Οι Magenta Flaws στο ClockSound.gr
Η δεύτερη μέρα του φετινού Release Athens Festival (διαβάστε το preview μας εδώ), θα ανοίξει με την εμφάνιση των Αθηναίων, Magenta Flaws. Το συγκρότημα μίλησε στη συντάκτρια του ClockSound, Σέβη Σταυριανάκου λίγες μέρες πριν την εμφάνισή του στην Πλατεία Νερού, το απόγευμα της 1ης Ιουνίου.
Σέβη Σταυριανάκου: Αρχικά, γιατί magenta κι όχι κάποιο άλλο χρώμα;
Magenta Flaws: Δεν είχαμε σκοπό να βάλουμε κάποιο χρώμα στο όνομα της μπάντας, όμως από την πρώτη στιγμή το magenta μας «υπνώτισε». Είναι ένα χρώμα που καταφέρνει να είναι και σκοτεινό, αλλά και φωτεινό, να προκαλεί και ένταση και ηρεμία. Αυτά είναι στοιχεία που θα προσδίδαμε και στη μουσική μας, οπότε η έλξη μας μάλλον ήταν μοιραία.
Σ.Σ: Πώς ξεκίνησε η μπάντα; Ποια ήταν η φιλοσοφία πίσω από τους Magenta Flaws;
M.F.: Εκτός του ότι είμαστε όλοι «ελαττωματικοί», δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη φιλοσοφία πίσω από τους Magenta Flaws. Η μπάντα είναι το αποτέλεσμα μιας συνάντησης μεταξύ ανθρώπων με διαφορετικές επιρροές που έτυχε να μιλούν την ίδια «μουσική γλώσσα». Από εκεί και πέρα, όλα κύλησαν μόνα τους.
Σ.Σ: Να μιλήσουμε λίγο πρώτα για τις ακυκλοφόρητες παραγωγές σας. Το πρώτο σας πείραμα, "Landscape" (2007) σε αντίθεση με το ντεμπούτο άλμπουμ σας, που είναι μια πολύ καλή μίξη της trip-hop και post-rock μουσικής, βασίστηκε σε πιο instrumental και ambient ήχους. Τι σας είχε οδηγήσει σε μια τέτοια δημιουργία;
M.F.: Και εδώ θα πρέπει να απαντήσουμε πως δεν υπήρχε κάτι συγκεκριμένο που να μας οδήγησε κάπου. Όλη η πρώιμη εποχή της μπάντας δεν περιείχε αποφάσεις, αυτές ήρθαν αργότερα, τότε απλά μαζευόμασταν στα αυτοσχέδια / σπιτικά μας στούντιο και παίζαμε μουσική. Στο μυαλό μας δεν υπήρχε ακόμη η σκέψη για δισκογραφία, για live εμφανίσεις και οτιδήποτε άλλο έρχεται μετά, το "Landscape" ήταν μονο ένα τζαμάρισμα, ένα τελείως αγνό δημιούργημα, που για εμάς συμβολίζει ακριβώς αυτήν την εποχή, όπου δεν υπήρχε άλλος σκοπός, πέρα από το να παίζουμε μαζί μουσική.
Όσον αφορά τώρα τους ήχους και το ύφος του "Landscape", η ambient αποτελεί ακόμη και σήμερα τη βάση σε πολλά από τα κομμάτια μας, είμαστε μια μπάντα που συνθετικά ψάχνει την «ατμόσφαιρα», ενώ πιστεύουμε πως και τώρα που έχουμε πολλά φωνητικά, αυτά εισάγονται πάντα πάνω σε μια instrumental λογική, ως ακόμη ένα όργανο. Οπότε το "Landscape" δεν το θεωρούμε και τόσο μακρινό από το "Corridor".
