O Reaches στο ClockSound.gr
O Reaches, a.k.a. Justin Randel, παίζει avant-pop βασισμένη στα synths. Η μουσική του μπορεί να έχει ρίζες στο παρελθόν και σε μπάντες όπως οι Joy Division και οι New Order, τα κλαδιά της όμως απλώνονται με αυτοπεποίθηση προς το μέλλον.
Έρχεται από την Νέα Υόρκη στην Αθήνα για μία μοναδική εμφάνιση, αυτήν την Τετάρτη 21 Νοεμβρίου. Λίγο πριν την συναυλία του στο Boiler, και μετά το live του στην γειτονική Κωνσταντινούπολη, μίλησε στο Clocksound για την δημιουργική διαδικασία που ακολουθεί, την σκηνή του Brooklyn, τις περιοδείες και μας έδωσε inside tips για το που μπορεί να φάει κανείς καλά στο Μεγάλο Μήλο.
Anna Lefka: Γεια σου,Justin! Πώς είσαι;
Justin Randel: Είμαι καλά !! Σας ευχαριστώ πολύ που με ρωτάς !!
A.L.: Έχεις σπουδάσει μουσική σύνθεση. Πώς επηρεάζει αυτό τον τρόπο που προσεγγίζεις το γράψιμο των τραγουδιών σου; Μπορείς να μας πεις λίγα πραγματα για τη δημιουργική σου διαδικασία; Από πού αντλείς την έμπνευσή σου;
J.R.: Δεν είμαι σίγουρος πως ακριβώς επηρεάζει τον τρόπο που γράφω, αλλά ξέρω ότι κάνω το μισό γραψιμο ενώ είμαι έξω και σκέφτομαι τη μουσική. Δεν είμαι σίγουρος αν θα ήταν το ίδιο αν δεν είχα μια προϋπάρχουσα γνώση για το πως θα ακούγονται τα πράγματα ή πώς κινείται η μουσική. Μπορεί να κάνω λάθος όμως. Ίσως έτσι να το κάνει ο καθένας και δεν το έκανα ποτέ πριν; Νομίζω ότι η έμπνευσή μου είναι ο τρόπος με τον οποίο ορισμένες εμπειρίες με κάνουν να νιώθω. Στην συνέχεια, προσπαθώ να εκφράσω τη διάθεση ή το συναίσθημα μέσω του ήχου.
A.L.: Η μουσική σου έχει μια πολύ σύγχρονη ποιότητα, αλλά θυμίζει και τις περασμένες δεκαετίες. Είναι κάτι που προσπαθείς σκόπιμα να πετύχεις ή είναι κάτι που απλά συμβαίνει;
J.R.: Νομίζω ότι απλά συμβαίνει. Προσπαθώ να εκθέτω τον εαυτό μου σε νέα μουσική, τέχνη, εμπειρίες όλη την ώρα για να αποκτήσω νέα έμπνευση και προοπτικές, αλλά δεν μπορούμε να ξεφορτωθούμε τις προηγούμενες εμπειρίες μας. Είναι μέρος μας και μέρος αυτού που δημιουργεί το σύνολο μας.
A.L.: Τι έρχεται πρώτα, η μουσική ή οι στίχοι;
J.R.: Τις περισσότερες φορές η μουσική έρχεται πρώτη. Οι γραμμές μπάσων τείνουν να έρχονται όταν κάνω κάτι ενεργό όπως το ποδήλατο. Οι μελωδίες όταν ονειροπολώ κατά τη διάρκεια της μέρας. Οι στίχοι έρχονται μέσα από συνομιλίες.
