Οι Rodrigo Leão & Scott Matthew στο ClockSound.gr
Μπορεί τα πρόσωπά τους να μην είναι τα πλέον αναγνωρίσιμα˙ ίσως τα ονόματά τους απλώς να «θυμίζουν κάτι» έτσι, αμυδρά, ακόμα και σε όσους είναι θαυμαστές της μουσικής τους χωρίς να το ξέρουν.
Ο Rodrigo Leão, ιδρυτικό μέλος των θρυλικών Madredeus, ενός από τα σημαντικότερα σχήματα της σύγχρονης πορτογαλικής μουσικής - και ίσως το πιο επιτυχημένο εμπορικά - με παραπάνω από 30 χρόνια μουσικής πορείας και αξιομνημόνευτες συνεργασίες (ενδεικτικά μόνο να αναφέρουμε τους Beth Gibbons, Neil Hannon, Stuart Staples, Ryuichi Sakamoto, Joan As Policewoman, Lula Pena).
Ο Scott Matthew, με 5 solo albums στο ενεργητικό του και επίσης αρκετές ενδιαφέρουσες συνεργασίες μέχρι σήμερα, τράβηξε για πρώτη φορά την προσοχή των κριτικών και του κοινού - και ιδίως των σινεφίλ - το 2006 με την συμμετοχή του στο soundtrack της ταινίας "Shortbus" του John Cameron Mitchell, υπογράφοντας το κομμάτι In the End καθώς και 5 ακόμα τραγούδια. Το εξαιρετικό ταλέντο του ως συνθέτη και στιχουργού αλλά, και κυρίως, η μοναδική ευαισθησία και αμεσότητα της ερμηνείας του, δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητα.
Οι μουσικοί δρόμοι των δύο δημιουργών έσμιξαν πριν από 6 περίπου χρόνια, αλλά η προσωπική τους γνωριμία το 2012 ήταν καθοριστική για την μετέπειτα συνεργασία τους που έμελλε να διαρκέσει παραπάνω από ό,τι οι ίδιοι είχαν κατά νου και να καταλήξει στην κυκλοφορία του εξαιρετικού "Life Is Long" (2016).
Λυρισμός, απλότητα, συναίσθημα, μελαγχολία - που όμως δεν ταυτίζεται με τη θλίψη, σύμφωνα πάντα με τους ίδιους - τα κύρια συστατικά του δίσκου αλλά και τα κοινά τους σημεία. Και ο κινηματογράφος: μουσική που ντύνει την εικόνα και εικόνα που εμπνέει την μουσική. Η χημεία μεταξύ τους είναι αναμφίβολη.
Είχαμε την τύχη να το διαπιστώσουμε από πρώτο χέρι, όταν τους συναντήσαμε λίγες ώρες πριν την εμφάνισή τους στην σκηνή του φετινού NOS Primavera Sound, στα πλαίσια της ευρωπαϊκής τους περιοδείας.
Η σύντομη συζήτηση μαζί τους κύλησε αβίαστα και ευχάριστα, λίγο μετά την ολοκλήρωση του soundcheck, στα παρασκήνια του Super Bock stage…
Katerina Soumani: Η πρώτη ερώτηση, αν μου επιτρέπετε, είναι για τον Rodrigo. Νομίζω ότι μια πολύ σημαντική περίοδος της καριέρας σου ήταν ακριβώς αυτή με τους Madredeus. Πώς εξελίχθηκε η μουσική σου καριέρα από όταν αποχώρησες και μετά; Πώς άλλαξε;
Rodrigo Leão: Ήμουν με τους Madredeus για 10 χρόνια. Ήταν μια πολύ μεγάλη εμπειρία για μένα και ένα πολύ ωραίο project γενικά. Αλλά μετά ήθελα να κάνω διαφορετικά πράγματα, δεν ήθελα να κάνω τόσες εμφανίσεις, ήθελα περισσότερο να συνθέτω. Οκ, αυτό τώρα έχει αλλάξει, μου αρέσει πάρα πολύ να παίζω! Συνέβη πολύ φυσικά, κατάλαβα ότι ήθελα κάτι διαφορετικό.