Σ.Σ: Με αφορμή την επόμενη δουλειά σας, το "Liebe" (2008), που ήταν ένα εγχείρημα προς τιμήν του άδικου χαμού του Αλέξη Γρηγορόπουλου, αλλά κρίνοντας κι απ' το "Corridor" (2016), θεωρείτε ότι με τη μουσική σας καταφέρνετε να επικοινωνήσετε τα μηνύματα που θέλετε;
M.F.: Το "Liebe" γεννήθηκε ακριβώς όπως και το "Landscape", είναι ένα τζαμάρισμα, το οποίο όμως είχε την ιδιαιτερότητα ότι δημιουργήθηκε σε ένα σπίτι στα Εξάρχεια, όταν η Αθήνα καιγόταν. Το βράδυ που ξεκινήσαμε να παίζουμε, σε μια τυπική συνάντηση μας, δεν είχαμε συνεννοηθεί για κάτι, όμως προφανώς είμασταν τόσο επηρεασμένοι από όσα συνέβαιναν, που αυτό αποτυπώθηκε αναπόφευκτα στη μουσική μας.
Το Liebe παίχτηκε και ηχογραφήθηκε περίπου μία βδομάδα μετά τον θάνατο του Αλέξη και όλες αυτές τις ημέρες ακούγαμε παντού για «αλήτες αναρχικούς» και «μπάτσους δολοφόνους», για «χούντες» και «τρομοκράτες», για «αριστερούς» και «δεξιούς», η Αθήνα ήταν γεμάτη με καπνούς και στα κανάλια μιλούσαν για «πλιάτσικο» σε μαγαζιά. Κάπου εκεί όλο το νόημα χανόταν και σε εμάς ερχόταν αυθόρμητα ο στίχος: «Your loss is irreversible, your love is irreplaceable».
Αυτό που δημιουργήσαμε εκείνο το βράδυ το ονομάσαμε "Liebe" (στα γερμανικά: Αγάπη) και το αφιερώσαμε μόνο στο παιδί που χάθηκε και σε κανέναν άλλον, σε κανέναν «ιδεολόγο» και σε κανένα στρατόπεδο.
Θέλοντας και μη είμαστε μια μπάντα που στοχάζεται και πάνω στην κοινωνία, όμως δεν ξέρουμε αν πραγματικά τα τραγούδια μας περιέχουν μηνύματα για κάποιον. Ζούμε σε μια εποχή όπου η πληροφορία και η γνώση είναι παντού, δεν χρειάζεται να ακούσει κανείς το Corridor των Magenta Flaws για να «φυπνιστεί, όλοι μας πάνω κάτω γνωρίζουμε σε τι κόσμο ζούμε. Από την άλλη βέβαια, δεν μπορούμε να αρνηθούμε πως και εμείς, ειδικά σαν παιδιά, επηρεαστήκαμε από «πολιτικοποιημένες» μπάντες και έστω και χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε ίσως προσπαθούμε να δώσουμε σε κάποιον άλλον κάτι από αυτό που πήραμε. Σε κάθε περίπτωση πάντως, το όποιο μήνυμα μας δεν επιθυμούμε να αποτελέσει κάποιου είδους κήρυγμα, πάνω απ’ όλα είναι μια εσωτερική ανάγκη που προσπαθεί να βγει προς τα έξω.
Σ.Σ: Ποιοι ήταν οι καλλιτέχνες που σας επηρέασαν περισσότερο στη μουσική σας πορεία;
M.F.: Είναι τόσοι πολλοί οι καλλιτέχνες και τόσο άπειρη η μουσική εκεί έξω που αυτή η ερώτηση είναι πάντα πολύ δύσκολη να απαντηθεί. Δεν είμασταν ποτέ «ταγμένοι» σε κάποιο συγκεκριμένο είδος και οι επιρροές μας μπορούν να χωριστούν σε προφανείς και αφανείς. Αν κάποιος ακούσει τη μουσική μας, σίγουρα εκ πρώτης θα βρει στοιχεία από όλη την trip hop σκηνή του Bristol, ενώ αν ακούσει λίγο πιο προσεκτικά, μάλλον θα βρει και στοιχεία από Pink Floyd, από The Cure και ένα σωρό άλλες μπάντες. Σε ένα τελευταίο άκουσμα ίσως να βρει και λίγο techno, electro, drum n bass και dub.
