οποία παίζουν όλα τα όργανα, κιθάρες, βιολιά, πνευστά. Το θέμα του κομματιού παρουσιάζεται σιγά σιγά πρώτα από το βιολί, μέχρι να περάσει στην κιθάρα, ενώ το ίσο παραμένει και διογκώνεται με περισσότερα έγχορδα. Στην πορεία ακούμε μερικές υπέροχες πτώσεις με την τρομπέτα και το κόρνο να παίζουν σημαντικό ρόλο στο ηχητικό τοπίο που δημιουργείται. Το κομμάτι είναι πολύ πλούσιο σε πνευστά και υπάρχει προσθήκη φλάουτου, που εμπλουτίζει περισσότερο το ηχόχρωμα του κομματιού. Το τελικό ηχητικό αποτέλεσμα θυμίζει δυνατό αέρα που φυσάει ανάμεσα σε εγκαταλειμμένες αστικές κατασκευές σε ένα post-apocalyptic τοπίο, επιβεβαιώνοντας την περιγραφή:

– look at that fucking skyline! big lazy money writ in dull marble obelisks! imagine all those buildings much later on, hollowed out and stripped bare of wires and glass, listen- the wind is whistling through all 3,000 of its burning window-holes! 

Στο τελείωμά του κομματιού, ακούμε ολοκληρωμένα αυτό το εξαιρετικό θριαμβευτικό μουσικό θέμα, που αποτελεί ουσιαστικά ένα leitmotif, που κάνει την εμφάνισή του και σε άλλα σημεία του album.

 

 

Στη συνέχεια, ακολουθεί το τριμερές Bosses Hang, το καλύτερο ίσως κομμάτι του δίσκου. Ξεκινάει από το φύσημα του ανέμου στο οποίο μας άφησε το Undoing a Luciferian Towers και κατά τη διάρκεια του πρώτου μέρους μας ξετυλίγεται ένα υπέροχο μελωδικό μουσικό θέμα πρώτα στις κιθάρες και μετά στα βιολιά, το οποίο σε κάποιο βαθμό παραπέμπει και στο βασικό θέμα του album. Το δεύτερο τμήμα του κομματιού μοιάζει να βασίζεται στην ορχηστρική παραλλαγή του θέματος του Fuck Off Get Free (For the Island of Montreal) των Silver Mt. Zion. Χτίζεται σιγά σιγά πάνω στα όργανα για να περάσει στο τρίτο μέρος, του οποίου το μεγαλύτερο τμήμα αποτελείται από τις τρεις τελευταίες νότες του μουσικού αυτού μοτίβου. Η μινιμαλιστική επανάληψη του θέματος χωρίς να χάνεται καθόλου ο ηχητικός όγκος είναι εξαιρετική και αποτελεί πραγματικά υπόδειγμα ενορχήστρωσης, η οποία κορυφώνεται με την επανάληψη του βασικού θέματος του Bosses Hang εν μέσω άφθονου κιθαριστικού feedback και glissandi στα έγχορδα ...

- labor, alienated from the wealth it creates, so that holy cow, most of us live precariously! kicking at it, but barely hanging on! also – the proud illuminations of our shortened lives! also – more of us than them! also – what we need now is shovels, wells, and barricades! 

Το Fam/Famine ξεκινάει με έγχορδα, βιολί, τσέλο και μπάσο, να επαναλαμβάνουν ρυθμικά μία συγχορδία, στην οποία προστίθεται μία κιθάρα με πλούσιο reverb. Το μουσικό μοτίβο του κομματιού μοιάζει να βασίζεται περισσότερο σε μία μακροδομή και σταδιακά στο κομμάτι χτίζεται ένα ηχητικό τοπίο που τελικά διαμορφώνεται σε μία συμπαγή sound mass. Μία υπέροχη ζεστή ηχητική μάζα από την οποία αναπηδάει το leitmotif του δίσκου, αισιόδοξο και θριαμβευτικό παρά τις εικόνες που δημιουργεί η περιγραφή του κομματιού:

– how they kill us = absentee landlord, burning high-rise. the loud panics of child-policemen and their exploding trigger-hands. with the dull edge of an arbitrary meritocracy. neglect, cancer maps, drone strike, famine. the forest is burning and soon they’ll hunt us like wolves. 

Τέλος, το Anthem for No State, το δεύτερο τριμερές κομμάτι του album ξεκινάει με το πρώτο ουσιαστικά μινόρε μουσικό θέμα του album, με ένα βιολί συνοδευόμενο από δύο κιθάρες. Το δεύτερο, σύντομο, τμήμα του κομματιού αποκτάει έναν αργόσυρτο ρυθμό και εξελίσσεται πάνω στις κιθάρες, τα drums και το μπάσο και δίνει τη θέση του στο τρίτο μέρος όπου οι παραμορφώσεις επιστρέφουν. Η ένταση δυναμώνει, με το βασικό μουσικό θέμα στα βιολιά και την κιθάρα να πλαισιώνεται από μία αρκετά έντονη rhythm section, μέχρις ότου η λύση δοθεί με ένα όμορφο ματζόρε πέρασμα, τόσο αναγκαίο μετά από την αυξανόμενη ένταση του κομματιού. Με αυτόν τον τρόπο, το album μοιάζει να κλείνει με μία νότα αισιοδοξίας, ή έστω με ένα χαμόγελο συνειδητοποίησης.

 – kanada, emptied of its minerals and dirty oil. emptied of its trees and water. a crippled thing, drowning in a puddle, covered in ants. the ocean doesn’t give a shit because it knows it’s dying too. 

Η μουσική στο "Luciferian Towers" είναι άκρως κινηματογραφική. Το album αποτελεί ένα σχόλιο σε όλα τα κακώς κείμενα της ανθρωπότητας σήμερα, σε πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό και περιβαλλοντικό επίπεδο. Οι Godspeed You! Black Emperor εντοπίζουν τα προβλήματα αυτά, αλλά μοιάζουν να τα κοιτάνε στα μάτια, σαν να λένε ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο, ή μάλλον ότι θα παλέψουμε και αυτό έχει τη μεγαλύτερη αξία, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα. Γράφουν μουσική εμπνεόμενοι από αυτά τα ιδανικά, μουσική γραμμένη για τον άνθρωπο, άλλοτε χαοτική, αλλά και άλλοτε θετική, θριαμβευτική και αισιόδοξη. 

Θεωρώ ότι το "Luciferian Towers" είναι ένα ακόμα βήμα μπροστά για τους GY!BE. Είναι ένα album μεστό, γεμάτο με υπέροχες μελωδίες και εξαιρετικές ενορχηστρώσεις και δίνει στον ακροατή την αίσθηση μίας άρτιας συνοχής. Όλα τα στοιχεία του album είναι απαραίτητα, τίποτα δεν μοιάζει τυχαίο και μας θυμίζει γιατί οι GY!BE καταφέρουν να μας ενθουσιάζουν και να μας εμπνέουν με τις όμορφες μουσικές τους.

 

Constellation Records, 22.09.2017