The Gaslight Anthem – Get Hurt
«Ο αγαπημένος μας δίσκος είναι αυτός που θα βγάλουμε τώρα»
«Ο επόμενος δίσκος είναι ο καλύτερος της μέχρι τώρα καριέρας μας»
«Αυτή τη φορά εξερευνήσαμε μονοπάτια στα οποία δεν είχαμε πάει ποτέ ως μπάντα»
«Θα ακούσετε πράγματα που δεν έχετε ξανακούσει από εμάς»
«Ήρθε η στιγμή να αλλάξουμε»
Φράσεις που ακούμε σχεδόν πάντα πριν από μία νέα κυκλοφορία. Συνήθως προέρχεται από μουσικούς οι οποίοι έχουν βγάλει ήδη ένα σεβαστό αριθμό άλμπουμ. Θέλουν είτε να παραμείνουν στις υψηλές θέσεις της μουσικής κατάταξης, είτε να κατακτήσουν επιτέλους τη θέση που θεωρούν ότι τους αξίζει.
Φυσικά, όταν έρθει η ώρα και ακουστεί το άλμπουμ, καταλαβαίνουμε όλοι ότι ποτέ δεν ανταποκρίνονται οι παραπάνω φράσεις στην πραγματικότητα. Ακόμα και αν όντως είναι το καλύτερο άλμπουμ τους, θα πρέπει να έρθουν τουλάχιστον 1-2 κυκλοφορίες ακόμα για να γίνει αυτό ξεκάθαρο.
Οι Gaslight Anthem φέτος αποφάσισαν να διαλέξουν τις φράσεις 3-5. Συγχρόνως, κυκλοφόρησαν ένα teaser του Stay Vicious και μπορώ να πω ότι προς στιγμήν κατάφεραν να μας κοροϊδέψουν! Το τραγούδι έχει ένα πολύ καλό riff, περασμένο μέσα από παραμόρφωση που δεν είχαμε ξανακούσει από αυτούς. Πιο φαζαριστή, πιο σκληρή. Καταπληκτικό κομμάτι και ένα από τα καλύτερα του Get Hurt.
Από το δεύτερο τραγούδι του άλμπουμ όμως και μετά, οι νέοι Gaslight φορούν ξανά τη στολή των παλιών Gaslight και μας παραδίδουν έναν ήχο χωρίς ουσιαστικές διαφορές από ότι έχουμε ακούσει στα 3 προηγούμενα. Δηλαδή από το ’59 Sound και μετά.
Η πραγματική έκπληξη είναι όμως άλλη. Ενώ θεωρούσαμε ότι δεν τραβάει άλλο το «μια από τα ίδια», η μπάντα καταφέρνει να παρουσιάσει συνθέσεις πάρα πολύ ενδιαφέρουσες. Μας οδηγεί στο να ζήσουμε μία κατάσταση deja-vu με το 2007 (Sink or Swim), 2008 (The’59 Sound), 2010 (American Slang) και 2012 (Handwritten). Όπου ένας νέος δίσκος Gaslight ήταν ξαπλωμένος μόνιμα στο πικάπ να γυρίζει, να σκονίζεται και να μην μπορεί να μπει στη θήκη του για μέρες.
Το ομώνυμο Get Hurt είναι από τα πιο όμορφα κομμάτια που έχουν γράψει ποτέ. Αρκετά συναισθηματικό λόγω της απόγνωσης ενός ανθρώπου που χρειάζεται την αλλαγή, θέλοντας να αποφύγει την επανάληψη επώδυνων καταστάσεων. Ανάλογοι στίχοι παρουσιάζονται σε αρκετές ακόμα στιγμές του δίσκου, ο οποίος είναι γεμάτος από εικόνες Αμερικάνικου ρεαλισμού περασμένες μέσα από καθημερινές δύσκολες συναισθηματικές καταστάσεις.
Η ικανότητα του Brian Fallon να ντύνει με καταπληκτικές μελωδίες τους στίχους του είναι εδώ, εξίσου έντονη όπως και στο παρελθόν. Με χαρακτηριστική ευκολία αλλάζει τα συναισθήματα του ακροατή από χαρά σε νοσταλγία ακόμα και κατά τη διάρκεια ενός και μόνο κομματιού, όπως το Helter Skeleton.
Το άλμπουμ δεν θεωρώ ότι έχει αδύναμες ή αδιάφορες στιγμές. Τα κομμάτια όμως που ξεχωρίζουν είναι τα τρία που αναφέραμε πιο πάνω συν τα Red Violins και Dark Places.
Τελικά οι Gaslight Anthem δεν τήρησαν την υπόσχεσή τους για κάτι διαφορετικό. Κράτησαν όμως το υψηλό επίπεδο σε αυτό που ξέρουν να κάνουν καλά και γίνονται άλλη μια φορά το μέσο για στιγμές μουσικής απόλαυσης στη ζωή μας.
Island Records, 12.08.2014
