The Mystery Lights - Live @ Stroomhuis, Eindhoven

Το ClockSound βρίσκεται αυτές τις μέρες σε μία μίνι περιοδεία στην Ολλανδία για μία σειρά από συναυλίες και φεστιβάλ. Πρώτη στάση μας ήταν το Rotown στο Rotterdam την Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου για το album release party των Iguana Death Cult (προτείνουμε ανεπιφύλακτα το άλμπουμ τους The First Stirrings Of Hideous Insect Life). Δεύτερη στάση και σημαντικότερη για εμένα προσωπικά, το Σάββατο 18/02 με τους Mystery Lights στο Eindhoven.

Το ντεμπούτο άλμπουμ τους, το οποίο ηχογραφήθηκε στα θρυλικά πλέον στούντιο της Daptone και κυκλοφόρησε από την θυγατρική της Wick Records, ψηφίστηκε ως ένα από τα 10 καλύτερα άλμπουμ του 2016 από την ομάδα του ClockSound, αποτελώντας ένα από τα διαμάντια του σύγχρονου garage/psych ήχου. Έπρεπε λοιπόν να δούμε και τι συμβαίνει ζωντανά.

Το Stroomhuis του Eindhoven είναι ένας πολύ ιδιαίτερος χώρος. Μία σχετικά μικρή αίθουσα με την σκηνή στη μία γωνία ενός τοίχου και αμφιθεατρικές σκαλωτές θέσεις δίπλα της, πέρα φυσικά από τον χώρο ορθίων μπροστά. Το μέγεθος της σκηνής αυτής καθεαυτής ήταν τέτοιο που σκεφτόμασταν οτι με το ζόρι θα χωρέσει όλη τη μπάντα και τον εξοπλισμό της. Τελικά χώρεσε μερικούς ακόμα στην πορεία (διαβάστε παρακάτω)!

Τα φώτα κλείνουν, οι Mystery Lights παίρνουν θέση και το πάρτι ξεκινά! Ο ήχος ήταν εντυπωσιακά καλός για τόσο μικρό venue, κάτι το οποίο έγινε φανερό από τις πρώτες νότες της instrumental εισαγωγής. Η δύναμη και το εμπνευσμένο riff αποτελούν μία από τις καλύτερες επιλογές για το άμεσο ζέσταμα του κοινού, δείχνοντας οτι οι ίδιοι έχουν μηδενική υπομονή και κανένα ενδιαφέρον για σταδιακό κτίσιμο ατμόσφαιρας. Η έντασή τους μας διαπερνά από το πρώτο κιόλας δευτερόλεπτο, οδηγώντας χωρίς καμία διακοπή στο καταπληκτικό Follow Me Home, το οποίο ήταν και το πρώτο single του δίσκου.

 

*Photo by Giel Schepers

 

Ο Mike Brandon οδηγούσε από την μέση της σκηνής, με την περίσσια του ένταση, τα παθιασμένα φωνητικά και τα Pete Townsend πηδήματα. Ο LA Solano γέμιζε το χώρο με την πανέμορφη βρομιά της Vox κιθάρας του. Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στον τεράστιο ήχο του μπάσου. Μπορούσε κανείς να ακούσει ξεκάθαρα κάθε νότα που έπαιζε ο Alex Q Amini, με το ύφος και τον χαρακτήρα να μας κάνουν ακόμα πιο πολύ να καταλάβουμε πόσο ζωτικός είναι ο ρόλος στο τελικό αποτέλεσμα ζωντανά. Τέλος, με πολύ ενδιαφέρον παρακολουθούσαμε τον νέο ντράμερ της μπάντας Zach Butler, ο οποίος έχει τον, κάποιες φορές, άχαρο ρόλο να αποδώσει κομμάτια τα οποία δεν γράφτηκαν με τον ίδιο στο στούντιο. Τελικά έγινε απόλυτα κατανοητή η επιλογή τους. Δυνατά χτυπήματα, πανέξυπνα, απολύτως ταιριαστά μετρήματα στον βαθμό πολυπλοκότητας που χρειάζεται και, τέλος, ένα εντυπωσιακό δέσιμο με τους υπόλοιπους.

Η συναυλία συνεχίστηκε με αρκετά κομμάτια από το δίσκο, όπως Too Many Girls, Too Tough To Bare, Flowers In My Hair και άλλα. Οι Mystery Lights μας δώρισαν μία δαιμονισμένη διασκευή του Hey Joe προσαρμοσμένη στο ύφος τους και μερικά νέα κομμάτια, που προορίζονται για τον επόμενο δίσκο, τα οποία το κοινό δικαίως υποδέχθηκε με ενθουσιασμό! Πολύ ελπιδοφόρο το δείγμα που ακούσαμε.

 

 

Λίγο πριν το τέλος, είχε σειρά το προσωπικό αγαπημένο What Happens When You Turn The Devil Down, σε μια απόδοση αντάξια του κομματιού αυτού, με τα απεγνωσμένα φωνητικά του Brandon να φωνάζουν ακόμα στο μυαλό μας. Και ενώ νομίζαμε οτι το live έφτασε στο τέλος, η μπάντα αποφασίζει να συνεχίσει την διασκέδαση με ένα jamming το οποίο ακολούθησαν διασκευές στα Mississippi Line (The Booze), Looking At You (MC5). Ύστερα ακόμα λίγο jamming, στο οποίο σχεδόν όλοι χόρευαν ασταμάτητα. Κάποια στιγμή δείχνουν τα πλήκτρα στο κοινό και υποδέχονται δύο τύπους οι οποίοι αναλαμβάνουν να πάρουν μέρος παίζοντας μαζί. Το μικρόφωνο κάποια στιγμή έμεινε μόνο του και ο Mike Brandon προσκαλεί και έναν ακόμα από το κοινό να τραγουδήσει στο τζαμάρισμα. Ο τύπος φαινόταν αρκετά μεθυσμένος, γεγονός που φαντάζομαι έδρασε θετικότατα! Ήταν ανέλπιστα καλός στο ρόλο του!

 

 

Και ήρθε τελικά η ώρα για το κλείσιμο. Ένα εντυπωσιακό τέλος, με την χαοτική και δυναμική διασκευή του Dead Moon Night, χορό, σε μία συναυλία που δεν καταλάβαμε πώς πέρασε τόσο γρήγορα η ώρα.

Εν κατακλείδι, οι Mystery Lights είναι τέσσερις καταπληκτικοί μουσικοί, χαλαροί επί σκηνής, με γέλιο μεταξύ τους κατά διαστήματα, που έζησαν μαζί μας όλη την εμπειρία. Μας μετέδωσαν μία σπάνια αυθεντικότητα που μετουσιώνεται τελικά στο αίσθημα ενός πάρτι μεταξύ φίλων. Αυτή η αμεσότητα είναι ένα από τα χαρακτηριστικά που τους κάνει να ξεχωρίζουν τόσο πολύ από την μάζα των συγκροτημάτων του σήμερα. Αυτή η αμεσότητα και η αυθεντικότητα πηγάζει μέσα και από το δίσκο τους, ένα χαρακτηριστικό που βλέπουμε σε πολλές κυκλοφορίες της Daptone, αλλά προσφέρεται ακόμα πιο γενναιόδωρα επί σκηνής!

 

*Το ClockSound συναντήθηκε με τους Mystery Lights, για μία απολαυστική συζήτηση η οποία θα δημοσιευτεί τις επόμενες μέρες