O Joshua Eustis των Telefon Tel Aviv στο ClockSound.gr

Συναντήσαμε τον Joshua Eustis, εναπομείναν μέλος των Telefon Tel Aviv λίγο πριν από το live του στο Jazz Cafe του Camden (διαβάστε την κριτική μας εδώ). Μας κέρασε τσάι και μας μίλησε για την πορεία του, την απώλεια του συνεργάτη και φίλου του, την πολιτική οργή στις ΗΠΑ και το πως η ηλεκτρονική μουσική κάνει ενδιαφέροντες κύκλους. Ένας ευχάριστος τύπος και μουσικός που αξίζει προσοχής, επιστρέφει. Απολαύστε τον παρακάτω:

ClockSound (CS): Josh, σε ευχαριστούμε για το χρόνο σου. Γνωρίζουμε οτι είσαι ζαλισμένος απο τη πτήση οπότε θα προσπαθήσουμε να είμαστε σύντομοι.

Joshua Eustis (JE): Κανένα πρόβλημα, ευχαρίστησή μου.

CS: Θα ξεκινήσω λέγοντας ότι πέρασε αρκετός καιρός από το "Fahreneit Fair Enough" (FFE). Που αποσκοπεί αυτό το live εκτός από το να δώσει την ευκαιρία σε αυτούς που δεν το έχουν ακούσει live να το ακούσουν για πρώτη φορά;

JE: Δεν θα παίξω μόνο αυτό το δίσκο απόψε, μόνο μερικά κομμάτια. Θα ήταν αδύνατο να το κάνω χωρίς τουλάχιστον μια 6-μελή μπάντα. Αυτό που θα προσπαθήσω είναι να παίξω κάποια κομμάτια από το "FFE", κάποια από την εποχή του “Map Of What Is Effortless” και κάποια από το “Immolate Yourself” (IY), όλα σαν μέρος μιας μίξης. Προσπάθησα και τα ξαναδούλεψα ώστε να τα κάνω να “κολλήσουν” το ένα με το άλλο, μια και μερικά από τα album όπως το "FFE" και το "Immolate Yourself" είναι σα να βγήκαν από διαφορετικές μπάντες.

 

CS: Για τo oποίο βασικά είναι και η δεύτερη ερώτηση μου, μια και το "Immolate Yourself" είναι ένας πολύ όμορφος δίσκος άλλα τόσο διαφορετικός από το "FFE". Τι συνέβη μεταξύ και προξένησε τόσο μεγάλη διαφορά;

JE: Δεν ξέρω, ίσως μεγαλώσαμε και τα γούστα μας άλλαξαν... Μου αρέσει ακόμα η ανώριμη αισιοδοξία του "FFE". Δεν το ακούω πολύ πλέον, αλλά όταν τύχει το βρίσκω αστείο, με τη καλή έννοια. Το "Immolate Yourself" ήταν όμως ο δίσκος που πάντα θέλαμε να γράψουμε και δεν μπορούσαμε.

CS: Σίγουρα, μια που το αναφέρεις λέγοντας κάποιος ότι το "IY" είναι πιο οργανικό σε σχέση με το "FFE" σίγουρα δεν είναι και ότι πιο δίκαιο αφού στα δικά μου αυτιά το "FFE" ανήκει σε μια καθαρά ηλεκτρονική πειραματική glitch εποχή ενω παράλληλα εμπεριέχει και χαλαρωτικές κιθάρες κλπ. Κάποια συγκεκριμένα ακούσματα που σας επηρεάσαν στη γραφή του;

JE: Μας σόκαρε κάπως το γεγονός ότι κατηγοριοποιηθήκαμε σε αυτό το chill out σύμπαν γιατί δεν ήταν αυτό που είχαμε στο μυαλό μας όταν γράφαμε το FFE. Aκούγαμε πολύ Fennesz, Oval και Paul και δε θα μπορούσαμε πότε να γράψουμε τίποτα αν ο Paul δεν έκανε τα “I, II and III”, ο Oval το “Commers” και ο Fennesz το “Endless Summer".

 

CS: Φανταστικός δίσκος (“Endless Summer").

JE: Απίστευτος... Αυτοί οι δίσκοι μας δώσανε την ιδέα του αποδομητικού ambient στη μουσική μας. Δεν θέλω να παρεξηγηθώ, λατρεύω το "Selected Ambient Works Vol II" (Aphex Twin) και τον Wolgang Voidt, αλλά η ιδέα του στοιχείου του dub και του glitch μας ήρθε λόγω αυτών των τριών παραγωγών και το πως αυτή συνδυάστηκε με το ambient μας εντυπωσίασε αρκετά.

