Swans - The Glowing Man

Οι Swans δε χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Ενεργοί δισκογραφικά με δέκα album από το 1982 έως το 1997, εξελίχθηκαν διαφοροποιώντας τον ήχο τους από τη θορυβώδη nowave περίοδο στην goth rock και neo-folk περίοδο, ακολουθώντας πάντοτε μία σκοτεινή πειραματική μουσική προσέγγιση, μέχρι την διάλυσή τους το 1998. Ο τραγουδιστής και ψυχή των Swans, Michael Gira, συνέχισε τη μουσική του πορεία με side projects και solo albums, μέχρι την επανίδρυση των Swans το 2010 και την κυκλοφορία του album My Father Will Guide Me Up A Rope To The Sky, το οποίο έλαβε πολύ καλές κριτικές.

Η αποθέωση των Swans ήρθε με την κυκλοφορία του αριστουργηματικού The Seer, το 2012, στο οποίο το συγκρότημα εξερεύνησε νέα ηχητικά τοπία. Το The Seer αποτελεί το πρώτο τμήμα μίας άτυπης τριλογίας που συνέχισε με το To Be Kind το 2014 (η κριτική μας εδώ) και ολοκληρώνεται με το The Glowing Man.

To The Glowing Man αποτελεί την τελευταία κυκλοφορία με την τρέχουσα μορφή των Swans. Για την ακρίβεια το συγκρότημα έχει χρησιμοποιήσει τη λέξη “incarnation”, δίνοντας μία θρησκευτική διάσταση στο εγχείρημα. Σε όλο το album άλλωστε, οι στίχοι του Gira κινούνται γύρω από προσφιλή του θέματα, θρησκεία, πνευματικότητα, θάνατος, θνητότητα, έχοντας πάντοτε έντονα κυνική διάθεση.

Μουσικά, το άλμπουμ ακολουθεί την προσέγγιση των προηγούμενων δύο κυκλοφοριών με μακροσκελείς συνθέσεις, σύνθετες ενορχηστρώσεις, πολλά κρουστά, drones, τείχη κιθαριστικού θορύβου, κορυφώσεις στις δυναμικές και έντονη θεατρικότητα στην ερμηνεία, δημιουργώντας ένα δύσκολο και απαιτητικό έργο διάρκειας σχεδόν δύο ωρών. Εκ πρώτης όψεως δεν υπάρχουν μεγάλες εκπλήξεις σε σχέση με τα υπόλοιπα αλμπουμ της τριλογίας. Παρόλα αυτά, το The Glowing Man είναι περισσότερο συνεκτικό και λιγότερο χαοτικό από τα The Seer και To Be Kind, προσφέροντας μία διαφορετική, υπόγεια, εσωτερική και χαμηλότερων τόνων εμπειρία.

Η διάθεση αυτή γίνεται αντιληπτή από το πρώτο κομμάτι του δίσκου, Cloud of Forgetting, το οποίο κινείται σε ήπια μονοπάτια, με αφαιρετικούς στίχους, δημιουργώντας μία έντονη ατμόσφαιρα μυσταγωγίας, έχοντας μία μόνο μικρή κορύφωση. Στη συνέχεια, το Cloud of Unknowing, το ομορφότερο κομμάτι του δίσκου κατά τη γνώμη μου, από την εισαγωγή κιόλας δείχνει τις διαθέσεις του Gira. Το κομμάτι σταδιακά οδηγείται σε μία τελετουργική μελωδία, την οποία ο Gira, σα σύγχρονος σαμάνος, τραγουδάει, ίσως και να προσεύχεται, επικαλούμενος τη θεότητα της αίρεσής του. Το κομμάτι ακολουθεί διαδοχικές κορυφώσεις με εναλλαγές δυναμικών, με έντονη την παρουσία του εμβληματικού πολυοργανίστα Thor Harris.

