Four Tet - Live @ Village Underground, London
Είναι σχεδόν μαγικό να δίνεται σε κάποιον η ευκαιρία να συνειδητοποιεί ότι η μουσική είναι κατά ένα μεγάλο κομμάτι της, μια βιωματική εμπειρία. Το live performance βρίσκεται στο κέντρο αυτής της θεωρίας, πόσο μάλλον όταν υποστηρίζεται από έναν συναισθηματικό κλοιό που στόχος του είναι να βάλει τον ακροατή ένα βήμα πέρα από το να είναι ένας απλός παρατηρητής. Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι σε γενικές γραμμές ένας καλλιτέχνης δεν μπορεί πολλές φορές σε ένα live να κρυφτεί εύκολα πίσω από περιττούς θεατρινισμούς η προσμονή αυτής της ιδανικής χημείας πολλαπλασιάζεται.
Ο Kieran Hebden είναι ένας παραγωγός που, τουλάχιστον σε αυτή τη φάση της παραγωγικής του καμπής, δε φαίνεται να έχει την ανάγκη να αποδείξει κάτι. Σε πολλές κριτικές το "New Energy" (εδώ και η δική μας) χαρακτηρίστηκε άτολμο, ακολουθώντας μια πεπατημένη που, ναι μεν έχει οδηγήσει τον Four Tet στα επίπεδα που τον έχουμε συνηθίσει, όμως δεν προσέφερε κάτι το ξεχωριστό. Η αλήθεια είναι πως μετά από αλλεπάλληλες εμφανίσεις, DJ residencies, επιμέλειες παραγωγών έρχεται ένα σημείο που μπορεί να είναι ίσως και λογική μια φθορά. Και αυτή την πιθανή φθορά επισκεφτήκαμε το Village Underground για να επιβεβαιώσουμε. Αυτό που αντικρίσαμε μπαίνοντας στην στο του VU όμως, άρχισε να βάζει μια μια της όποιες προαναφερόμενες επιφυλάξεις στην άκρη.
To στήσιμο της μακρόστενης σάλας θύμιζε αρκετά ένα συνδυασμό από ένα άτυπο “σαλονάκι” / σκηνής τοποθετημένο στο κέντρο, με το κοινό να το περιστοιχίζει δημιουργώντας μια αίσθηση οικειότητας. Σε όλο αυτό το κλίμα έβαλε και το χεράκι της η κολεκτίβα των Squidsoup, η οποία επιμελήθηκε ένα εντυπωσιακό instalation από εκατοντάδες φωτεινές μπάλες περασμένες από κάθετα σχοινιά που κάλυπταν όλο το ύψος της αίθουσας. Η αντίδραση που δημιούργησε αυτό το ηλεκτρικό δάσος έβγαλε σε όλο το κοινό την ανάγκη να πλησιάζουν και να πλαισιώσουν την, ελαφρώς υπερυψωμένη, σκηνή που περικυκλωμένη από κόσμο άρχισε να σκοτεινιάζει με τα πρώτα synths του Planet να κάνουν την εμφάνισή τους.
Ο Four Tet οδηγήθηκε μέσα από το κοινό δειλά προς την σκηνή πιάνοντας ένα στήσιμο αρκετά modular σε ένα ξύλινο controller δίπλα σε ένα laptop και μια πεταλιέρα με εκατοντάδες καλώδια. Η είσοδος μέσα από το κοινό σε συνδυασμό με τα φώτα των Squidsoup και το cora sample του κομματιού έβγαλε ακριβώς την απαραίτητη ζεστασιά την οποία φάνηκε όλοι να νιώθουν στο πετσί τους από τη πρώτη στιγμή.
Ο συντονισμός και η προσήλωση του Hebden μαρτύρησε πως όλη η “φανφάρα” των visuals και του φωτισμού δεν στήθηκε τυχαία για να εντυπωσιάσει. Εκεί κάπου μπήκε το επίμονο electro του Parallel Jalabi για να κλείσει το μάτι σε παλιότερες δουλειές του Four Tet και ειδικότερα σε ένα δισκάκι που δεν έκανε τον ανάλογο πάταγο με παρόμοια releases, αλλά το κούνημα των κεφαλιών και οι κραυγές αναγνώρισης των “από κάτω” απέδειξαν το αντίθετο.
