The xx - I See You

Ήταν μια φορά και έναν καιρό τρεις φίλοι, η Romy Madley Croft, ο Oliver Sim και ο Jamie Smith. Ξεκίνησαν μαζί στη σχολή τους δημιουργώντας μια μπάντα (2005) που έμελε να κυκλοφορήσει ένα από τα πιο σημαντικά ντεμπούτα στην ιστορία της indie rock (xx, 2009). Λίγο καιρό μετά, το 2012 από κεκτημένη ταχύτητα του εξαιρετικού και πρωτότυπου και μοναδικού ήχου που τους χαρακτήριζε, δημιούργησαν το - σχετικά καλό - follow up άλμπουμ τους (Coexist, 2012).

Αμέσως μετά, αποφάσισαν για λίγο καιρό να διαλέξουν διαφορετικούς δρόμους μέχρις ότου ξανασκεφτούν προς τα που θα έστρεφαν το νέο ήχο της μπάντας.

Στο μεταξύ, το πιο ταλαντούχο μέλος της μπάντας κυκλοφόρησε ένα από τα καλύτερα ηλεκτρονικά άλμπουμ στη σύγχρονη και όχι μόνο ιστορία δημιουργώντας την πεποίθηση (μεταξύ άλλων και σε μένα) ότι αποτελεί την καρδιά και την ψυχή των The xx και έναν από τους pioneers της σύγχρονης μουσικής.

Η κυκλοφορία του άλμπουμ - του Jamie xx - "In Colour" (2015) συνοδεύτηκε από μια μακρά περιοδεία και εύκολα μπορεί να σταθεί σε σημαντικότητα δίπλα στο ντεμπούτο των The xx. Το όνομα δε του Jamie, θα έλεγε κανείς ότι έγινε τόσο δημοφιλές που κατά κάποιο τρόπο επισκίασε την ίδια τη μπάντα.

Ο μικρός και ταλαντούχος Jamie λοιπόν "μεγάλωσε" και έκανε τους συνεργάτες του (Romy και Oliver) να "ζηλέψουν" (με την καλή έννοια όπως οι ίδιοι παραδέχθηκαν σε πρόσφατη συνέντευξη στον Zane Lowe) και να θελήσουν να βρουν νέα κίνητρα για να κάνουν κάτι νέο και κάτι διαφορετικό μουσικά.

Έφτασε η στιγμή του ο μικρός Jamie μετά από τη μεγάλη του περιοδεία (καλοκαίρι 2016) έπρεπε να γυρίσει πίσω στους φίλους του (και τη μπάντα που τον ανέδειξε - ή μήπως αυτός τη μπάντα;).

Όλοι μαζί πλέον άρχισαν να δουλεύουν σε νέα κομμάτια και να που φθάσαμε στις 13 Ιανουαρίου του 2017 και στην κυκλοφορία που - αντικειμενικά - πολυαναμενόμενου νέου τους δίσκου "I See You"... (End of the fairy tale.)

Οι xx δημιούργησαν ένα καλό άλμπουμ. Έκαναν κάτι το οποίο, προσωπικά θεωρώ, πολύ σημαντικό για οποιαδήποτε μπάντα: Προσπάθησαν να ακολουθήσουν νέα μονοπάτια, πέρα από την "comfort zone" τους. Από κει και πέρα το ίδιο το ανανεωμένο μουσικό προφίλ τους κρίνεται αναλόγως.

Η επιρροή του Jamie στον ήχο τους είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Ακούγοντας αρκετές φορές το δίσκο μου δόθηκε η εντύπωση ότι η επανάκαμψη του τελευταίου αποτέλεσε το τελευταίο βήμα - πινελιά σε μουσικές που ο Oliver και η Romy είχαν όλο το χρόνο να δημιουργήσουν με την ησυχία και την άνεσή τους καθ' όλο το διάστημα της απουσίας του Jamie.

Η μπάντα δημιούργησε κομμάτια όπως το Say Something Loving στο οποίο θαρρεί κανείς ότι βγαίνει ένα εκβιασμένο μουσικό αποτέλεσμα. Κάτι ανάλογο ένιωσα ακούγοντας τα Dangerous, Lips και Performance.

Από την άλλη κομμάτια όπως τα A Violent Noise, Replica, I Dare You, On Hold θυμίζουν τις μεγάλες στιγμές των The xx και είναι ικανά και αρκετά για να τους συνοδεύσουν στην μεγάλη περιοδεία που ξεκινά σε λίγο καιρό. Πέραν βέβαια του γεγονότος ότι αποτελούν εμπορικά ένα από τα hot ονόματα της σαιζόν και είναι ήδη headliners σε πολλά φεστιβάλ παγκοσμίως.

Το δεύτερο μισό του "I See You" σίγουρα είναι καλύτερο του πρώτου μέρους και αποτελεί την κύρια αιτία της βαθμολογίας μας.

Θα τολμούσα να πω ότι ο Jamie xx, αν εξαιρέσουμε το εμπορικό αδιαμφισβήτητο κίνητρο, κάνει "χάρη" πλέον στους πολύ καλούς του φίλους που μένει στη μπάντα και δεν ακολουθεί αποκλειστικά τον δικό του δρόμο που έμμεσα ήδη έχει αρχίσει να χαράσσει. Σε λίγα χρόνια εκτιμώ ότι το όνομα του φοβερού παιδιού της ηλεκτρονικής μουσικής θα ξεπεράσει σε σημαντικότητα την ίδια αγαπημένη του μπάντα και "παιδί" του βέβαια... 

Young Turks, 13.01.2017