Clap! Clap! - Live @ Moth Club, London
Ένας από τους αγαπημένους μου όρους στην Αγγλική καθομιλουμένη ήταν πάντα η λέξη "bonkers". Ο λόγος, πέρα από την σημασία της είναι και το γεγονός ότι μοιάζει να παρομοιάζει ηχητικά την πορεία που ένα μπαλάκι από καουτσούκ διαγράφει πριν σκάσει συνήθως στο φωτιστικό του σαλονιού η στη μούρη του δοκιμαστή. Η πράξη αυτή πήρε και για πρώτη φορά ίσως σάρκα και οστά, προσπαθώντας να παρακολουθήσω τον Clap! Clap! στη live εμφάνισή του στο Moth Club του Ηackney στο Λονδίνο.
Παίρνοντας τα πράγματα, όμως, από την αρχή ο Cristiano Crisci, προσγειώθηκε στο Λονδίνο με την ευκαιρία της, σχετικά πρόσφατης, κυκλοφορίας του δεύτερου LP του “A Thousand Skies” (Black Acre, 2017- διαβάστε εδώ την κριτική μας).
Σαν χώρος, το Moth Club, είναι μια συμπαθητική μετατροπή ενός παλιού εργατικού συλλόγου με τις απαραίτητες hipster πινελιές και αρκετά καλό ήχο που σχεδόν γέμισε εκφράζοντας μια αυθεντική περιέργεια του Λονδρέζικου - και σε μεγάλο βαθμού Ιταλικού, λόγω προέλευσης του παραγωγού - κοινού για τον ήχο του Clap!Clap!, ο οποίος διαφημίστηκε αρκετά από ραδιοφωνικούς παραγωγούς όπως Gilles Peterson και Lefto τα προηγούμενα χρόνια.
Το support με τη μορφή του DJ set έγινε από την κολεκτίβα των Paleman και Nan Kole (επίσης από την Black Acre). Οι ήχοι, ειδικά του τελευταίου είχαν εξαιρετικό ενδιαφέρον αφού κατάφερε να παντρέψει ένα νέο κύμα ρυθμών από dubstep, hard house, neo afro beat και αρκετά ανερχόμενου Gqom (αφρικανικό είδος που ο ίδιος παρομοιάζει με riot music) χωρίς να χάσει τον ρυθμικό του προσανατολισμό. Ο Paleman κινήθηκε σε πιο mainstream πρότυπα (με ίσως λιγότερη τεχνική) πετυχαίνοντας παρά όλα αυτά το στόχο του που ήταν και το ζέσταμα του κοινού.
Η ώρα του Clap! Clap! είχε φτάσει και ο παραγωγός μετά από μια μεγαλοπρεπή υπόκλιση άρπαξε τους πάντες από το λαιμό. Χωρίς περιττές εισαγωγές ο Ιταλός ήταν πραγματικά ασταμάτητος. Βάζοντας στο blender τα δύο LP του, σε σημείο που το πείραγμα στην εκτέλεση και η απουσία παύσης μεταξύ των κομματιών δε τα έκαναν καθόλου διακριτά, έβγαλε προς τα έξω μια ενέργεια απίστευτη μετατρέποντας τον μικρό σχετικά χώρο του Moth σε ένα θορυβώδες καρναβάλι.
Οι ήχοι του Crisci δανείζονται μεν την ρυθμικότητα και σαμανική προσήλωση Αφρικανικών drums ενώ τα speed-αρισμένα φωνητικά τους και το ηλεκτρονικό κουστούμι που τους κόβει ο Ιταλός δε σε αφήνουν να αφαιρεθείς.
Η σκηνική παρουσία του Crisci (μου θύμισε λίγο τον “δικό μας” Larry Gus) είναι το λιγότερο ενθαρυντική για κάποιον που τον βλέπει για πρώτη φορά αφού το set διήρκεσε κάπου στη 1 ώρα και ένα τέταρτο και μας έκανε να αισθανθούμε ότι μόλις συμμετείχαμε σε ένα aerobic session του σατανά με ιδρώτα και πολύ χαμόγελο.
Κάπου εδώ να αναφέρουμε ότι ο παραγωγός ήταν συνοδευόμενος απο μια καταπληκτική VJ (Loup Blaster) που έντυσε πανέμορφα όλο το set με graphics που μαγείρεψε ιδανικά με τον ήχο του Crisci: πολύχρωμα, έξαλλα και πάνω από όλα ζεστά, ότι χρειάζεται και μπορεί να μεταδώσει ο Clap! Clap! στους μη μυημένους.
Μέσα σε όλα αυτά κατάφερα και να παρω δυο-τρείς μη κουνημένες φωτογραφίες (ο Crisci είναι κυριολεκτικά ο εφιάλτης του focus).
Τσεκάρετε την Γαλλίδα Loup Blaster και τη δουλειά της εδώ.
Venue: Moth Club, London
Date: 21.04.2017
*Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε ιδιαίτερα τους Joel και Kitty από την Oval Space για την πρόσκληση για να καλύψουμε την συναυλία.