Το The World Looks Red / The World Looks Black ξεκινάει ήπια, με πλήκτρα να συνοδεύουν την μπάντα. Οι στίχοι του Gira στην πορεία ανεβάζουν τους τόνους, μέσα από ένα κρεσέντο με πνευστά, πριν το κομμάτι καταλήξει σε μία δίλεπτη ψαλμωδία. Το People Like Us στη συνέχεια, ακολουθεί πιο συμβατική δομή, και μαζί με το When Will I Return αποτελούν δύο καλοδεχούμενα ιντερλούδια, μικρότερης διάρκειας από τα υπόλοιπα μακροσκελή έπη, που αποφορτίζουν το βαρύ μυσταγωγικό κλίμα του album, προσφέροντας τις απαιτούμενες ανάσες.

Το Frankie M, δοκιμασμένο αρκετά χρόνια πριν την κυκλοφορία του δίσκου στις live εμφανίσεις τους, ξεκινάει με μία οκτάλεπτη εισαγωγή αυξανόμενης δυναμικής, μέχρι καταλήξει σε μία τρίλεπτη κορύφωση. Στη πορεία του τραγουδιού, ο Gira μας περιγράφει την ιστορία του εθισμένου σε βαριά ναρκωτικά Frankie M, μέσα από ψυχεδελικά περάσματα στα οποία τραγουδάει “butterfly, butterfly…” μέχρι να φτάσει μετά από δεκαοκτώ λεπτά στην τελική κορύφωση, περιγράφοντας τον θάνατό του… “now don’t die”.

Η γυναίκα του Michael Gira, Jennifer, αναλαμβάνει τα φωνητικά στο When Will I Return?, το οποίο εξιστορεί μία ιστορία κακοποίησης. Το κομμάτι είναι μελωδικό, παρά το σκοτεινό περιεχόμενο, προσφέροντας μία ενδιαφέρουσα εναλλαγή ύφους.

Στη συνέχεια, το ομότιτλο κομμάτι του album, The Glowing Man, αποτελεί ένα ακόμα καλό δείγμα της ικανότητας των Swans να συνδέουν τον σημερινό τους ήχο με το παρελθόν τους. Μετά από μία τρίλεπτη εισαγωγή, γίνεται το πρώτο ξέσπασμά, στο οποίο ο Gira υπνωτίζει τον ακροατή με την επανάληψη των αφαιρετικών του στίχων. Ακολουθεί ακόμα μία κορύφωση μερικών λεπτών κατά την οποία επαναλαμβάνεται το ίδιο ακόρντο, μέχρις ότου στο δέκατο πέμπτο λεπτό του κομματιού οι Swans να ανεβάσουν πάλι ρυθμούς, με τον Gira να επαναλαμβάνει στίχους με θρησκευτικές αναφορές “Joseph is me and you are a liar”. Το διάρκειας σχεδόν τριάντα λεπτών έπος διαδέχεται το τελευταίο κομμάτι του album, Finally, Peace,το οποίο υφολογικά θυμίζει τις ενδιάμεσες χρονικά δισκογραφικές κυκλοφορίες τους και είναι σαφώς η πιο ανάλαφρη, αν μπορεί να χρησιμοποιηθεί αυτός ο όρος για τους Swans, σύνθεση της τελευταίας περιόδου τους.

Το The Glowing Man είναι ένα album που είναι σίγουρο ότι θα αγαπήσουν οι οπαδοί της πορείας των Swans μετά το 2010, αλλά πολύ πιθανό να μην αγγίξει τους οπαδούς της πρώτης τους περιόδου. Η ικανότητα των Swans πάντως να δημιουργούν σκοτεινά ηχητικά τοπία και του Gira να επιβάλει την παρουσία του στιχουργικά και εκφραστικά είναι αδιαμφισβήτητη. Θεωρώ ότι το album αποτελεί ιδανικό κλείσιμο σε μία πολύ αξιόλογη πορεία ενός συγκροτήματος που έχει εξελιχθεί και έχει πειραματιστεί όσο λίγα για περισσότερα από είκοσι χρόνια.

Το ClockSound θα έχει την τύχη να παρακολουθήσει δύο φορές τους Swans και ζωντανά το νέο τους άλμπουμ στο Club To Club Festival στο Τορίνο στις 03-06 Νοεμβρίου και στο Le Guess Who? Festival στην Ολλανδία, στις 10-13 Νοεμβρίου.  

Young God Records, 17.06.2016