Gilles Peterson's Worldwide Awards @ Koko, London

To KOKO στο νότιο άκρο του Camden, αγκαλιά με το Mornington Crescent έχει “δεί” πολλά σα χώρος στα 117 χρόνια ιστορίας του. Charlie Chaplin, Rolling Stones, Clash, raves, κηδείες (!) όλα φιλοξενούμενα σε ένα χώρο ντυμένο με μεγαλοπρέπεια και μηδαμινό καθωσπρεπισμό.

Μέρος της σύγχρονης ιστορίας του είναι και τα Worldwide Awards, ετήσιος πλέον θεσμός για τους μουσικά εξαρτημένους της Βρετανικής πρωτεύουσας. Οικοδεσπότης και οργανωτής ένας από τους “εργατοπατέρες” του μουσικού scouting ο Gilles Peterson που εδώ και περίπου τρεις και κάτι ψιλά δεκαετίες από τα αρχηγεία της Brownswood recordings αλλά και τα studio του ΒΒC Radio 6 ευθύνεται για την ανάδειξη εκατοντάδων μουσικών από τον ευρύτερο χώρο της jazz, funk, experimental, και ηλεκτρονικής σκηνής.

Ο Worldwide FM έχτισε τη λογική της βραδιάς που περιείχε σύντομες εμφανίσεις (από 15 μέχρι 30 λεπτών) από μπάντες και artists που είτε βραβευτήκαν από το κοινό στη διάρκεια της χρονιάς που πέρασε είτε επιλέχθηκαν από τον Peterson σαν μια ιδεατή playlist τσέπης.

 

 

Προλαβαίνοντας το κλείσιμο του τροβαδούρου Oscar Jerome και χάνοντας δυστυχώς τα εγκεφαλικά soundscapes του Skinny Pelembe απολαύσαμε με σειρά εμφάνισης (και αυστηρό χρονοδιάγραμμα):

 

Khruangbin

Το τρίο των Khruangbin από το Texas ξεπετάχθηκε μέσα από τις επιλογές του Bonobo στο Late Night Tales και έκτοτε έχει αναδείξει την πορεία του ως άτυποι πρίγκιπες του καθαριστικού chill out. Οι πολυπρόσωπες επιρροές τους από το gospel funk αλλά και το παγκόσμιο “boogie” (όπως η διασκευή φόρος τιμής στον Λιβανέζο Elias Rahbani με το Dance of Maria) τους δίνει την δυνατότητα πάνω στη σκηνή να υπνωτίζουν ρυθμικά αλλά ταυτόχρονα με τη σκηνική παρουσία και το παίξιμο της μπασίστριας Laura Lee με την surf soul αισθητική της κιθάρας του Mark Speer να ξεσηκώνουν παράλληλα διακριτικά. Από τις ευχάριστες εκπλήξεις και με δυναμική ανάλογη της βραδιάς.

 

Auntie Flo

O Βrian D'Souza είναι ένας Σκωτσέζος με μουσικές ρίζες κατά βάση στο Νότιο Ημισφάιριο του πλανήτη. Τα DJ sets του αλλά και οι παραγωγές που έχει κυκλοφορήσει παντρεύουν ένα εξαιρετικό fusion tribal house με πολυεπίπεδα κρουστά που είχε την τιμητική του και στο set στο ΚΟΚΟ. Το μουσικό χαλί που πρόλαβε να χτίσει στην ώρα που του αναλογούσε δημιούργησε ένα ritual που πολλοί περίμεναν όμως στην εκτέλεση πάντα γοητεύει. Η μίξεις που μεταπηδούσαν στα releases του Auntie Flo και κυκλοφορίες της, μετέπειτα βραβευμένης στη βραδιά On The Corner records, ήταν η πρώτη φορά που κουνηθήκαμε αρκετά δυναμικά.

 

ΒCUC

Τους BCUC (ή Bantu Continua Uhuru Consciousness) ομολογώ δεν τους ήξερα. Το στήσιμό τους στη σκηνή προμύνειε ενα afrobeat παράγωγο, όμως το τι επακολούθησε είναι άλλη ιστορία. Οι Νοτιο Αφρικανοί, παιδιά του Soweto, πήραν ένα βήμα παραπέρα την ρυθμική trance των Αφρικανικών κρουστών αρπάζοντας την αίθουσα και τα θεωρεία του χώρου κυριολεκτικά από το λαιμό. Με πολιτικό στοίχο και τρομερή σκηνική παρουσία η 9 μελής μπάντα εκμεταλλεύτηκε ιδανικά την μισή ώρα της και άφησε το κοινό να ζητάει για πρώτη φορά encore που τελικά δυστυχώς δε το πήρε.