Το SW9 9SL που πήρε σειρά εκμεταλεύτηκε πρώτη φορά ίσως την ακουστική της στοάς δείχνοντας επιδεικτικά το γιατί ο Hebden είχε σαν δεύτερο σπίτι το Plastic People στο Shoreditch. Απλό, απενοχοποιημένο μελωδικό track με τη σωστή δόση φωνητικών που στόχο έχει να σε κάνει να κουνηθείς, χωρίς να σε υποχρεώνεις να κοιτάς δεξιά αριστερά αν χορεύουν τα “cool kids”. Κάπου σε αυτό το σημείο έπρεπε να διαχειριστούμε και το Kool Fm, ίσως από τις μεγαλύτερες “βρομιές” του Hebden μια και μέσα σε απόλυτη φωτεινή strobe αποθέωση συνδύασε jungle breaks, garage φωνητικά και 4beat υπόβαθρο.
Και εκεί που το κλίμα σκοτείνιαζε από ηχητικής πλευράς ήρθε το Spirit Fingers, βάζοντας τη σφραγίδα του σε αυτό που αρκετοί δυσκολεύτηκαν να το διαχειριστούν και το κατηγοριοποιήσουν σαν ήχο, όταν ο Hedben έκανε τα πρώτα του βήματα. Ένας ήχος με μια απλοϊκή ομορφιά αλλά και παράλληλα μια χαοτική λογική που εκμεταλλεύεται στο έπακρο αυτό που η ηλεκτρονική μουσική προσφέρει στον ακροατή της: την απρόσμενη δυναμική ιδέα ένας πιτσιρικάς από το Putney να παίξει strings στις 45 στροφές με cut paste δυναμισμό και να κάνει μια αίθουσα να λαχανιάζει ζητώντας μια από τα ίδια.
Το Locked μιξαρίστηκε “ύπουλα” με την ίδια μέθοδο που πλασαρίστηκε στο κοινό σαν bonus track στη συλλογή του Four Tet για το Fabric. Breaks που προσηλώνονται με σκοπό να σε κάνουν να χαμογελάσεις στον διπλανό σου. Η αλήθεια είναι ότι κάπου εδώ αξίζει να αναφέρουμε πως η οργάνωση του live ήταν άψογη με μια αίθουσα sold out χωρίς να παίζει ούτε υποψία αγκωνιάς ή αποκλεισμού από το οπτικό θέατρο που είχε στηθεί. Ο Hebden, μην έχοντας σηκώσει κεφάλι αποχώρησε για να επιστρέψει για το καθιερωμένο encore με το αγαπημένο Morning Side, ίσως το πιο παιγμένο track σε early riser playlists της χρονιάς που μας πέρασε ρίχνοντας και τους πιο δύσπιστους σε μια ζεστή αγκαλιά bollywood αποχρώσεων. Το Scientists λειτούργησε σαν αποχαιρετισμός από το φωτεινό σύμπαν του Village Undeground, ακόμα χαμογελώντας επιστρέφοντας πάλι στην θεωρία του βιωματικού...
Ο Four Tet δεν επιδιώκει να “δαγκώσει” σε αυτή τη φάση της καριέρας του με την μουσική του, ούτε να σε αρπάξει από το λαιμό. Είναι όμως δικαιωματικά εκεί που είναι, όντας κομμάτι της μουσικής ιστορίας του Λονδίνου έχοντας κάτσει σε decks που θέλουν άντερα για να παίξει κανείς, έχοντας πάρει από το χέρι τον Burial οδηγώντας τον προς ένα ευρύτερο μουσικό σύμπαν και κυκλοφορώντας releases που έχουν την ικανότητα να προκαλέσουν ένα κοινό να χτυπηθεί αλλά και να δώσει και το χεράκι στο διπλανό του χωρίς αναστολές. Πολλά εύσημα για μια βραδιά αποτέλεσμα ενός μυαλού γυαλιστερού.
Venue: Village Underground, London
Date: 20.02.2018
Hosted by Eat Your Own Ears
