Mogwai – Live @ Piraeus 117 Academy, Athens

Με την ανακοίνωση ότι οι Mogwai έρχονται είχα ενθουσιαστεί και ήλπιζα να καταφέρω να καλύψω ή τουλάχιστον να παραβρεθώ σε αυτό το live. Οι πρωτοπόροι και πλέον ηγέτες της post-rock θα επισκέπτονταν μετά από 3 χρόνια τη χώρα μας (Plisskën Festival 2015) και για μας, της νεότερης γενιάς, που δεν είχαμε την τύχη να τους δούμε μέχρι σήμερα - όπως και άλλα μεγάλα ονόματα που έχουν περάσει κατά καιρούς - ήταν σπουδαίο νέο.

Η προσμονή λοιπόν γι’ αυτή τη συναυλία θα περίμενε κανείς να είναι στα ύψη. Όμως, λίγο η πνιγηρή καθημερινότητα, λίγο τα κρύα που σε κάνουν να θες μόνο να χουχουλιάσεις και λίγο ότι δεν είχα ακούσει τα καλύτερα λόγια για τα live τους, η αδημονία μου είχε ξεθυμάνει αρκετά.

Έφτασε όμως το παγωμένο πρώτο Σάββατο του Δεκέμβρη και καθώς πλησίαζα στο Piraeus Academy η αγωνία μου σιγά σιγά επανερχόταν. Σημαντικός παράγοντας γι’ αυτό και η τεράστια ουρά που συνάντησα στην είσοδο. Με τα πολλά κατάφερα να μπω στον χώρο ελαφρώς - όπως νόμιζα - καθυστερημένη (21:15) και άρχισα να ψάχνω την κατάλληλη θέση για να απολαύσω το live.

Συνειδητοποίησα πολύ άμεσα λοιπόν ότι όχι μόνο δεν πρόλαβα να ακούσω στο ελάχιστο τους Afformance, αλλά ούτε καλή θέση υπήρχε περίπτωση να βρω με τον ασφυκτικά πολύ κόσμο. Λίγο απογοητευτικό το ξεκίνημα της βραδιάς, θα έλεγα. Τέλος πάντων, αφού βολεύτηκα κακήν κακώς σε μιαν άκρη, περίμενα να βγουν οι Σκωτσέζοι post-rockers στη σκηνή και άρχισα να παρατηρώ το κοινό που βρισκόταν εκεί. Η ηλικιακή γκάμα που είδα είναι η απόδειξη ότι η post-rock δεν συναντά όρια και ότι η μουσική των Mogwai έχει αγγίξει πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους.

 

Mogwai

Λίγα λεπτά μετά τις 10 λοιπόν, έσβησαν τα φώτα κι ανέβηκαν στη σκηνή του Piraeus Academy οι Mogwai. Απλωμένοι στη σκηνή, ανέλαβαν οι πέντε τους από ένα πόστο και αφότου επικράτησε απόλυτη ησυχία στο κοινό, ξεκίνησαν τη συναυλία τους.

Η μουσική τους επέβαλε την τάξη. Ο φωτισμός άλλοτε σε μπλε κι άλλοτε σε κόκκινες αποχρώσεις ενίσχυε δραματικά το ατμοσφαιρικό κλίμα που δημιούργησαν σε μόλις λίγα λεπτά οι Mogwai. Οι ήρεμες μελωδίες έδιναν τη θέση τους σε γρήγορα riffs. Απότομες μεταβάσεις έπαιζαν με τις σκέψεις σου. 

 

Photo by Afroditi Zaggana Photography

 

Πότε χανόσουν στα αστρικά ταξίδια που σε παρέσυραν οι υπόκωφοι, σχεδόν απόκοσμοι ήχοι τους και πότε “κοπανιόσουν” με τις ορμητικές τους κιθάρες. Το μόνο που ίσως με εμπόδιζε να απολαύσω το live, ήταν το κακό σημείο που επέλεξα να κάτσω, καθώς ήταν σημείο διέλευσης για το κοινό απ’ ότι φάνηκε, κάτι που τελικά δεν ήταν αρκετό για να με απομακρύνει απ’ την μαγεία της μουσικής τους.

Μετρημένοι τόσο στα λόγια τους όσο και στα παιξίματά τους, μας ευχαριστούσαν σε κάθε αποθέωση που ακολουθούσε στα κλεισίματα των κομματιών τους και συνέχιζαν απερίσπαστοι την παρουσίαση της μουσικής τους. Με τεράστια δεξιοτεχνία μας εξέθεταν στα ηχοτοπία που έχουν συνθέσει και μας έδωσαν την ευκαιρία να βυθιστούμε στις αφηρημένες εικόνες που έμπαιναν αβίαστα στο μυαλό και σου κρατούσαν συντροφιά καθ’ όλη τη διάρκεια του live. Ανατρίχιαζες με τα χαμηλά τέμπο τους που διαδέχονταν τα επιθετικά γρατζουνίσματα των κιθάρων τους, προσφέροντάς σου μια περίεργη αίσθηση ανακούφισης κι εκτόνωσης.

 

Photo by Afroditi Zaggana Photography

 

Γύρω στις 11, μας ευχαριστούν θερμά και μας λένε ότι θα παίξουν λίγα κομμάτια ακόμη. Δεν περίμενα να με πειράξει τόσο αυτή η ανακοίνωση. Δεν ήθελες πραγματικά να τελειώσει αυτό το μουσικό ταξίδι. Συνέχισαν όμως δυναμικά να “πορώνουν” το κοινό με τις "ηχηρές σιωπές" των κομματιών τους, με το instrumental στοιχείο να σε καθηλώνει και να μη σου αφήνει περιθώριο να αναζητήσεις τα φωνητικά.

Έκλεισαν αφήνοντας τους ambient απόηχους να μουδιάζουν το κοινό. Φυσικά όμως αυτό δεν θα μπορούσε να είναι το τέλος. Διψούσαμε για λίγο ακόμη. Χειροκροτήματα, φωνές και σφυρίγματα τους ανάγκασαν να επανέλθουν στη σκηνή και να μας προσφέρουν μερικά λεπτά ακόμη μουσικής μαγείας. Έτσι, οι τέσσερις εκ των πέντε στις κιθάρες, μας έδωσαν το κλείσιμο που θέλαμε. Με δύο κομμάτια λοιπόν και συνολικά ένα σωστά διαβαθμισμένο και άψογα εκτελεσμένο setlist, ευχαρίστησαν εμάς και τους Afformance και αποχώρησαν τελικά απ’ τη σκηνή. 

 

Photo by Afroditi Zaggana Photography

 

Τελικά, κακώς είχε ξεθυμάνει η αδημονία μου. Το live ξεπέρασε κατά πολύ τις προσδοκίες μου. Έχω βρεθεί και σε άλλες post-rock συναυλίες αλλά αυτή την καθήλωση δεν την είχα, χωρίς να θέλω να υποβαθμίσω τους άλλους καλλιτέχνες. Οι Mogwai απέδειξαν ότι είναι μια πολύ μεστή μπάντα, που ο χρόνος μόνο καλό της κάνει, χωρίς κανένα ίχνος κορεσμού ή κόπωσης, αλλά όρεξης για αυτοβελτίωση και εξέλιξη.

Μπράβο στα παιδιά απ’ τη Γλασκώβη! Ελπίζω όντως να τους ξαναδώ σύντομα, σε ίσως ένα μεγαλύτερο χώρο.