Lykke Li - I Never Learn

Είχα την ευκαιρία να δω ζωντανά τη Lykke Li στο Pitchfork Festival Paris το 2011. Χωρίς η παρουσία της στη σκηνή να ήταν κάτι το ξεχωριστό, μουσικά ήταν εμφανές ότι αποτελούσε κάτι το διαφορετικό.

Ήταν η χρονιά που η Σουηδή μουσικός κατέκτησε τα charts και τις playlists των ραδιοφώνων με το "I Follow Rivers".

Από το πρώτο άκουσμα, στο Ι Never Learn γίνεται εμφανής η πολύ καλή χρήση της φωνής της, και έχει αποφύγει το ρυθμικό (Wounded Rhymes, 2011) και το ηλεκτρονικό (Youth Novel, 2008) στυλ. Θα έλεγα ότι έχει δημιουργήσει ένα δίσκο από εννέα καλές μπαλάντες. 

Το άλμπουμ αποτελεί μια ωδή στα λάθη και τον πόνο (Ι Never Learn), στη μοναξιά και την ασέβεια (No Rest For The Wicked), στο τέλος μιας σχέσης (Just Like A Dream). Ζητάει να μην τη αποσπάσει κανείς από το να ονειρεύεται και να αγαπάει (Silverline) και αναζητά την τρυφερότητα (Love Me Like I'm Not Made of Stone).

Οι μελωδίες είναι πολύ καλές και έχουν μια όμορφη απλότητα. Η δουλειά αυτή είναι πιο ώριμη από τις δύο προηγούμενες. Σε συνεχή ακούσματα διαπιστώνεται ίσως ένα σχετικά επαναλαμβανόμενο μουσικά κλίμα, αλλά τα κομμάτια καταφέρνουν να διατηρούν τη δική τους προσωπικότητα. 

Μετά από την σημαντική επιτυχία του 2011 οι προσδοκίες μεγάλωσαν. Η Lykke Li μας παραδίδει έναν πιο μελωδικό και με περισσότερη "αυτοπεποίθηση" δίσκο. Βρίσκεται στο σωστό μουσικό μονοπάτι. 

LL Recordings, 06.05.2014