Rita Moss & Chronoboros - Live @ Boiler, Athens

Τετάρτη βράδυ βρεθήκαμε στον πάνω όροφο του Boiler για να ξεπροβοδίσουμε τους Chronoboros και Rita Mosss για την ευρωπαική τους περιοδεία.

Λευκά μαντίλια, μαύρα γυαλιά που έκρυβαν δάκρυα συγκίνησης και κουτάκια μπίρας που εκτοξεύονταν προς την σκηνή επιστρατεύτηκαν για να προσφέρουν έναν αποχαιρετισμό αντάξιο των δύο μπαντών.

Chronoboros

 

Την βραδιά άνοιξαν οι Chronoboros. To τριμελές σχήμα παίζει hardcore που δεν απογοητεύει τους οπαδούς του είδους. Τρίλεπτες συνθέσεις, heavy ήχος, επιθετική σκηνική παρουσία. Oι Chronoboros όμως, ενώ μένουν πιστοί στις hardcore αναφορές τους, είναι κάτι περισσότερο από το σύνολο αυτών. Αρχικά, η φωνή του τραγουδιστή τους εμπεριέχει σκοτεινιά και μελαγχολία που παραπέμπει στο post-punk.

Oι Chronoboros δείχνουν να θριαμβεύουν μέσα στην απόγνωση και την απόρριψη των κοινωνικών προτύπων. Και μαζί με αυτά τα πρότυπα πετάνε στο καλάθι των αχρήστων και την όποια απαίτηση για μουσική καθαρότητα των ειδών. Έτσι, δεν διστάζουν να συμπεριλάβουν στον ήχο τους στοιχεία από sludge, mathcore και black metal. Τις επιρροές αυτές κατορθώνουν να ενσωματώσουν στον ήχο τους αιτιολογημένα και με φυσικότητα.

 

 

Η Fender Jaguar του κιθαρίστα και τραγουδιστή τους προσφέρει όχι μόνο τις απαραίτητες αιχμές αλλά και την ίδια την ψυχή της μπάντας. Ο ήχος της, σε συνδυασμό με τα ιδιαίτερα φωνητικά του Nίκου Ζαλίμογλου είναι τα στοιχεία που στήνουν το στεφάνι πάνω στο οποίο οι Chronoboros καρφιτσώνουν μαύρα αγριολούλουδα που φλερτάρουν ήδη με τον θάνατο και την σήψη. Λίγη περισσότερη κίνηση εντός του στεφανιού αυτού και λίγη περισσότερη αναρχία κατά την γνώμη μας θα βοηθούσε την μπάντα να κινηθεί σε αχαρτογράφητες περιοχές προκειμένου να δει τι θα συμβεί. Τα συστατικά είναι σχεδόν έτοιμα, μένει να προστεθεί λίγο ακόμα παιχνίδι με τις αναλογίες και ίσως λίγο περισσότερο χιούμορ. 

 

Rita Mosss 

Oκτώ περίπου χρόνια παρουσίας στα αθηναϊκά μουσικά πράγματα μετράει πλέον η παλαίμαχη Rita Mosss. Χωρίς να έχει ανέβει ποτέ η ίδια στην σκηνή, η μουσική περσόνα που δημιούργησαν οι Κώστας Καγκελάρης και Δημήτρης Τσαμπουνάρης, συνεχίζει να ταλαιπωρεί όσο περισσότερο μπορεί το μουσικό ακροατήριο, ώσπου να το κάνει να καταλάβει ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς όπως φαίνονται ή όπως ακούγονται. Ή ότι ίσως είναι ακριβώς όπως φαίνονται ή όπως ακούγονται όταν αφαιρέσεις το λούστρο.

 

 

Όταν πρωτοεμφανίστηκαν στις αθηναϊκές σκηνές, καθώς επέλεξαν να εμφανίζονται σε χώρους που φιλοξενούσαν κυρίως indie κιθαριστικά σχήματα, αποτέλεσαν από την αρχή μια πρόκληση για το κοινό που δεν είχε συνηθίσει τον ακατέργαστο, ενστικτώδη ήχο και ρυθμό τους.

Γεννημένοι στο πρώτο κύμα της ελληνικής οικονομικής κρίσης, το πιο άγριο, σοκαριστικό και απάνθρωπο, ένιωσαν ότι δεν μπορούσαν παρά να αποτυπώσουν αυτήν την βαρβαρότητα στις συνθέσεις τους. Στίχοι σαρκικοί και ωμοί, που έχουν να κάνουν με σωματικές εκκρίσεις, με σεξουαλικές εμπειρίες, με διαδικασίες και λειτουργίες που είναι κοινές για όλη την ανθρωπότητα (και όλα τα ζωντανά πλάσματα εδώ που τα λέμε) και όμως αποτελούν ταμπού για το ανθρώπινο είδος, βρίσκουν θέση στα τραγούδια των Rita Mosss. 