Σ.Σ: Από την κυκλοφορία του "Corridor" κι έπειτα παρατηρείται μια έντονη δραστηριότητα εκ μέρους σας στο κομμάτι των live performances. Νιώθετε ότι βγάζετε το "άχτι" σας τώρα;
M.F.: Ναι ναι ναι! Όχι πλάκα κάνουμε, δεν βγάζουμε κάποιο «άχτι», από τους πρώτους μήνες της ύπαρξης μας μας αρέσουν πολύ τα live και η αμεσότητα με το κοινό, έχει κάτι το μοναδικό αυτή η επαφή και για τις δυο πλευρές, ωστόσο παραμένουμε μία μπάντα που προτιμά να κατεβάζει παντζούρια και να κλείνεται μέσα. Είμαστε επίσης μια μπάντα που συνθέτει πάνω στα τζαμαρίσματα, είναι και αυτά ένα είδος live, οπότε το «άχτι» μας το βγάζουμε και λίγο μεταξύ μας.
Σ.Σ: Πρώτη σας φορά σε μεγάλο φεστιβάλ. Σας φοβίζει καθόλου αυτό;
M.F.: Ίσως όταν ανέβουμε στη σκηνή του Release να αγχωθούμε λίγο, όμως σίγουρα δεν φοβόμαστε. Όλο αυτό είναι μια γιορτή και το να παίζεις μαζί με μπάντες με τις οποίες έχεις μεγαλώσει είναι υπέροχο, πάνω απ’ όλα θέλουμε να το απολαύσουμε και όσο μπορούμε, να αφήσουμε και εμείς το στίγμα μας στην ιστορία αυτού του φεστιβάλ, είμαστε έτοιμοι γι’ αυτό.
Σ.Σ: Αν μπορούσατε να συμμετέχετε σε ένα φεστιβάλ εξωτερικού, ποιο θα επιλέγατε;
M.F.: Ένα Primavera δεν θα μας χάλαγε, αλλά για να μην αρχίζουμε να απαριθμούμε τα μεγάλα φεστιβάλ που θα θέλαμε να παίξουμε. Aς δώσουμε ένα credit στους γείτονες Σέρβους και στο EXIT Festival, αυτό το κάστρο πάνω στο νησί φαίνεται απίστευτο.
Σ.Σ: Για το μέλλον υπάρχει κάποιο πλάνο; Προς τα πού σκέφτεστε να κινηθείτε στη συνέχεια;
M.F.: Μετά το Release, θα επιστρέψουμε στο στούντιο μας για να συνεχίσουμε αυτό που ήδη δουλεύουμε, το 2ο άλμπουμ μας δηλαδή. Σίγουρα στην πορεία θα κάνουμε κι άλλες live εμφανίσεις, αλλά προς το παρόν προτεραιότητα μας θα είναι το άλμπουμ.
Από εκεί και πέρα, θα το αφήσουμε και λίγο στην τύχη για το τι θα συμβεί, όλο αυτό άλλωστε είναι ένα πολύ ωραίο ταξίδι, γεμάτο με πολλά και ενδιαφέροντα σκαλοπατάκια κάθε φορά.
Σ.Σ: Τέλος, ποιο κομμάτι θα προτείνατε σε κάποιον, για να μπει στο κλίμα των Magenta Flaws;
M.F.: Το Cutting Loose είναι το κομμάτι με το οποίο «συστηθήκαμε», αυτό παίχτηκε ραδιοφωνικά και αυτό συνεχίζει μέχρι και σήμερα να αποτελεί το σήμα κατατεθέν μας. Από εκεί και πέρα όμως αν κάποιος θέλει να καταλάβει τους Magenta Flaws, ίσως θα έπρεπε να στραφεί σε κομμάτια όπως το S 117 και το Destroy Recreate.
