Pearl Jam – Lightning Bolt
Ομολογώ πως ήμουν πολύ επιφυλακτικός με αυτό το άλμπουμ των Pearl Jam. Είναι μία από τις αγαπημένες μου μπάντες. Έχουν βγάλει αριστουργηματικούς δίσκους οι οποίοι ακούγονται ακόμη και σήμερα και συνεχίζουν να (με) εντυπωσιάζουν με την επιθετικότητα, την ευθύτητα, την αυθεντικότητα και άλλες λέξεις που καταλήγουν σε –τητα.
Φοβόμουν όμως πως ίσως ήρθε η ώρα να χαλάσει κάπως η σχέση μου μαζί τους. H αυξανόμενη ηλικία τους και οι συμμετοχές σε πιο πολλές φιλανθρωπικές διοργανώσεις και από τον Bono ήταν αρνητικά στοιχεία για το νέο και 10ο δίσκο τους.
Τελικά, αυτό δεν έγινε. Το Lightning Bolt είναι ένα άλμπουμ το οποίο δεν πρόκειται να απογοητεύσει τους οπαδούς της μπάντας. Ούτε φυσικά θα κάνει κανένα να τους αγαπήσει πιο πολύ. Αλλά κανένας λογικός άνθρωπος δεν θα περίμενε το τελευταίο. Είναι πιο πιθανό να δούμε τον Lemmy χωρίς μπουκάλι Jack στο χέρι ή τον Alex Turner με μιλάει ξανά με αγγλική προφορά.
Οι Pearl Jam είναι προβλέψιμοι. Οποιοσδήποτε έχει παρακολουθήσει την πορεία τους δεν θα περίμενε κάποια έκπληξη στον ήχο του Lightning Bolt. Και πράγματι, δεν προσφέρουν κάτι ιδιαιτέρως διαφορετικό από τα τελευταία 5 άλμπουμ. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν θεωρώ σκόπιμο να περιγράψω τα κομμάτια του δίσκου ένα ένα. Λογικά όποιος διαβάζει αυτό το άρθρο θα είναι ήδη εξοικειωμένος με τον ήχο των PJ. Αν όχι, τότε πάει η ευκαιρία, την έχασε!
Στο Lightning Bolt, τα κλασικά γρήγορα rock/punk κομμάτια ισορροπούν με πιο ατμοσφαιρικές και χαλαρές στιγμές. Και στις δύο όμως περιπτώσεις διαφαίνεται ένας σχετικός συμβιβασμός και μια αποφυγή πιο ακραίων εκφάνσεων στη μουσική και τους στίχους. Οι PJ έχουν αποδεχθεί πως μεγαλώνουν, έχουν χαλαρώσει και απολαμβάνουν την παγιωμένη πλέον θέση τους στις υψηλές θέσεις της Rock ιστορίας. Αλλά δεν ησυχάζουν. Προχωρούν περισσότερο με τον τρόπο που έδειξαν καλλιτέχνες όπως Neil Young, Bruce Springsteen, Tom Petty.
Ο 50άχρονος πλέον Vedder ακούγεται πιο αισιόδοξος. Έχει ακόμη την ανάγκη να εκφράσει αγωνίες και να ασχοληθεί με θέματα όπως η θρησκεία, η διαφορετικότητα, ο θάνατος, η απώλεια κτλ. Αλλά από διαφορετική οπτική γωνία και με περισσότερη ωριμότητα. Αποδεικνύει πως η τέχνη δεν γεννιέται μόνο μέσα από την επιθετικότητα και την απόγνωση. Μία προσέγγιση που μου αρέσει. Ίσως γιατί μεγαλώνω και εγώ και δεν μπορώ να είμαι ακόμα ο επαναστάτης που ποτέ δεν ήμουν.
Σε κάθε περίπτωση, η προσαρμογή αυτή είναι και μέρος της επιτυχίας των PJ. Θα ήταν σίγουρα παρακμιακή μία προσπάθεια μίμησης των εαυτών τους 20 χρόνια πριν. Ποιος θα ήθελε να δει την Pearl Jam version αυτών?
Καταλήγοντας, θεωρώ πως το Lightning Bolt θα σταθεί επάξια στην υπόλοιπη δισκογραφία της μπάντας και πως αποτελεί έναν ακόμα καλό λόγο να πάει κάποιος να τους απολαύσει στην νέα περιοδεία. Τα live τους έτσι και αλλιώς είναι θρυλικά.
Στο μεταξύ όμως ας χαλαρώσουμε και ας απολαύσουμε το Lightning Bolt. Πιθανόν αυτό να κάνει αυτή τη στιγμή και ο Θείος Neil στο ράντσο του στην California, ικανοποιημένος που τα παιδιά του τον σκέφτηκαν ξανά.
Monkeywrench Records, 15.10.2013
