SubRosa & Nochnoy Dozor - Live @ An Club, Athens

Βράδυ Πέμπτης, κατηφορίσαμε στο AN Club στα Εξάρχεια (στα οποία αργότερα την νύχτα, έγινε για ακόμα μία φορά παρανάλωμα του πυρός στην Οδό Στουρνάρη), προκειμένου να δούμε την πρώτη εμφάνιση των Αμερικανών εκ του Salt Lake City ορμώμενων SubRosa. Κατά την ώρα της έναρξης του event, στον ανακαινισμένο χώρο του AN Club (με νέα φώτα, μεγαλύτερη σκηνή και κυρίως νέα κονσόλα) βρίσκονταν  το πολύ εξήντα άτομα. Σιγά σιγά όμως, καθώς η ώρα περνούσε, περισσότερος κόσμος μαζεύτηκε και σύντομα στην σκηνή ανέβηκαν οι πολύ «νέοι» στο μουσικό προσκήνιο Nochnoy Dozor.

 

Nochnoy Dozor

Η μπάντα αυτή έχει αρχίσει της εμφανίσεις της τους τελευταίους μήνες, οι οποίες γίνονται διαρκώς πιο πυκνές. Έχοντας την τύχη να τους έχω παρακολουθήσει άλλες δύο φορές στο παρελθόν, πρέπει να σημειώσω ότι αυτή ήταν μακράν η καλύτερή τους εμφάνιση. Οι Nochnoy Dozor, όπως και οι το main act της βραδιάς, έχει αρκετά θηλυκό χαρακτήρα, καθότι έχει 2 front-woman, ή μάλλον, καλύτερα, δύο γυναικείες φωνές, μπροστά. Από τις λίγες περιπτώσεις, που σχήμα με φωνητικά είναι καθαρά μπάντα, και όχι ένας/μια frontman/woman που πλαισιώνεται από το σχήμα του, κι ας ονομάζεται μπάντα. Πολύ ξεκάθαρες φωνητικές γραμμές, βαρύς και στιβαρός ήχος, και ένα ενδιαφέρον κράμα από doom και ... κρατηθείτε ... pop/triphop!

Γνωρίζοντας τα σχήματα από τα οποία προέρχονται τα μέλη, να σημειώσω εδώ, ότι προσωπικά δεν μου θυμίζει κάτι η μουσική των Nochnoy Dozor, συγκρίνοντας την με τις μπάντες … προστατευόμενης ονομασίας προέλευσης.  Πολύ ενδιαφέρουσα η μίξη των δύο φωνών, και αρκετά δεμένο σχήμα εκτελεστικά, αν και θα ήθελα να ακούσω λίγο πιο ευδιάκριτα τα μπάσα.

 

Photo: © Iren Rys _ΕΙΡΉΝΗ ΡΥΣΆΚΗ

Photo: © Iren Rys _ΕΙΡΉΝΗ ΡΥΣΆΚΗ

 

Η μουσική και η σκηνική τους παρουσία σε κρατάει σε ενδιαφέρον και το κοινό που είχε αυξηθεί, φτάνοντας περίπου τα 250 άτομα, αντέδρασε πολύ φιλικά στο συγκρότηα. Είναι ταπεινοί οι Nochnoy Dozor και αυτό μου αρέσει. Δείχνουν ότι αγαπάνε πολύ αυτό που κάνουν, και το πιστεύουν. Παρόλο που παράγουν κάτι σκοτεινό, περνάνε καλά εκεί πάνω και δίνουν την ψυχή τους. Θα ήθελα να καταλαβαίνω πιο πολλά από τους στίχους, και αυτό δεν έχει να κάνει με τόσο με την ένταση στη μίξη, όσο με την τραγουδιστικής φράσης ... αισθητική; προτίμηση; Είμαι και εγώ της σχολής που αν υπάρχει φωνή, που λέει κάτι, θέλω να καταλαβαίνω τι είναι αυτό. Αλλά, σέβομαι ότι ποιητικής αδείας και Elisabeth Fraser υπαρχούσης, ο καλλιτέχνης μπορεί να μην επιλέγει να το κάνει. Μία πολύ νέα μπάντα, αλλά με πολύ ψυχή. Δεν θα γίνω γραφική αν πω ότι περιμένουμε μόνο τα καλύτερα από αυτούς, γιατί φαίνονται αποφασισμένοι να το κάνουν.

 

Photo: © Iren Rys _ΕΙΡΉΝΗ ΡΥΣΆΚΗ

Photo: © Iren Rys _ΕΙΡΉΝΗ ΡΥΣΆΚΗ 

 

SubRosa

Τα κορίτσια και αγόρια από το Salt Lake City δεν άργησαν αν πάρουν την σκυτάλη. Μου φάνηκαν σκληρά τα πρόσωπά τους, ειδικά των κοριτσιών, αυτή ήταν η πρώτη μου εντύπωση. Αρκετά goth εμφάνιση με punk πινελιές, ακριβώς όπως η μουσική τους. Στην αρχή, κάτι ο προβληματικός ήχος (όταν έχεις δύο βιολιά στην σκηνή, θες να ακούς ξεκάθαρα τι παίζουν), κάτι το ότι μπήκαν με τη μία στο ψητό, αρχικά με κράτησαν λίγο σε απόσταση.  Στην πορεία όμως, ο ήχος καθάρισε, φανερώνοντας τι είναι αυτό που παρουσιάζουν οι SubRosa και μέχρι το τέλος της βραδιάς, και το δικαιολογημένο αίτημα για encore του κοινού, με είχαν κερδίσει, 100%.