A.L.: Θα ήθελες να μας πεις κάποια πράγματα για το πιο πρόσφατο album σου με τίτλο “Ι am Alive and Well?” (2016);
J.R.: Xμ, δεν είμαι σίγουρος για το τι να πω σχετικά με αυτό τώρα, είναι πλέον αρκετά παλιό. Αν το σκεφτώ τώρα, μου θυμίζει αρκετά τον καιρό που έμενα στο Σικάγο. Είναι το μέρος που έμενα και όταν το έγραψα. Το Σικάγο είναι ένα υπέροχο μέρος. Πάρα πολύ διασκεδαστικό, αλλά οι χειμώνες διαρκούν γύρω στους 8 μήνες, οπότε ένιωσα την ανάγκη να φύγω. Έχω ένα LP και ένα EP που πρόκεται να κυκλοφορήσουν την άνοιξη και είμαι πάρα πολύ ενθουσιασμένος και για τα δύο.
A.L.: Έχεις περιοδεύσει πολύ. Πώς είναι αυτή η εμπειρία για σένα; Τι προτιμάς, να περιοδεύεις και να παίζεις ζωντανά ή τη διαδικασία των ηχογραφήσεων;
J.R.: Μου αρέσει απόλυτα να περιοδεύω! Όταν πεθάνω, μετατρέψτε τις στάχτες μου σε πεζοδρόμιο επειδή αγαπώ το δρόμο. Έχει ένα ρομαντισμό και με κάνει να αισθάνομαι ότι τρέχει μακριά. Μου αρέσει να είμαι σε ένα νέο μέρος όλη την ώρα και να βιώνω νέα πράγματα, αλλά δεν νομίζω ότι προτιμώ κάτι από τα δύο. Είναι διαφορετικές συναισθηματικές καταστάσεις που ικανοποιούν διαφορετικές παρορμήσεις και δεν νομίζω ότι θα μπορούσε να υπάρξει το ένα χωρίς το άλλο.
A.L.: Ποιο είναι το αγαπημένο σου κομμάτι μουσικού εξοπλισμού;
J.R.: Το Nord Lead Rack 2. Το απέκτησα σε περιοδεία στη Λιθουανία. Ένα από τα keyboards μου πήρε φωτιά και έπρεπε να πάρω ένα καινούριο. Είχα ένα άτομο που είχε ένα online υποκατάστατο, αλλά όταν πήγα να το ελέγξω μου είπε ότι δεν είχε τροφοδοτικό για αυτό. Του εξήγησα ότι ανοίγω για Traxx εκείνο το βράδυ και χρειαζόμουν κάτι άμεσα και έτσι μου πούλησε το Nord. Τελικά ήταν ακριβώς αυτό που ήθελα.
A.L.: Είσαι κομμάτι μιας από τις πιο επιδραστικές σκηνές, αυτής του Brooklyn. Πόσο “δεμένη” είναι η σκηνή αυτήν τη στιγμή; Υπάρχουν ισχυροί δεσμοί μεταξύ των καλλιτεχνών;
J.R.: Είναι πολύ δεμένη και περιέχει πολλές επιμέρους σκηνές. Είναι παράξενο. Πολλές φορές νιώθεις λες και η πόλη είναι μικρή γιατί συναντάς τους ίδοιους ανθρώπους συχνά, αλλά όταν άρχισα να κλείνω περισσότερα live συνειδητοποίησα πόσο τεράστια και γεμάτη ενέργεια είναι.
A.L.: Είσαι επίσης μέλος του Robot Secret Project, ενός χώρου τέχνης που διαχειρίζονται οι ίδιοι οι καλλιτέχνες με συναυλίες, performances και djs. Μπορείς να μας πεις κάποια πράγματα για το χώρο; Πόσο σημαντικό και πόσο εύκολο είναι για τους ίδιους τους καλλιτέχνες να τρέχουν τέτοιου είδους χώρους; Υπάρχουν πολλοί παρόμοιοι χώροι στη Νέα Υόρκη;
J.R.: Ένα από τα πράγματα που αγαπώ για το Robot Secret Project είναι πόσο πολύ κάθε ένας από τους ανθρώπους που βοηθούν στην διαχείριση του χώρου πραγματικά νοιάζεται για την τέχνη και τη μουσική. Το αγαπάμε και το ζούμε. Νομίζω ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό γιατί χωρίς αυτό το στοιχείο καταλήγεις σαν πολλούς άλλους χώρους που βγάζουν ένα εταιρικό συναίσθημα ή ένα συναίσθημα σαν ψεύτικης κουλτούρας. Σε ένα τέτοιο μέρος, η εμπειρία του να είσαι μέρος του είναι δευτερεύουσα σε σχέση με τις πωλήσεις ποτών. Πρόκειται μόνο για χρήματα.
