Μία 70's rock συζήτηση με τους εντυπωσιακούς DeWolff
Πριν μερικές μέρες επισκεφθήκαμε το Rotown στο Rotterdam για να δούμε για πρώτη φορά τους DeWolff, μία μπάντα που έχει κάνει μεγάλη αίσθηση στην Ολλανδία. Κατά τη διάρκεια του live, έγινε αμέσως ξεκάθαρο το γιατί. Τρεις τύποι σχετικά μικροί σε ηλικία, μας μετέφεραν όλους στις αρχές των 70's. Όχι μόνο με τον ήχο τους, αλλά με το στυλ παιξίματος, την προσέγγισή τους, τις πάρα πολύ καλές συνθέσεις, αλλά και τους αυτοσχεδιασμούς (διαβάστε την κριτική μας εδώ).
Η συναυλία αυτή μας έκανε τόση εντύπωση που έπρεπε να αναζητήσουμε άμεσα απαντήσεις! Μιλήσαμε μαζί τους λοιπόν. Σε μία συζήτηση χαλαρή, με μπύρες και πολύ ροκ, ανάμεσα σε άτομα που απλά μοιράζονται την ίδια τρέλα για τη μουσική αυτή, ειδικότερα με τον τρόπο που παιζόταν στα 60's - 70's.
Αρχικά μας είπαν ότι δεν έχουν πάει ποτέ στην Ελλάδα, αλλά ακόμα θυμούνται κάποιες αρχαιοελληνικές λέξεις από τα χρόνια του σχολείου. Ήταν όμως έκπληξη για αυτούς το γεγονός ότι ουσιαστικά εμείς δεν μπορούμε να καταλάβουμε με τίποτα ένα αρχαίο κείμενο. Ίσως γιατί αντί να διαβάζουμε αρχαία τότε, ακούγαμε Slayer. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Οι DeWolff «δημιουργήθηκαν το 2007, όταν ήμασταν 16, 17 και 12-13 ετών!». Όπως μας λέει ο τραγουδιστής/κιθαρίστας της μπάντας Pablo Van De Poel, «ήδη τζαμάραμε με τον αδερφό μου (Luka Van De Poel, drummer) δύο χρόνια πριν και κάποια στιγμή είπαμε στον Robin (Piso, πλήκτρα) να παίξει μαζί μας. Και τότε ήταν και η πρώτη φορά που ο Robin έπαιζε Hammond».
Κάθε μπάντα όταν ξεκινάει δεν έχει ιδέα αν θα βρει ανταπόκριση. Οι DeWolff δεν φάνηκαν να προβληματίζονται για αυτό στην αρχή. «Ξεκινήσαμε να κάνουμε κάποια μικρά shows αλλά δεν φανταζόμασταν ότι κάποιος θα ενδιαφερόταν. Το μόνο που κάναμε ήταν jamming στη σκηνή για 30 λεπτά ή ακόμα και για μία ώρα». «Στα πρώτα shows παίζαμε 4 κομμάτια μέσα σε 1,5 ώρα! Αλλά ο κόσμος έδειξε ενδιαφέρον τελικά, οπότε συνεχίσαμε». Στο σημείο αυτό ο Robin Piso μας “καθησυχάζει” ότι δεν παίζουν έτσι πλέον!
Το γεγονός ότι είναι τόσο μικροί και έχουν αυτόν τον ήχο «μας βοήθησε αρκετά πρέπει να πούμε, καθώς πάντα προκαλούσε ενδιαφέρον αυτή η αντίθεση». «Οι γονείς μας άκουγαν πολύ μουσική, αλλά όχι τόσο 60-70s rock. Ήμασταν τυχεροί που ανακαλύψαμε από μικροί μόνοι μας τους Beatles, τον Jimi Hendrix». Το πάθος τους για τη μουσική αυτή παραμένει, με «Doors, Led Zeppelin, Deep Purple, ενώ στη συνέχεια άρχισαν να σκάβουν πιο βαθιά με μπάντες όπως Little Feat, The Band κτλ».