 

Photo: © Iren Rys _ΕΙΡΉΝΗ ΡΥΣΆΚΗ

 

Οι SubRosa είναι τίμιοι και συνεπείς. Δύο πολύ σπάνιες και συνάμα συνταρακτικές συνιστώσες, για τη δημιουργία original μουσικής. Δεν ζεσταίνονται κατά τη διάρκεια του live, ξεκινάνε στο φούλ, και τελειώνουν στο φούλ. Δεν εξαρτώνται από το κοινό και την αντίδρασή του (το οποίο, ευλαβικά σχεδόν, δεν χειροκροτούσε σχεδόν καθόλου στην αρχή, όχι από δυσαρέσκεια, αλλά ενδεχομένως από σεβασμό, όπως δεν χειροκροτείς στις κλασσικής μουσικής συναυλίες, ανάμεσα στα μέρη της συμφωνίας). Παίζουν με όλη τους την ψυχή, χωρίς παρωχημένες μανιέρες του σκληρού ήχου (χτυπιέμαι, γουστάρω, κοιτάω με δέος και υφάκι το κενό), χωρίς στόμφο (μία μπάντα με τα αργόσυρτα bpm του doom θα μπορούσε να το κάνει αυτό, και το έχω δει να συμβαίνει σε πολλά συγκροτήματα όχι λίγες φορές).

 

Photo: © Iren Rys _ΕΙΡΉΝΗ ΡΥΣΆΚΗ

Photo: © Iren Rys _ΕΙΡΉΝΗ ΡΥΣΆΚΗ

 

 

Η μπάντα έπαιζε με την άνεση μιας μπάντας, όπως αυτή πρέπει να είναι, με αυτοπεποίθηση και απλότητα, στιβαρότητα αλλά και ελαφράδα/ευδιαθεσία, γνωρίζωντας ότι είχαν έρθει εκεί, είχαν προσκαλεστεί, γιατί ο κόσμος θέλει να τους δει. Φωνητικά καθαρά πάνκ από την κεντρική γυναικεία φωνή (Rebecca Vernon), που δεν ήθελε να εντυπωσιάσει (απλή κιθάρα στα χέρια της, πολύ, μα πολύ απλή, χωρίς όμως να λείπει κάτι), ήθελε να πει αυτά που έλεγαν τα τραγούδια τους και οι δύο δεξιά και αριστερά βιολιού κρατούσες κυρίες (Sarah Pandleton και Kim Pack), εντελώς δοσμένες σε αυτό που θέλουν να συμβεί στην μουσική τους. Φο-βε-ρός ντράμερ, ογκώδης, και ξεκάθαρος ήχος, με ταμπουριά που σκοτώνει, με ρυθμό μπετόν ακλόνητο (χωρίς in-ear και μετρονόμους, το επισημαίνω αυτό γιατί σε τόσο αργά bpm είναι σαφώς πιο δύσκολο) και σοβαρός μπασίστας, φρέσκια φατσούλα, αλλά ηχάρα, και πολύ ωραία σκληρά φωνητικά από την μεριά του. Ολοι τραγούδησαν (πλην του ντραμερ) και μου έκανε εντύπωση η συνειδητά απολύτως ξερή χροιά των μικροφώνων τους, χωρίς 300 κιλά reverb και delay που συνηθίζεται σε αυτόν τον ήχο, για να πάρουν όγκο οι φωνές.

 

Photo: © Iren Rys _ΕΙΡΉΝΗ ΡΥΣΆΚΗ

Photo: © Iren Rys _ΕΙΡΉΝΗ ΡΥΣΆΚΗ 

 

Καθώς η βραδιά προχωράει, συνειδητοποιώ ότι άρχισε να μου αρέσει πολύ αυτό που παρακολουθούσα και η λέξη «τίμιοι» αρχίζει να φαντάζει υποτιμητικη. Αυτή η μπάντα ξέρει πολύ καλά τι θέλει να κάνει και το κάνει με ακρίβεια, χωρίς εκπτώσεις σε τίποτα. Γεμάτο σετ, λίγα λόγια και καλά, στις καληνύχτες, οι πέντε μουσικοί παίζουν, πολύ μα πολύ συνεπείς σε αυτό που πρέπει να παίξουν, παίζουν μαζί και ο ένας για τον άλλον. Χωρίς έπαρση, αλλά και χωρίς ταπεινοφροσύνη.

 

Photo: © Iren Rys _ΕΙΡΉΝΗ ΡΥΣΆΚΗ

 

 

Τελειώνοντας το live, με όλο το κοινό και την υπογράφουσα φανερά ευχαριστημένους, σκέφτηκα ότι αυτό ήταν ήταν ένα πολύ καλό live. Η μουσική που ακούσαμε δεν ήταν ευρηματική σε σημείο να συγκλονιστείς, δεν προτείνουν ότι πιο σπάνιο και φρέσκο έχεις να ακούσεις. Παίζουν σκληρή μουσική, με βαριά μπάσα, ντραμς και κιθάρα, με βιολιά που ουρλιάζουν και αναλαμβάνουν το ψυχεδελο-φολκ-περίεργο της υπόθεσης, λιτές (και ναι, πολλές φορές επαναλαμβανόμενες) και φωνητικές πανκ γραμμές (και τι πειράζει;) και δίνουν όλο τους το είναι εκεί πάνω, σε σημείο που πιστεύω πως αυτοί περνούσαν πιο καλά από εμάς. Ένα τίμιο ευχαριστώ στους SubRosa. It was great.

 

Photos: © Iren Rys _ΕΙΡΉΝΗ ΡΥΣΆΚΗ 

Venue: AN Club, Athens, Greece

Hosted by P90 Events

Date: 22.06.2017