 

 

Zed Bias

Σύντομο set από τον περαστικό μεταξύ άλλων της Τru Thoughts με βάση τα broken beats με ragga συνδυασμούς ακούστηκε κάπως παρωχημένο αλλά στο γενικό ύφος της βραδιάς σχετικά κεφάτο.

 

IAMDDB

Το πουλέν του Peterson από το Machester συνδύασε μια soulful παρουσία με UK Grime στοιχεία ξεκινώντας με το hitακι “Shades”. Με τη σωστή έπαρση και καλή επικοινωνία με το κοινό έδειξε μια ευχάριστη αυτοπεποίθηση και συνοδευόμενη από έναν DJ δικαιολόγησε, αν και ηχητικά not my cup of tea, το γιατί θεωρείται το ανερχόμενο αστέρι της Βρετανικής hip hop. Ακόμα ένα θετικό στοιχείο ήταν ότι οι στίχοι της είναι μετρημένοι χωρίς περιττά στοιχεία αυτοπροβολής ενώ η παραγωγή της πλάθει ένα σύμπαν αρκετά χαλαρωτικό, δίνοντας της την ευκαιρία να χρησιμοποιήσει αρκετά ελεύθερα την φωνή της που σε πολλά σημεία θυμίζει και κομματάκι Lauryn Hill.

 

 

Sampha

Σε ένα πιάνο, με κάποιες τεχνικές δυσκολίες οι εκτελέσεις των (No One Knows Me) Like The Piano και Too Much μαγνήτισε το κοινό μια πόλης που τον συμπαθεί από τότε που συστήθηκε απο τον SBTRKT. Mε χαρακτηριστική άνεση και σχετική διακριτικότητα παρά τις αρκετές πρόσφατες περγαμηνές απέδωσε και χαιρέτησε.

 

 

James Holden

Ίσως ο πιο αδικημένος guest της βραδιάς o James Holden κατάφερε σε μια σχετικά ανύποπτη στιγμή να κυκλοφορήσει προς τη δύση του 2017 έναν εξαιρετικά ενδιαφέρον δίσκο (Τhe Animal Spirits, Border Community records) εκμεταλλευόμενος το crossover του με τον Floating Points τα προηγούμενα χρόνια, αποδεικνύοντας ότι έχει πλέον περάσει στο χώρου του ηλεκτρονικού improvisation.

 

 

Το set του κυμάνθηκε σε αντίστοιχα επίπεδα με μακροσκελή εισαγωγή και αρκετές πινελιές κρουστών όμως διακόπηκε κάπως απότομα εκεί που πήγε να χτίσει μια dancefloor λογική.

 

 

Hello Skinny with Peter Zummo

O Peter Zummo με χρόνια προυπηρεσία στο τρομπόνι και στην εναλλακτική jazz σύνθεση ένωσε της δυνάμεις του με τους Hello Skinny που προσθέσανε ηλεκτρονικά στοιχεία βγάζοντας ένα αποτέλεσμα που τράβηξε την προσοχή αρκετά μεγάλης μερίδας του κοινού με την κυκλοφορία του “Mr P.Z.” απο την Brownswwod νωρίτερα μέσα στη χρονιά.

Το αποτέλεσμα στο live των Hello Skinny ήταν ενα αρκετά ταξιδιάρικο blend με την τονικότητα του Zummo να φλερτάρει με το dub και να μπαίνει σε μια ευθεία συζήτηση με το διακριτικό κοουτσάρισμα των ηλεκτρονικών effects. Μόνη ένσταση ίσως ότι η εντύπωση που δημιουργούσε ο ήχος των Hello Skinny ίσως να ταίριαζε καλύτερα σε μικρότερο χώρο μια και αρκετές φορές έδειχνε να χάνετε στη σάλα του KOKO.

 

 

Αποχαιρετίσαμε τη βραδιά μετά την σύντομη παρακολούθηση των βραβείων από τον Peterson. Στην παράδοση του Jazz δίσκου της χρονιάς ακολούθησε και μια εμφάνιση-έκπληξη από τους Ezra Collective με μια φρέσκια προσέγγιση στο jazz funk από μια πολυμελή μπάντα με δυσεύρετη ενέργεια στη σκηνή.

 

Αναλυτικά τα βραβεία:

JAZZ ALBUM OF THE YEAR: JUAN PABLO: THE PHILOSOPHER - EZRA COLLECTIVE

ALBUM OF THE YEAR: PROCESS - SAMPHA

BREAKTHROUGH ACT: IAMDDB

SESSION OF THE YEAR: ZARA MCFARLANE

LIFETIME ACHIEVEMENT: PETER ZUMMO

JOHN PEEL PLAY MORE JAZZ: JAMES HOLDEN

LABEL OF THE YEAR: ON THE CORNER RECORDS