Zola Jesus - Okovi

Η Zola Jesus επιστρέφει στη δισκογραφία με το νέο της άλμπουμ, "Okovi". Τρία χρόνια μετά την όχι και τόσο επιτυχημένη της απόπειρα να στραφεί σε πιο art pop μονοπάτια, με το "Taiga" (2014), η Nika Roza Danilova επιστρέφει στις ρίζες της σκοτεινής μουσικής γειτονιάς της, που την καθιέρωσαν ως μια από τις σημαντικότερες μουσικούς της synth-goth-pop.

Το "Okovi" γράφτηκε εν μέσω κατάθλιψης, αφού η Zola Jesus προσπαθούσε να ξεπεράσει την απόπειρα αυτοκτονίας ενός φίλου της. Ο τίτλος του δίσκου σημαίνει «Αλυσίδες», στα σλάβικα, και σε αυτά τα δεσμά αναφέρεται ολόκληρο το άλμπουμ. Η ιδέα του θανάτου είναι διάχυτη στο "Okovi", κυρίως όμως ως οριακό σημείο το οποίο μας καλεί να αλλάξουμε οπτική και να ξαναβγούμε στη ζωή. Θεωρώ ότι για την ίδια αποτελεί έναν δίσκο-κάθαρση.

Στο πρώτο κομμάτι του δίσκου, το Doma, η Zola μας βάζει αποτελεσματικά στην επιθυμητή για αυτήν ατμόσφαιρα. Με έξυπνα μινιμαλιστική ενορχήστρωση, μόνα παρόντα είναι τα electro ψαλμωδικά φωνητικά και τα επίμονα synth. Με απλότητα και υποβλητικότητα μπαίνουμε στον μουσικό κόσμο του άλμπουμ.

Ακολουθεί το καταπληκτικό Exhumed, το κορυφαίο κατά τη γνώμη μου κομμάτι του δίσκου, το οποίο με συνεπήρε από το πρώτο άκουσμα λίγους μήνες πριν. Ερχόμενο σε πλήρη αντίθεση με το ύφος του Doma, βγάζει επιθετικότητα, ένταση, πόνο και οργή. Τα έγχορδα παίζουν ανελέητα και τα έντονα ντραμς ακολουθούν ευφυώς το ρυθμό της καρδιάς σε κατάσταση έντονου στρες. Πάνω απ’ όλα όμως κυριαρχεί η επιβλητική φωνή της Zola Jesus, με τον πρώτο στίχο “Bury the tongue between the teeth” να σπάει κόκαλα. Το πέρασμα από την προσωπική της κόλαση, έδωσε στην Zola Jesus ένα από τα κορυφαία κομμάτια της καριέρας της.

Ένα ακόμα καταπληκτικό κομμάτι, είναι το ατμοσφαιρικό Veka, του οποίου οι αλλαγές στο ύφος είναι ευρηματικότατες. Τα ανάποδα φωνητικά, στην αρχή του κομματιού, μας βάζουν σε ένα σύμπαν αντίστοιχο με αυτό του David Lynch, όπου κάτι αρρωστημένο υποβόσκει διαρκώς, ενώ στη συνέχεια μετατρέπεται σε ένα υπέροχο dance κομμάτι. Το ευαίσθητο και λυρικό Witness, και το Siphon, με τη διάχυτη απόγνωση που αποπνέει, αποτελούν επίσης αξιόλογες στιγμές του δίσκου.

Όμως από εκεί και πέρα, υπάρχει μία διαρκής αναμονή για κάτι σπουδαίο, για κάποιο ακόμα κομμάτι που θα απογειώσει το άλμπουμ. Δυστυχώς όμως, κάτι τέτοιο δεν το ξανασυναντάμε στο "Okovi". Όχι ότι δεν υπάρχει ποιότητα στη δουλειά, αλλά δεν ερχόμαστε μπροστά σε πραγματικά σπουδαίες στιγμές.

Το μεγάλο όπλο του δίσκου είναι η ανάδειξη της χαρισματικής φωνής της Zola Jesus, αλλά και η αρτιότατη παραγωγή, σίγουρα η πιο πολυεπίπεδη της καριέρας της. Καταπληκτικός και καθαρότατος ήχος με σαφή διάκριση όλων των οργάνων και ακριβείς ενορχηστρώσεις.

Όμως πέρα από το Exhumed και το Veka ένιωσα ότι κάτι λείπει. Πιθανότατα αυτό το κάτι είναι η αμεσότητα, καθώς και οι απλοϊκοί και σχηματικοί στίχοι, όπως οι “If it doesn’t make you wiser / Doesn’t make you stronger / Doesn’t make you live a little bit / What are you doing?” στο Wiseblood.

Το προσωπικό δράμα που πέρασε η Zola δεν περνάει στον ακροατή, τα φωνητικά αν και άψογα εκτελεσμένα δεν έρχονται σε επαφή με την ψυχή του, όπως για παράδειγμα κατάφερε θριαμβευτικά ο Arca στην τελευταία του δουλειά (διαβάστε την κριτική μας εδώ). Ένιωσα σαν να ορθώνεται ένα αδιόρατο τείχος, το οποίο δεν επιτρέπει να μεταφερθεί το συναίσθημα, όπως θα έπρεπε σε έναν δίσκο που κουβαλάει ένα τόσο βαρύ συναισθηματικό φορτίο. Το περιτύλιγμα είναι λαμπερό, αλλά η ουσία δε φωτίζεται όσο θα έπρεπε.

Κομμάτια που ξεχώρισα: Exhumed, Veka 

Sacred Bones Records, 08.09.2017