K.S.: Και οι δυο σας έχετε κάνει αξιοσημείωτες συνεργασίες με σημαντικούς καλλιτέχνες. Θα ήθελα λοιπόν να αναφερθούμε λίγο στη δική σας συνεργασία. Πώς προέκυψε; Πώς ακριβώς συνέβη;
Scott Matthew: Έλαβα ένα email από τον Rodrigo στο οποίο μου πρότεινε να συμμετάσχω σε ένα κομμάτι. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήξερα ποιός ακριβώς ήταν (γέλια) και τον έψαξα στο google, όπου έμαθα για την σχέση του με τους Madredeus. Ήμουν fan των Madredeus ως έφηβος, οπότε απάντησα “βέβαια!” κι έτσι κάναμε το πρώτο κομμάτι, μας άρεσε πολύ και ύστερα ήρθε το επόμενο. Και τελικά σκεφτήκαμε να βγάλουμε έναν ολόκληρο δίσκο μαζί.
KS: Έχει περάσει κάμποσος καιρός από τότε, έτσι δεν είναι;
SM: Ναι, αυτό συνέβη πριν από 5 χρόνια.
KS: Έτσι απλά λοιπόν? Και τι ακριβώς έψαχνες σε αυτή τη συνεργασία, Rodrigo; Έχει ενδιαφέρον αυτή η διαδικασία...
RL: Πάντα μου άρεσε η φωνή του Scott και γνώριζα κάποιες από τις δουλειές του. Μετά είδα την ταινία Shortbus και ο αδερφός μου μου χάρισε το πρώτο του CD και σκέφτηκα ότι το τραγούδι που είχα γράψει θα ταίριαζε πολύ στη φωνή του Scott. Χάρηκα πραγματικά όταν δέχτηκε. Δεν χρειάζεται να συζητάμε πολύ για ό,τι θέλουμε να κάνουμε, όλα γίνονται με φυσικό τρόπο... απλώς ανταλλάζουμε ιδέες.
K.S.: Γενικά μιλώντας, με ποια κριτήρια επιλέγετε τους καλλιτέχνες με τους οποίους συνεργάζεστε;
SM: Εκτός από το κομμάτι της μουσικής, αν είναι να συνεργαστώ με κάποιον, πρέπει να μου αρέσει και ως άνθρωπος. Είναι μάλλον αδύνατον να το παρακάμψω αυτό. Έγραψα εκείνο το κομμάτι για τον Rodrigo και τον γνώρισα αρκετά αργότερα. Ήμουν ευτυχής που τον συμπάθησα! Όχι μόνο τον ίδιο αλλά και όλους τους συνεργάτες του, είναι υπέροχοι άνθρωποι!
KS: Rodrigo, εσύ τι πιστεύεις πάνω σ’αυτό; Ειδικά με αφορμή τις πολύ ενδιαφέρουσες συνεργασίες σου τα τελευταία χρόνια.
RL: Τα πάντα έχουν σημασία όταν δουλεύεις με κάποιον. Αλλά βέβαια πρέπει να νιώθεις αυτό το «κάτι». Ακόμα και όταν γνωρίζεις το συγκεκριμένο άτομο πολύ μετά την συνεργασία… Νομίζω ότι τα κοινά γούστα είναι σημαντικά. Ναι, εμείς έχουμε πολλά κοινά σημεία: τη μουσική της δεκαετίας του ’80, τον κινηματογράφο...
KS: Μιλώντας για σινεμά, και οι δυο σας έχετε γράψει μουσική για ταινίες. Πώς κι έτσι; Τι είναι αυτό που κάνει την μουσική για τον κινηματογράφο ελκυστική για σας;
SM: Νομίζω ότι και οι δύο έχουμε είμαστε ευαίσθητοι στην «υλική διάσταση» της μουσικής, η μουσική μας είναι κινηματογραφική κατά κάποιον τρόπο.
RL: Πιστεύω ότι το σινεμά μπορεί πάντα να αποτελέσει πηγή έμπνευσης. Αφού δούμε μια ταινία, μας έρχεται όρεξη να γράψουμε μουσική γι’αυτήν.
KS: Οι δυο σας είχατε μουσικές πορείες πολύ διαφορετικές μέχρι τώρα, έχετε κάνει διαφορετικά πράγματα κατά το παρελθόν… Πώς βρήκατε μια κοινή βάση γι’ αυτό το album;
RL: Και οι δύο αγαπάμε τη μελαγχολική πλευρά των πραγμάτων. Μελαγχολία όχι με την έννοια της θλίψης, μάλλον με αυτή της ελπίδας.
SM: Και θέλαμε να δημιουργήσουμε κάτι όμορφο με αυτό.