Υπάρχει μια χούφτα χώρων όπως το Robot Secret Project στο NYC και νομίζω ότι είναι εύκολο να το κάνουμε, αλλά νομίζω ότι χρειάζεται χρόνος και υπομονή για να ¨χτιστεί” ένα τέτοιο μέρος.
A.L.: Πώς είναι να ζει κανείς στις ΗΠΑ στην εποχή της προεδρίας του Trump;
J.R.: Είναι μια σταθερή πηγή άγχους και άγχους για σχεδόν όλους όσους γνωρίζω. Μισώ που το λέω, αλλά προσπαθώ να μην ασχολούμαι και να μην παρακολουθώ καθόλου νέα από αυτόν, επειδή σε μεγάλο βαθμό αυτό που συμβαίνει είναι να κάνει κάτι ρατσιστικό και στη συνέχεια τα δικαστήρια να περνούν από τη διαδικασία να του υπενθυμίσουν ότι οι πράξεις του είναι παράνομες.
Παρ’όλα αυτά, έχει σχεδόν τελειώσει και ανυπομονώ για το μέλλον. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι ένα στοιχείο της δημαγωγίας του θα παραμείνει, αλλά ο αγώνας ενάντια σε όλα όσα αντιπροσωπεύει αυξάνεται και φέρνει πολλά περισσότερα μαζί του. Ο τόπος που γεννήθηκα, για παράδειγμα, μόλις εξέλεξε Δημοκρατικούς στο αξίωμα για πρώτη φορά όσο ζω. Ποτέ δεν θα πίστευα ότι θα μπορούσε να συμβεί αυτό.
A.L.: Τι ακούς τελευταία;
J.R.: Αγαπώ πραγματικά το νέο άλμπουμ του Eric Copeland Trogg Modal. Η νέα Katrina Stonehart είναι φοβερή. Το άλμπουμ των Spookfish “Black Hole” είναι εκπληκτικό και επίσης ακούω αυτό το άλμπουμ με τίτλο “Spiritual” από τoυς Tengger, ένα νοτιοκορεατικό συγκρότημα.
A.L.: Ποιο είναι το αγαπημένο σου φαγητό? Πού πρέπει να πάω να φάω αν έρθω ποτέ στη Νέα Υόρκη;
J.R.: Επί του παρόντος, το αγαπημένο μου φαγητό είναι το doubles. Πρόκειται για street food από το Τρινιντάντ.
Αν έρθεις στη Νέα Υόρκη, πήγαινε στο καλό “Tony’s”. Είναι στο Knickerbocker. Υπάρχουν δύο στο Knickerbocker, αλλά το καλό είναι στο Dekalb.
A.L.: Justin, σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου!
J.R.: Εγώ ευχαριστώ!!!!
English Version:
Justin Randel, aka Reaches, plays avant-pop based on synths. His music may have roots in the past and bands such as Joy Division and New Order, but its branches are spreading with confidence towards the future. He is coming to Athens from New York City for a unique appearance this Wednesday, the 21st of November. Shortly before his concert at Boiler, and after his live appearance in neighbouring Istanbul, he spoke to Clocksound about the creative process he follows, the Brooklyn scene, touring and Trump era USA. Plus, he gave us inside tips on how to eat well when in the Big Apple!
Anna Lefka: Hello Justin! How are you?
Justin Randell: I am well!! Thank you very much for asking!!
A.L.: You have studied music composition. How does that affect the way you approach song writing? Can you tell us a bit about your creative process?Where do you draw your inspiration from?
J.R.: I’m not sure exactly how it affects my writing, but I know I do half of my writing while I’m out and just thinking about music. I’m not sure that would be the same if I didn’t have a preexisting knowledge of what things would sound like or how music moves. I could be wrong though. Maybe that’s how everyone does it and I’ve just never brought it up before? I think my inspiration is the way certain experiences make me feel. In turn, I try to express the mood or emotion through sound.