 

 

Και αυτήν την Τετάρτη, οι στίχοι αυτοί τοποθετήθηκαν άκομψα και δίχως καθόλου τακτ, πάνω στα drums του Δημήτρη και το μπάσο του Kώστα. Ήταν χαρά να παρακολουθούμε μια μπάντα που, αρκετά χρόνια μετά την δημιουργία της, φαίνεται να βρίσκεται στην καλύτερη στιγμή της. Χωρίς να έχουν χάσει κάτι από τον αυθορμητισμό τους, χωρίς να έχουν θυσιάσει τον προκλητικό τους χαρακτήρα για έναν ήχο πιο εύπεπτο και δημοφιλή, που θα τους κάνει πιο “φιλικούς” προς το κοινό, έχουν προχωρήσει και εξελιχθεί.

Η Rita Mosss φαίνεται ότι καβαλάει ακόμα τον ίδιο ταύρο, που παραμένει εξίσου άγριος. Φαίνεται όμως ότι τα ερωτόλογα που του ουρλιάζει στο αυτί με φωνή τσιριχτή και out of key έχουν πιάσει τόπο και επιτέλους φαίνεται να τον έχει κάνει περισσότερο φίλο και συνεργάτη, παρά ένα ζώο που το καβαλάει και όπου την βγάλει. 

 

 

 

Έτσι, οι δύο μουσικοί που την αντιπροσωπεύουν μας παρουσίασαν ένα live που ήταν περισσότερο σφιχτό και δεμένο από κάθε άλλη φορά. Όλα τα κομμάτια απλώνονταν στον χώρο και στον χρόνο που έπρεπε, χωρίς τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο. Η παρουσία του τραγουδιστή τους είχε τη σιγουριά του ανθρώπου που δεν έχει τίποτα να χάσει και την punk βία που λίγοι Έλληνες frontmen κατορθώνουν να εκφράσουν επί σκηνής χωρίς να τους νοιάζουν οι αντιδράσεις του περίγυρου.

Παίζοντας μπάσο γυρισμένος σχεδόν πλάτη στο κοινό, φτύνοντας στίχους στο μικρόφωνο με φωνή τσιριχτή και ειρωνική, ένα μικρόφωνο το οποίο εγκατέλειπε για να κλοτσήσει ότι βρισκόταν μπροστά του, δεν έπαψε να προσκαλεί το κοινό που παραβρέθηκε στο Boiler σε μια εμπειρία αγνής εκτόνωσης. Η πρόσκληση ήταν όμως ανοιχτή, σαφής αλλά ποτέ διατυπωμένη με λόγια, μια πρόσκληση του τύπου “εγώ είμαι εδώ και κάνω αυτό και εσύ μπορείς να κάνεις ότι θες, αλλά αν θες μπορείς να έρθεις μαζί”.

Σε αυτήν την φυσική παρουσία προστίθεται εκείνη του drummer του συγκροτήματος, ενός drummer με ιδιαίτερο στυλ, με την δυνατότητα να ελίσσεται ανάμεσα στους ρυθμούς, σπάζοντας συνεχώς το tempo και ξανακολώντας το συνεχώς, μην αφήνοντας το κοινό να επαναπαυθεί στην ασφάλεια. 

 

Το noise punk που παίζουν οι Rita Mosss φαίνεται να βρίσκεται αυτήν την στιγμή στα καλύτερά του. Έχοντας απελευθερωθεί από τον φόβο της φόρμας, δεν αφήνεται να πλατιάσει αν και εξακολουθεί να υπηρετεί μόνο τον εαυτό του. Όλα φαίνονται να έρχονται αβίαστα και αυθόρμητα, πρωτόγονα και από ένστικτο, αλλά ούτε λεπτό άτσαλα και απρόσεχτα. 

 

Ένας guest και ένα σταθερά μη μόνιμο μέλος συμπλήρωσαν την αποψινή εμφάνιση των Rita Mosss. To πρώτο ανάλαβε να σπείρει λίγο ακόμα χάος στα φωνητικά, τόσο όσο διαρκεί ένα τραγούδι. Το δεύτερο (Χάρης Αστράς) έχει συνηθίσει το κοινό των Rita στην χαοτική κιθάρα που συνήθως απλώνει σαν άναρχο αυτοσχεδιαστκό πέπλο θορύβου πάνω από τα drums και το μπάσο, για όσο χρόνο κριθεί σκόπιμο, ανάλογα την βραδιά. Είναι συνήθως η ώρα που οι Rita Mosss παραδίδονται στο απόλυτο χάος. Απόψε η δυναμική τους ως τρίο φάνηκε να λειτουργεί ιδανικά, και ακόμα και ο θόρυβος που εξαπέλυε σε κύματα η Epiphone έβγαζε απόλυτη λογική, παραμένοντας εξωπραγματικός.

 

 
Κάπως έτσι, σε ένα σύννεφο άναρχου noise που απλώθηκε απειλητικά αυτό το βράδυ πάνω από τα αθηναϊκά νοικοκυριά, ακόμα και αν αυτά ούτε καν το ήξεραν, η Rita Mosss μας αποχαιρέτησε. Για την ώρα.

 

Venue: Boiler , Athens

Date: 09.05.2018

Hosted by : Roufa Records