Murder By Death - Big Dark Love

Η περίοδος αναμονής νέας κυκλοφορίας από μία αγαπημένη μπάντα είναι πάντα πολύ ιδιαίτερη. Χαρά, περιέργεια αλλά και μια σιγουριά ότι θα έχει κανείς ένα άλμπουμ το οποίο θα παίζει ξανά και ξανά στο πικάπ. Ειδικά όταν δεν πρόκειται για τον Ty Segall ή τον Omar Rodriguez-Lopez που βγάζουν νέα άλμπουμ κάθε βδομάδα (τραβάτε με και ας κλαίω...).

Προσωπικά, οι τελευταίοι μήνες ήταν μία αντίστοιχη περίοδος, εν αναμονή του Big Dark Love των Murder By Death. Μία μπάντα που μας άρεσε ήδη πολύ, αλλά αγαπήσαμε στο καταπληκτικό εκείνο live στο An Club μερικά χρόνια πριν.

Συνεχίζοντας την τακτική που είχαν ακολουθήσει στο προηγούμενο άλμπουμ, χρηματοδότησαν και αυτή την κυκλοφορία μέσω του kickstarter, προσφέροντας αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα στους οπαδούς τους. Κάποια από τα οποία θα προτιμούσαμε να μην τα έκανε μία τόσο αγαπημένη μπάντα, όπως private show σε πάρτι, το οποίο είναι επιπέδου Mtv και πιο χαμηλά. Τους συγχωρούμε για αυτό και προχωρούμε στο άλμπουμ.

Αρχικά, το Big Dark Love ακούγεται σαν η φυσική συνέχεια στην δισκογραφική πορεία της μπάντας. Οι Murder By Death, όντας μεθυσμένοι στο Red Of Tooth And Claw (2008), έγιναν πολύ σκοτεινοί στο Good Morning, Magpie (2010), λίγο πιο ατμοσφαιρικοί αλλά και κάπως πιο αισιόδοξοι στο Bitter Drink, Bitter Moon (2012), ενώ στο νέο αυτό άλμπουμ ελαττώνουν κάπως τις ποσότητες κατανάλωσης ουίσκι. Δεν θα τους ονομάζαμε και straight edge βέβαια (!), αλλά σε κάθε περίπτωση τα κομμάτια είναι πιο καθαρά ή «συνειδητοποιημένα» και όχι το αποτέλεσμα των αναθυμιάσεων του αλκοόλ. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να ακούγονται πιο εμπορικά, χαρακτηριστικό το οποίο, κατ’ εξαίρεση, στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν είναι αρνητικό.

Και αυτό γιατί η μουσική παραμένει σε υψηλό επίπεδο. Οι desert αλλά και slide κιθάρες είναι εδώ. Το τσέλο της Sarah Balliet είναι παρών σε πρώτο ή δευτερο πλάνο κάθε φορά, όπως και η άτεχνη αλλά με πολύ χαρακτήρα φωνή του Adam Turla. Του οποίου οι στίχοι παραμένουν προσωπικοί. Ρεαλιστικοί και περιγραφικοί, στα χνάρια του Bruce Springsteen.

Οι Murder By Death μιλούν για τα χαμένα όνειρα (I Shot An Arrow), για τις εξαρτήσεις και το πώς βιώνονται αυτές (Big Dark Love), την ανασφάλεια στην καθημερινή ζωή (Send Me Home) ή την μοναξιά (It Will Never Die).

Ειδική μνεία θα πρέπει να γίνει στο ομώνυμο κομμάτι του άλμπουμ, το οποίο είναι ένα από τα καλύτερα που έχουν γράψει ποτέ. Σκοτεινό. Νοσταλγικό. Ανατριχιαστικό. Με τους μεταλλικούς ήχους κατά την εκφώνηση του «Big Dark Love», το Joe Walsh type solo ή την industrial ηλεκτρονική μελωδία στο τέλος να συνθέτουν ένα αριστουργηματικό αποτέλεσμα.

Μία ακόμα καλή κυκλοφορία λοιπόν από τους Murder By Death, τους οποίους υπενθυμίζουμε ότι θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε ξανά στη χώρα μας τον Μάιο. Συναυλία που δεν χάνεται με τίποτα!

Bloodshot Records, 03.02.2015