A.L.: Your music has a very modern quality, yet it is also reminiscent of past decades. Is that something you try to achieve deliberately, or is it something that just happens?
J.R.: I think it just happens. I try to expose myself to new music, art, experiences all the time to gain new inspiration and perspectives, but we can’t shed our past experiences. They’re a part of us and a part of what creates our whole.
A.L.: What comes first, the music or the lyrics?
J. R.: Most of the time the music comes first. Bass lines tend to come when I’m doing something active like riding a bike. Melodies when I’m daydreaming. Lyrics come through conversations.
A.L.: Would you like to tell us some things about your most recent album, titled “I am Alive and Well”?
J.R.: Hmmm, I’m not sure what to say about it at the time, it’s pretty old as this point. Thinking about it now does remind me a lot of when I lived in Chicago. That’s where I lived when I wrote it. Chicago is a wonderful place. Super fun, but the winters are like 8 months long so I had to split. I have a full length and an EP coming out in the spring and I’m really excited for both.
A.L.: You have been touring a lot. How has that been for you? What do you prefer, touring or recording?
J.R.: I absolutely love touring. When I die, turn my ashes into pavement because I love the road. It has a romance to it and feels like running away. I like being in a new place all the time and experiencing new things, but I don’t think I have a preference. They’re different emotional states that satisfy different urges and I don’t think one could exist without the other.
A.L.: What is your favourite piece of music equipment?
J.R.: My Nord Lead Rack 2. I actually got it on tour in Lithuania. A keyboard of mine got fire and I had to get a new one. I had a person that had a replacement online, but when I went to check it out he said he didn’t have a power adapter for it. I told him I was opening for Traxx that night and needed something for it and he sold me the Nord. It was exactly what I had been wanting.
A.L.: You are part of one of the most influential scenes, that of Brooklyn. How solid is the scene today? Are ties between artists strong?
J.R.: It’s extremely solid with lots of different scenes. It’s funny. Lots of times the city can feel small because you see a lot of the same people all the time, but when I began booking more and more I realized just how enormous, fervent and energized the city actually is.
A.L.: You are also a member of the Secret Project Robot, an artist run art space with music, performance art, and djs. Can you tell us some things about the space? How important and how easy is it for artists themselves to run that kind of spaces? Do a lot of similar spaces exist in New York?
J.R.: One of the things I love about Secret Project Robot is how much each of the people that help run the space truly care about art and music. We love it and we live it. I think it’s extremely important because without this element you end up like a lot of other venues that feel corporate or feel like fake culture. At a place like that, the experience of being there is secondary to drink sales. It’s just about money.
There are a handful of spaces like Secret Project Robot in nyc and I think it’s easy to do, but I do think it takes time and patience to build.
A.L.: How is living in the USA at the era of Trump presidency?
J.R.: It’s a constant source of stress and anxiety for pretty much everyone I know. I hate to say it, but I try not to engage and follow news of him because it’s largely him doing something racist and then the courts going through the process to reminding him that his actions are illegal.
It’s almost over though and I look forward to the future. I still think an element of his demagoguery will remain, but the fight against everything that he stands for is growing and bringing so much more along with it. The place I was born for instance just elected Democrats to office for the first time in my life. I never would have thought that possible.
A.L.: What have you been listening to lately?
J.R.: I really love the new Eric Copeland album Trogg Modal. The new Katrina Stonehart is great. The Spookfish’s album Black Hole is amazing and I’ve also been listening to this album Spiritual by Tengger, a South Korean band.
A.L.: What is your favourite food? Where should I go eat if I ever come to New York?
J.R.: Currently, my favorite food is doubles. It’s a street food from Trinidad.
If you came to New York go to the good Tony’s. It’s on Knickerbocker. There’s two on Knickerbocker, but the good one is at Dekalb.
A.L.: Thank you so much for your time Justin!
J.R.: Thank you!!!!
