Belle & Sebastian - How to Solve Our Human Problems, Pt. 2

Το 2017 μας αποχαιρέτισε με διάφορες κυκλοφορίες - εκπλήξεις της τελευταίας στιγμής, και μία από αυτές ήταν και η επιστροφή των  βετεράνων πλέον της indie pop, Belle and Sebastian, με το "How To Solve Our Human Problems Part 1", που κυκλοφόρησε στις 8 Δεκεμβρίου. Και αν οι  προαναφερθείσες «αποχαιρετιστήριες» κυκλοφορίες συμπίπτουν με τον ετήσιο μουσικό απολογισμό και – πώς να το κάνουμε – τον διαταράσσουν λιγάκι, οι Belle and Sebastian βάλθηκαν να μας αποσυντονίσουν τελείως!

Κι αυτό οφείλεται στη φαεινή ιδέα της μπάντας να κυκλοφορήσει την νέα της δισκογραφική δουλειά σε τρεις δόσεις, με τη μορφή ΕΡ, το δεύτερο από τα οποία είναι ήδη διαθέσιμο από τις 19 Ιανουαρίου, ενώ το τρίτο και τελευταίο αναμένεται σύντομα, στις 16 Φεβρουαρίου. Η ιδέα φαίνεται λίαν ενδιαφέρουσα από πλευράς μάρκετινγκ, κερδίζει την προσοχή του κοινού και, αν μη τι άλλο, εξασφαλίζει περισσότερο χρόνο στην επικαιρότητα – έστω και περιοδικά. Ο κίνδυνος, βέβαια, είναι η όλη στρατηγική να χαρακτηριστεί ως «πολύ κακό για το τίποτα», αν δεν προωθεί ένα εξίσου αξιοσημείωτο περιεχόμενο.

Εάν δε λάβουμε υπόψη κάποιες από τις παλιές καλές στιγμές των Belle and Sebastian αλλά, κυρίως, το πιο πρόσφατo “Girls In Peacetime Want To Dance” (2015) ο πήχυς ανεβαίνει λιγάκι περισσότερο.

Στο δια ταύτα, λοιπόν, τα 5 κομμάτια που απαρτίζουν το δεύτερο μέρος της τριλογίας, κατά κάποιο τρόπο παραμένουν πιστά στο concept του «οδηγού αυτοβοήθειας για μεσήλικες σε ήπια υπαρξιακή κρίση» που προαναγγέλλει ο τίτλος. Αν και, στιχουργικά μιλώντας, κάποιες αλληγορίες μπορεί και μας έμειναν... αποκρυπτογράφητες.

Ο δίσκος ανοίγει με τη μελωδική ψυχεδέλεια του Show Me The Sun, ένα uptempo ξεκίνημα που μας ξεσηκώνει αβίαστα, ενώ στη συνέχεια, το πιο μελαγχολικό The Same Star, στο οποίο μας κερδίζουν τα φωνητικά της Sarah Martin και η ευρηματική northern soul πινελιά στο ρεφρέν. Νοσταλγική διάθεση και ψύχραιμος αναλογισμός του παρελθόντος, που φλερτάρει από απόσταση ασφαλείας αλλά δεν αγγίζει την υπαρξιακή κρίση - το  concept και ο τίτλος που λέγαμε.

Στο ίδιο μήκος κύματος αλλά με πιο ξεκάθαρες τις προσωπικές αναφορές κινείται και το single του EP, I’ll Be Your Pilot. Εδώ τη σκυτάλη αναλαμβάνει ο Murdoch, απευθυνόμενος στο παιδί του με ένα (υπερβολικά;) μελιστάλαχτο κομμάτι, με προφανείς αναφορές στον Μικρό Πρίγκιπα και εξίσου προφανή καθησυχαστική, νανουριστική διάθεση. Και ενώ, ακούγοντάς το αρκετές φορές, οι αντιδράσεις μας κάλυψαν ένα ευρύ φάσμα μεταξύ ξένοιαστου λικνίσματος και  ελαφράς ναυτίας, το αναμφίβολο συμπέρασμα είναι ότι πρόκειται για ένα κολλητικό τραγούδι, ενδιαφέρον ως διακριτικός αντι-ύμνος στα βάσανα και τον παραλογισμό της ενήλικης ζωής.

Από την άλλη, το Cornflakes χάνει σε σαφήνεια μηνύματος, κερδίζει όμως σε ρυθμό και κάπως πιο πειραματική διάθεση, ενώ τα αρκετά διαφορετικά φωνητικά του Stevie Jackson είναι ένα ευπρόσδεκτο διάλειμμα από τη λυρικότητα - που σε πολύ μεγάλες δόσεις μπορεί να προκαλέσει δυσπεψία. Και για το (προσωρινό) φινάλε, το πιο «παραδοσιακό» A Plague On The Other Boys, επιχειρεί να δημιουργήσει ατμόσφαιρα με μια επιστροφή στις μουσικές ρίζες της μπάντας, αλλά μας αφήνει με μια μικρή αίσθηση κενού.

Συνολικά, το  “How To Solve Our Human Problems Part 2” δεν παύει να είναι μέρος ενός ενδιαφέροντος εγχειρήματος με κάποιες καλές στιγμές, όπως και θα περιμέναμε φυσικά από τους Belle and Sebastian. Αλλά μάλλον υστερεί σε πρωτοτυπία και εκπλήξεις, ενώ η όποια πειραματική διάθεση μάλλον περιορίζεται στα διαδικαστικά, χωρίς να διαπερνάει το δημιουργικό κομμάτι της νέας αυτής δουλειάς. Απομένει να ακούσουμε το τελευταίο μέρος της τριλογίας και, τελικά, τα τρία μέρη ως σύνολο. Ελπίζουμε να εκπλαγούμε ευχάριστα, αν και τα μέχρι τώρα δείγματα μάλλον προμηνύουν έναν δίσκο με χαλαρή συνοχή, που γενικά ακούγεται ευχάριστα αλλά... μέχρι εκεί.

Matador Records, 19.01.2018