Boss Hog - Brood X
Ο πάντα ανήσυχος Jon Spencer αποφάσισε να επαναδραστηριοποιήσει τους θρυλικούς πλέον Boss Hog. Οι Boss Hog είναι η μπάντα που είχε ο ίδιος, παράλληλα με τους Jon Spencer Blues Explosion, μαζί με τη γυναίκα του Christina Martinez. Κυκλοφόρησαν τρία άλμπουμ και τρία EP συνολικά, με την τελευταία δισκογραφική τους παρουσία να είναι το Whiteout του 2000.
Με όλα σχεδόν τα εξώφυλλά να αποτελούνται από φωτογραφίες της Martinez και την ίδια να παρουσιάζεται πολλές φορές γυμνή στη σκηνή κατάφεραν και τράβηξαν την προσοχή. Μια προσοχή που την άξιζαν και με το παραπάνω λόγω της μουσικής τους. Ωμό, ατόφιο και βρόμικο Νεουορκέζικο ροκ, στα χνάρια των Blues Explosion, και την φωνή της Martinez να αποτελεί προπομπό για μπάντες όπως οι The Kills.
17 ολόκληρα χρόνια μετά, οι Boss Hog επιστρέφουν με το νέο δίσκο Brood X!
Τι έχει παραμείνει ίδιο: Οι βρόμικες κιθάρες του Jon Spencer, τα ξερά riff, τα κατά διαστήματα busy μετρήματα στα τύμπανα, το σκοτεινό μπάσο και η φωνάρα της Martinez.
Τι έχει αλλάξει: Η γενικότερη προσέγγιση είναι λιγότερο ωμή από πριν, πιο κοντά στο ύφος της πρώιμης PJ Harvey ή του πρώτου δίσκου των Kills, αλλά με πολλές εναλλαγές στα θέματα και μία πιο avant garde ίσως ατμόσφαιρα. Το γεγονός φυσικά δεν είναι καθόλου κακό και το αποτέλεσμα κάνει φανερό το γεγονός οτι υπήρχε καλός λόγος επιστροφής της μπάντας μετά από τόσα χρόνια.
Το εναρκτήριο Billy μας βάζει άμεσα στο κλίμα, με γρήγορους ρυθμούς, φαζαριστές κιθάρες και τις φωνές να στριγγλίζουν. Τα θέματα στην κιθάρα και στα πλήκτρα είναι πανέξυπνα, όπως και οι εναλλαγές των οργάνων αυτών αλλά και της φωνής μεταξύ πρώτης γραμμής και υποβάθρου. Πολύ δυνατή έναρξη, η οποία ακολουθείται από το Black Eyes, με μία επιστροφή στον κλασικό βρόμικο blues ήχο του Spencer.
Το Shh Shh Shh είναι το αγαπημένο μας κομμάτι στο δίσκο. Αποπνικτική ατμόσφαιρα και επαναλαμβανόμενα μοτίβα στην κιθάρα συνοδεύουν τη θαμμένη, απεγνωσμένη και άγρια φωνή της Martinez. Σε αυτό αλλά και το επόμενο Signal γίνεται φανερή η ωριμότητά της, με αρκετό περισσότερο χρώμα και τη δυνατότητα διαφορετικών εκφραστικών προσεγγίσεων ακόμα και μέσα στο ίδιο το κομμάτι.
Πολλές ακόμα καλές στιγμές στο δίσκο, όπως το Formula X, το Elevator με εντελώς απροσδόκητη εξέλιξη. Ένα άλμπουμ που καταγράφει ηχητικά την ωμή πραγματικότητα της πόλης, την χαοτική καθημερινότητα. Ένας δίσκος που αποδεικνύει οτι οι Boss Hog δεν έχουν χάσει τίποτα από την ασχήμια τους μετά από τόσα χρόνια.
24.03.207, Bronzerat Records
