The Antlers - Familiars

Πάντα μου άρεσαν τα concept άλμπουμ, εκεί που νιώθεις πως «πρέπει» να τα ακούσεις από την αρχή ως το τέλος. Η αίσθηση που σου δίνουν είναι ότι ο δημιουργός τους σου παραδίδει ένα συνολικό έργο τέχνης, όπου το κάθε τραγούδι είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι του παζλ. Μετά από πολύ καιρό κατάφερε ένας δίσκος να με κρατήσει μαγεμένο στον καναπέ μου από το πρώτο έως το τελευταίο δευτερόλεπτο.

Μετά το καταπληκτικό "Burst Apart" (2011), οι Antlers ξαναχτύπησαν με το αριστουργηματικό Familiars!

Η αγγελική φωνή του Silberman δένει άψογα με τους στίχους και την ενορχήστρωση, ενώ οι τρομπέτες δίνουν το δικό τους χρώμα καθ’ όλη τη διάρκεια του δίσκου, αποτέλεσμα των jazz επιρροών του συγκροτήματος.

Η θεματολογία των στίχων επικεντρώνεται στην αναζήτηση του πραγματικού εαυτού, την εσωτερική μάχη με το παρελθόν και την ανάγκη του ανθρώπου να πάει μπροστά και να καταπραΰνει το αίσθημα της απουσίας. Έχουμε την μετάλλαξη της σιωπής σε λόγο, μέσα από υπέροχες μουσικές δημιουργίες και συνθέσεις.

Στο Familiars υπάρχουν δύο «φωνές», αυτή του παρατηρητή-καθοδηγητή και αυτή του ανθρώπου που υποφέρει και αναζητά την εσωτερική λύτρωση. Ο άνθρωπος που παραμένει σταθερά υπάκουος στα σκοτεινά κελεύσματα των ωρών, καταγράφοντας νοσταλγικά εικόνες όπως αυτές αντανακλώνται στον καθρέφτη της μνήμης. Όμως αυτή είναι μία φυλακή από την οποία ψάχνει εναγωνίως την απόδραση: “But your fantasy’s a prison and you are serving a sentence you can’t stop repeating” τραγουδάει ο Silberman στο Revisited.

Έχουμε ένα εσωτερικό οδοιπορικό, όπου συνυπάρχουν «άγκυρες» του παρελθόντος, μάχες του παρόντος και ελπίδες του μέλλοντος, καθώς υπάρχει η υποχρέωση να δοθεί συνέχεια στη ζωή μετά από κάθε τι που έχει τελειώσει. Στο επίκεντρο του ταξιδιού αυτού είναι το Director, το οποίο ξεκινάει με τους στίχους “From a stage in your heart I can tell that you’re far from yourself” και κλείνει με “…So you for got your way? We'll I’m trying to remind you”.

Στον δίσκο υπάρχουν αναφορές σε παλάτια, ξενοδοχεία και σπίτια τα οποία είναι η ψυχική στέγη (αλλά ενίοτε και η φυλακή) του ανθρώπου που ψάχνει τη λύτρωσή του. Από το υπέροχο Palace, το οποίο μας υποδέχεται με την κλιμακούμενη ενορχήστρωση, τις τρομπέτες και το εύρος της φωνής του Silberman, στο Floyd-ικό Hotel με την ονειρική ατμόσφαιρα και τους συμβολικούς στίχους έως το Refuge, το τελευταίο κομμάτι του δίσκου. Εκεί όπου επέρχεται κάποιο είδος λύτρωσης (ή μήπως όχι ακόμα;) “See you’re already home and you don’t know where to find it” και “It’s not our house that we remember, It’s a feeling outside it when everyone’s gone but we leave all the lights anyway”.

Το ταξίδι του "Familiars" δεν είναι εύκολο, θέλει κόπο και χρόνο. Είναι ένα σύνθετο και πολυεπίπεδο έργο τέχνης, τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά. Σε κάθε ακρόαση θα ανακαλύπτουμε όλο και περισσότερους μικρούς κρυμμένους θησαυρούς… Οι Antlers έχουν κερδίσει άξια μία θέση στην ελίτ των art-rock συγκροτημάτων και το Familiars θέτει σοβαρή υποψηφιότητα για κορυφαίο δίσκο της χρονιάς.

Κομμάτια που ξεχώρισα: Όλα (κατηγορηματική απάντηση)

Transgressive Records, 16.06.2014 / Anti Records, 17.06.2014