Covenant - Live @ Death Disco, Athens
Οι Covenant σίγουρα αποτελούν ένα από τα πρώτα ονόματα αγαπημένων συγκροτημάτων που συνήθως αναφέρει κάθε οπαδός της EBM. Επομένως δε νομίζω κανένας από το “σινάφι” να απόρησε με το γεγονός ότι η εμφάνισή τους στη Death Disco στις 25 Μαρτίου έγινε sold-out. Ο χώρος είναι μικρός και γεμίζει εύκολα, θα πουν κάποιοι, αλλά για το target group της σκοτεινής ηλεκτρονικής σκηνής στην Αθήνα το αγαπημένο venue άνοιξε για μια ακόμα φορά μια μεγάλη αγκαλιά για τους τρεις Σουηδούς πρωταγωνιστές της βραδιάς.
Προηγήθηκαν οι Our Banshee. Η εμφάνισή τους αξιοπρεπέστατη. Στάθηκαν μπροστά στον "βαρύ" εξοπλισμό των Covenant και μας προετοίμασαν με τον καλύτερο τρόπο για το κυρίως σόου. Η σκηνική τους παρουσία και το ύφος της μουσικής τους συμβάδιζαν με το γενικότερο κλίμα του event. Προς το τέλος, ακόμα κι οι ίδιοι ανυπομονούσαν για τους επόμενους…
Οι Covenant πέρασαν στη σκηνή γύρω στις 11, ενώ οι περισσότεροι θεατές είχαν ήδη πιάσει τη θέση τους από πολύ νωρίτερα. Τα βοηθητικά της σκηνής στη Death Disco είναι λιτά. Καταρχάς, δεν υπάρχει η σκηνή όπως τη φαντάζεται κανείς, σε μεγάλη απόσταση και αρκετά πιο ψηλά από το κοινό, ούτε πολύ έντονος φωτισμός.
Αυτό είναι ίσως το "τίμημα" που πληρώνει ο θεατής για να τραγουδά τους στίχους του αγαπημένου του τραγουδιού μια ανάσα μακριά από τον τραγουδιστή της μπάντας. Αν και κάποια εναλλαγή του φωτισμού θα βοηθούσε αισθητικά, η συσκότιση που κυριάρχησε καθόλη τη διάρκεια της συναυλίας όχι μόνο δεν μας ενόχλησε, αλλά μας έκανε να αισθανθούμε και πιο οικεία.
Η οικειότητα δεν είναι ένα από τα πρωταρχικά συναισθήματα που γεννιούνται στο άκουσμα της EBM. Κοφτοί στίχοι, αυστηρές γραμμές στον ήχο, πιο μιλιταριστικού τύπου κινήσεις των μουσικών την ώρα της συναυλίας. Στην προκειμένη περίπτωση τα είχαμε όλα.
Ο Eskil Simonsson κατάφερε να ενώσει τις αντιθέσεις. Άλλωστε, με τους Covenant ισχύει ότι όσο αυστηρό ή ψυχρό κι αν ακούγεται κάποιο τραγούδι τους, υπάρχει ένα συναισθηματικό βάθος που σου δημιουργεί μια άρρηκτη σύνδεση με αυτό. Κι αυτή η σύνδεση κρατά για πάντα. Δύσκολα κάποιος φαν θα σταματήσει να ακούει αυτό το είδος μουσικής. Once a fan - always a fan, θα λέγαμε αγγλιστί.
Οι ορκισμένοι φαν λοιπόν ήταν σίγουρα εκεί. Γιατί όμως δεν ξεσηκώθηκαν; Όλοι όσοι ούρλιαξαν και σήκωσαν τις γροθιές τους για να αποθεώσουν κοίταξαν παράλληλα και γύρω, γιατί υπήρξαν στιγμές που ένιωσαν αμήχανα και μόνοι. Σίγουρα θα μπορούσαμε σαν κοινό να έχουμε εμψυχώσει πολύ περισσότερο τους μουσικούς οι οποίοι έκαναν ότι καλύτερο για μας και με το παραπάνω...
Η έναρξη σήμανε με το Monochrome από το “Northern Light” (2002). Το συγκεκριμένο άλμπουμ κρύβει κι άλλα διαμάντια (Bullet, Call The Ships To Port) που ακούσαμε αργότερα. Ξεκίνησαν με τα πιο δημοφιλή κομμάτια τους, αλλά έπαιξαν κι αρκετά καινούρια, αφού η βασική αφορμή του tour ήταν η παρουσίαση της νέας δουλειάς τους “The Blinding Dark”.
Ακούσαμε ένα σεβαστό αριθμό από τα τελευταία τους και θα λέγαμε ότι μας άρεσαν. Κάποια από αυτά ήταν τα I Close My Eyes, Cold Reading και Morning Star, που ήταν και το πρώτο τραγούδι του encore. Δεν έκαναν καμία φοβερή στροφή στο ύφος για να διχάσουν τις κριτικές μας. Στο setlist συμπεριέλαβαν και το πρώτο τραγούδι που ηχογράφησαν σαν μπάντα. Πρόκειται για το The Replicant από το "Dreams Of A Cryotank" (1994).
Φυσικά όλοι περιμέναμε να ακούσουμε αυτά με τα οποία μάθαμε ανέκαθεν να χορεύουμε ασταμάτητα στα live τους καθώς και στα στέκια της Αθήνας που παίζουν αυτό το είδος μουσικής. Δεν μας απογοήτευσαν. Ακούσαμε το Like Tears In Rain, το Lightbringer, το We stand Alone και το Dead Stars για φινάλε.
Υπήρχε ψυχή, υπήρχε η καλή διάθεση από μέρος τους και συντονισμός μεταξύ τους. Μας έτειναν το χέρι για να μας ξεσηκώσουν και γενικά ήταν παρόντες ψυχή και σώματι σε αυτό που κλήθηκαν να παρουσιάσουν.
Με μια φράση από τους υπέροχους στίχους τους θα έλεγα ότι όσα χρόνια κι αν πέρασαν …Covenant still burn!
Venue: Death Disco, Athens
Date: 25.03.2017
