Shabaka And The Ancestors - Wisdom Of The Elders
Είναι σχεδόν κοινό μυστικό ότι ο Gilles Peterson, πατέρας της Brownswood Records και οικοδεσπότης ενός όμορφου εβδομαδιαίου απογευματινού session στα ραδιοκύματα του BBC Radio 6, έχει αναλάβει έναν ρόλο ενός άτυπου John Peel για τους οπαδούς του jazz, hiphop, house, dub, afro αλλά και latin σύμπαντος αφού έχει ανακαλύψει και συστήσει στο μουσικόφιλο κοινό αρκετούς νέους παραγωγούς ενώ φροντίζει να χτίζει και τάσεις που μας κατευθύνουν. Η αγάπη του για την καλή μουσική τον κάνει να ψάχνει αδιάκοπα για τον επόμενο ήχο που θα ιντριγκάρει. Στην περίπτωση του Shabaka Hutchings βέβαια, δε χρειάστηκε να ψάξει και πολύ.
Ο ίδιος, συστήνεται ως μέρος της διασποράς της Καραϊβικής, που όμως μεγαλούργησε και πλέον λειτουργεί μουσικά στο Λονδίνο, αφού στην ουσία μεγάλωσε και έμαθε σαξόφωνο στο Barbados. Συστήθηκε στο κοινό με τους Sons of Kemmet, ένα σχήμα με ρυθμικό καταιγισμό (δυο drummers) αλλά και όμορφες μελωδίες όπου και κέρδισε επάξια το Jazz Act of the Year τo 2013. Η ικανότητα στο γρήγορο - και πολλές φορές έκτος jazz φόρμας - σαξόφωνο μαζί με την σύνθεση έφεραν τον Hutchings κοντά σε πολύ μεγάλα ονόματα αφού συμμετείχε σε εμφανίσεις μαζί με τους Sun Ra Arkestra, τον Mulatu Astatke με τους Heliocentrics και τον βοηθήσανε να δουλέψει σκληρά πάνω στην μετάβαση ήχων και χρωμάτων της Καραιβικής αλλά και την Αφρικανικής μουσικής παράδοσης μέσα από το πρίσμα του δυτικού κόσμου και της free jazz, που είναι και ο στόχος αυτού του δίσκου.
Για να αποφευχθούν οι folklore παγίδες ο Hutchings ταξίδεψε στη Νότια Αφρική από το 2012 ώστε να συνθέσει το 8-μελές σχήμα των Anchestors που αποτελείται από τους Mthunzi Mvubu – Alto sax, Mandla Mlangeni – Trumpet, Siyabonga Mthembu – Vocals, Nduduzo Makhathini – Rhodes, piano, Ariel Zomonsky – Bass, Gontse Makhene – Percussion και Tumi Mogorosi – Drums και φυσικά τον Hutchings στο tenor σαξόφωνο.
Το “Wisdom Of The Elders” αποδεικνύει μέσα από κάθε κομμάτι (ένας ψαλμός σε 9 μέρη κατά τον Hutchings) ότι ενώ δε πρόκειται να διαπραγματευτεί τις αυτοσχεδιαστικές ρίζες του, μπορεί να καταφέρει να παντρεύει πολλά στοιχεία που το καθιστούν εξαιρετικά ενδιαφέρον και πολυμορφικό. Το σαξόφωνο του Hutchings καθοδηγεί ή συνοδεύει με μια διακριτική ικανότητα μέσα από solos και συνθέσεις που μπορούν να συναρπάσουν και κάποιον μη οπαδό της συγκεκριμένης σκηνής.
Από το υπόγειο reference στο Love Supreme του Coltrane στο OBS, στα εμφατικά drums του Μοgorosi στο Give Thanks, ο δίσκος εκπλήσσει ευχάριστα όταν περίπου σαν το A New Perpective του Donald Byrd απενοχοποιεί την χρήση φωνητικών σα συνοδευτικών μουσικών οργάνων στα Nguni και Mzwandile καθώς δίνει τη δυνατότητα στο σχήμα του Hutching να συμμετάσχει σχεδόν ισόποσα ξεδιπλώνοντας τις δυνατότητες του. Το πραγματικά όμορφο The Sea ταξιδεύει τον ακροατή από πολλές διακυμάνσεις που δένουν αρμονικά και διαχωρίζονται από τη μελωδικότητα του Hutchings. Το Αφρικανικό στοιχείο είναι έντονο και στα φωνητικά του The Observer που με τα πλήκτρα συνθέτουν ένα μίγμα Afrobeat καμπαρέ.
Σχετικά πρόσφατα, η Guardian, παρουσίασε σε ένα αρκετά ενδιαφέρον αφιέρωμα μια νέα γενιά ελπιδοφόρων jazz μουσικών που έχουν αναλάβει το βαρύ φορτίο να επαναφέρουν τη σκηνή αυτή στο προσκήνιο. Απο τον Kamasi Washinton, στους Badbadnotgood και τους Portico Quartet, αυτή η γενιά μπορεί να έχει εκπαιδευτεί κλασικά όμως, όπως φαίνεται και στη περίπτωση του Hutchings, έχει ανδρωθεί μουσικά στους κόλπους της καλής hiphop ή και του ηλεκτρονικού πειραματισμού οδηγώντας έτσι τη Jazz μακριά απο τα αποκλειστικά αυτιά των ελιτιστών.
Eίτε ακολουθώντας την smooth τελειότητα του Joyous είτε την τρέλα της μπασογραμμής του Natty, ο Hutchings κατάφερε να φέρει στον κόσμο το μικρό αυτό jazz διαμαντάκι, παράλληλα βάζοντας υποψηφιότητα για μια από τις καλύτερες κυκλοφορίες της Brownswood για φέτος. Ευτυχώς η καλή jazz είναι ακόμα εδώ και δεν περιορίζεται αποκλειστικά για, τα ηχεία αλυσίδων καφέ...
Brownswood Recordings, 16.09.2016