K.S.: Το "Life Is Long" έχει χαρακτηριστεί ως ένας δίσκος πολύ προσωπικός. Οι στίχοι μιλούν κυρίως για τις ανθρώπινες σχέσεις, είναι όντως πιο προσωπικοί. Scott, από πού εμπνέεσαι για να γράψεις για τέτοιου είδους θέματα;
SM: Νομίζω ότι, ως παιδί, τα τραγούδια που με έκαναν να νιώθω καλύτερα για τον εαυτό μου ήταν αυτά που μιλούσαν για την χαμένη παιδικότητα, τις απογοητεύσεις, τον πόνο, την αποξένωση, όλα αυτά... Έτσι, όταν άρχισα να γράφω δικά μου κομμάτια ήθελα να μιλήσω κι εγώ γι’αυτά τα θέματα.
K.S.: Τι συμβαίνει με τις διαφορετικές σας ταυτότητες, εννοώ τις πολιτισμικές σας καταβολές, τις χώρες από τις οποίες προέρχεστε. Scott, είσαι Αυστραλός αλλά ζεις στην Νέα Υόρκη πολλά χρόνια τώρα. Πώς επηρεάζει η ταυτότητά σας υπ’αυτήν την έννοια τη δουλειά σας και τη συνεργασία σας;
SM: Δε νομίζω ότι την επηρεάζει. Νομίζω ότι αυτό που κάνουμε είναι παναθρώπινο και δεν εξαρτάται από μια συγκεκριμένη κουλτούρα.
RL: Ναι, δεν αποτέλεσε ποτέ πρόβλημα. Μιλάμε για θέματα κοινά για όλους τους ανθρώπους, συναισθήματα…
K.S.: Και τι θα λέγατε για την σχέση μεταξύ του κοινωνικού σχολιασμού και της μουσικής; Πέρα δηλαδή από την πιο προσωπική πλευρά της μουσικής, ποια μπορεί να είναι η πολιτική της διάσταση;
SM: Ναι, για μένα είναι σημαντική. Έχω γράψει κομμάτια που θα μπορούσαν να θεωρηθούν «τραγούδια διαμαρτυρίας» ακόμα κι όταν αυτό δεν ήταν προφανές, οπότε υπάρχει ένα τέτοιο στοιχείο στη δουλειά μου.
K.S.: Κι εσύ, Rodrigo, εμπνέεσαι από τα όσα συμβαίνουν στην Πορτογαλία, από πολιτική/κοινωνική σκοπιά;
RL: Έγραψα την μουσικη για ένα ντοκιμαντέρ (Portugal um retrato social) που έκανε μια αναδρομή στην ιστορία της Πορτογαλίας τα τελευταία 50 χρόνια. Οι παλιές φωτογραφίες και τα βίντεο αποτέλεσαν για πρώτη φορά έμπνευση για μένα. Αλλά νομίζω ότι η δουλειά μου βασίζεται περισσότερο στην διαίσθηση και το συναίσθημα. Ίσως να μην συνδέεται τόσο πολύ με την πολιτική κατάσταση, τουλάχιστον όχι άμεσα.
K.S.: Μιλήσαμε ήδη για συνεργασίες. Ποια είναι λοιπόν τα σχέδιά σας για το μέλλον; Θα θέλατε να συνεχίσετε να δουλεύετε μαζί;
SM: Μόλις κυκλοφορήσαμε ένα καινούριο single και ετοιμάζουμε και δεύτερο. Πάνω που νομίζαμε ότι η συνεργασία μας είχε ολοκληρωθεί, ξεκινήσαμε κάτι καινούριο, οπότε νομίζω ότι όλα είναι πιθανά!
K.S.: Και μια τελευταία ερώτηση, που έχει να κάνει με τον τίτλο του δίσκου, “Life Is Long”. Προσωπικά μου φάνηκε λιγάκι πρωτότυπος και περίεργος…Ποια είναι η ιδέα πίσω από αυτό;
SM: Η φράση “life is long” συνήθως λέγεται με θετική έννοια, γι’αυτό πρόκειται μ’άλλον για ένα λεκτικό παιχνίδι. Οι στίχοι του τραγουδιού Life is Long έχουν αρνητικό νόημα. Η ιδέα είναι ότι είμαστε αναγκασμένοι να ζήσουμε μια ζωή μεγάλη σε διάρκεια και γεμάτη από μοναξιά! (γέλια)
RL: Αυτό το τραγούδι είναι το αγαπημένο μας!
K.S.: Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ για τον χρόνο σας! Ανυπομονούμε να σας δούμε επί σκηνής απόψε.