Αλλά επειδή η μουσική δεν σταματάει εκεί, από μεταγενέστερες μπάντες εκτιμούν τους «Buffalo Killers, Black Crowes, Black Keys, Black Angels»… με όλους μας ύστερα να προσπαθούμε να ρίξουμε στο τραπέζι μπάντες των οποίων το όνομα ξεκινά από “Black”.
Για τον τρόπο ηχογράφησης «όλα γράφονται αναλογικά στο στούντιο. Το τελευταίο μας στούντιο άλμπουμ (Grand Southern Electric) ηχογραφήθηκε στο Soil Of The South στην Georgia, USA. Εκείνη την εποχή ακούγαμε πάρα πολύ southern rock και έτσι αποφασίσαμε να πάμε εκεί. Το αποτέλεσμα ήταν η προσέγγισή να γίνει πιο βασική ξανά, με λιγότερα πειραματικά στοιχεία. Απλά κιθάρα, Hammond και drums, όλα να παίζονται σε ένα δωμάτιο σχεδόν live στο στούντιο. Αυτό μας έκανε να έχουμε μια καλύτερη αίσθηση του groove». Κάτι το οποίο δεν ακούει κανείς και πολύ συχνά στην εποχή μας. Ποτέ δηλαδή!
«Τώρα θα συνεχίσουμε τις δικές μας συναυλίες και θα εμφανιστούμε και σε κάποια ξένα φεστιβάλ. Αλλά είμαστε κυρίως επικεντρωμένοι στο 2016. Ήδη γράφουμε νέο υλικό και φτιάχνουμε και το δικό μας στούντιο, στο οποίο θα ηχογραφήσουμε μόνοι μας το νέο δίσκο». Φυσικά όλα θα ηχογραφούνται αναλογικά καθώς «πέρα από τον ήχο, είναι πιο εύκολο για εμάς». «Με τους υπολογιστές έχεις άπειρες επιλογές, μπορείς να κάνεις το οτιδήποτε. Αυτό όμως σε κάνει να χάνεσαι. Προτιμούμε να κρατάμε τα πράγματα πιο απλά και πιο ωμά. Επίσης, με αυτό τον τρόπο μπορείς να πειραματιστείς πιο πολύ με τους δικούς σου ήχους. Πρέπει να βρεις το κατάλληλο εφέ, να κάνεις πραγματική προσπάθεια για να πετύχεις το αποτέλεσμα. Όταν τελικά αυτό είναι το σωστό, πραγματικά το νιώθεις! Με τα pro-tools απλά πατάς κουμπιά», με τον ίδιο να παίρνει την έκφραση ενός ζόμπι. Αυτό που ακούσαμε φυσικά μας κάνει προσωπικά χαρούμενους, γιατί μπορούμε να απολαύσουμε ένα βινύλιο με τον σωστό του ήχο, και όχι απλά μια ψηφιακή εγγραφή σε ένα δίσκο, η οποία συχνά δεν έχει να προσφέρει τίποτα παραπάνω από το cd.
Η συνέχεια της κουβέντας περιελάμβανε ιστορίες με hangover, περιοδείες με το (όχι και τόσο καθαρό) βαν, Ρώσους αστυνομικούς να τους κοιτούν περίεργα και διάφορες ροκ καταστάσεις.
Εμείς από την πλευρά μας απλά σας προτείνουμε να τσεκάρετε αυτή την μπάντα και να ακούσετε τα άλμπουμ τους. Ευχόμαστε να επισκεφτούν κάποια στιγμή την Ελλάδα για κάποια συναυλία, για να απολαύσουμε και στη χώρα μας αυτό που είδαμε εδώ στην Ολλανδία. Μέχρι τότε, μπορεί κανείς να δει πιο κάτω το Don’t You Go Up In The Sky από μία παλιότερη εμφάνιση των DeWolff.