Μετά δανειστήκαμε ρυθμούς του bounce rap της Νέας Ορλεάνης ενώ το κιθαριστικό κομμάτι ήταν επηρεασμένο από την post σκηνή του Chicago και τους Tortoise. Οπότε όταν υποβιβαστήκαμε σε αυτό το chill out περιβάλλον που παίζετε σε sushi εστιατόρια (γέλια) σκεφτήκαμε "οχι ρε γαμώτο!".

CS: Ανέφερες το "Selceted Ambient Works Vol II" το οποίο είχε πρόσφατα την 20-ετή επέτειο του. Καλύψαμε επίσης και το live των Red Snapper για το “Prince Blimey” που έκλεισε και αυτό 21 χρόνια, ενώ το "FFE" είναι 16 χρονών. Βλέπεις ίσως πάλι μια κλίση στην ηλεκτρονική μουσική σήμερα προς πιο πειραματικές glitchy παραγωγές;

JE: Ναί, σίγουρα. Υπάρχει μια αρκετά μεγάλη εποικοδομητική τάση στην ηλεκτρονική μουσική αυτή τη στιγμή που βρίσκω ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα αλλά και γεμάτη έμπνευση. Παραγωγοί σαν τον Arca που παίρνει ένα beat και το σπάει σε χίλια κομμάτια η κάποιος σαν τον Objekt που κάνει κάτι που έχει τις ρίζες του στο electro και στο b-boyism, συνδυάζοντας παράλληλα με ένα πολύ ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική ήχου. Και όλα αυτά 4 χρόνια πριν δεν θεωρούνταν το ίδιο cool. Εάν έκανες κάτι παρόμοιο σε θεωρούσανε τον σπασίκλα της ηλεκτρονικής μουσικής...

 

CS: Και η Brainfeeder records; Kαι αυτή σαν και εσένα στο Los Angeles είναι.

JE: Ακριβώς. Είναι και αυτή ένα παρακλάδι της IDM (intelligent dance music).

CS: Ίσως με μεγαλύτερο δυναμισμό.

JE: Μα έχει τις ρίζες της στο hip hop. Π.χ. ο Daedalus είναι μια διεστραμμένη ιδιοφυΐα, πολλοί λίγοι μουσικοί του μοιάζουν. Όλες αυτές οι ιδέες, όλες εκτελεσμένες. Εν τω μεταξύ είναι και τρομερά διακριτικός τύπος, δε θα αναγνώριζε ποτέ το μεγαλείο του. Επίσης δες τι έχει κάνει και ο Flying Lotus.

CS: Πολύ ταλαντούχος μουσικός...

JE: Δεν είμαι ο μεγαλύτερος οπαδός της μουσικής του, αλλά το τελευταίο του δίσκο τον ζήλεψα! Οπότε, ναι, η Brainfeeder “τρέχει” το L.A.

CS: Συμφωνώ. Επιστρέφοντας στο διάστημα μετά το "Immolate Yourself", μετά την άσχημη στιγμή με το θάνατο του Charlie (Cooper-συνεργάτης και συμπαραγωγός μέχρι και το "Immolate Yourself"), ξεκινάς μια περίοδο που συνεργάζεσαι με τον Maynard Keenan από τους Tool, Nine Inch Nails, A Perfect Circle. Ενώ μπορώ να βρω τα κοινά σημεία, λόγω του "Immolate Yourself" με αυτούς τους μουσικούς, τι σε έκανε και κινήθηκες προς αυτήν την κατεύθυνση;

JE: Δεν είδα το εαυτό μου προς αυτή την κατεύθυνση απλά στάθηκα τυχερός, γιατί μετά το θάνατο του Charlie δεν ήξερα τι έκανα.

CS: Και δεν ήθελα να το προσεγγίσω μέσω ενός φτηνού συναισθηματισμού...

JE: Σίγουρα, ας το πάρουμε από την ρεαλιστική του πλευρά. Δεν είχα μια γαμημένη ιδέα για το τι θα έκανα. Ήμουνα εντελώς χαμένος όταν με προσέγγισε ο Maynard και με κάλεσε στο LA για να δουλέψουμε μαζί και συμφώνησα. Οπότε μου έδωσε την ευκαιρία να δουλέψω μαζί με φίλους πάνω σε κάτι δημιουργiκό στο studio. Στα τέλη του 2012-13 ο Τrent (Reznor των Nine Inch Nails) μου είπε να παίξω στην μπάντα του.

CS: Το διασκέδασες;

JE: Eννοείται! Ο Trent είναι επίσης μανιακός (γέλια).

CS: Για να είμαι ειλικρινής άρχισε με τους Νine Inch Nails σαν μανιακός για το μέσο ακροατή, άλλα μετά άρχισε να γράφει μουσική για ταινίες κάνοντας πολύ πρωτοποριακά πράγματα.

JE: Σίγουρα. Μακάρι να κάνει για πάντα παρόμοια πράγματα. Ο Trent είναι ένας τρομερός διασκεδαστής που κάνει τρομερά live ενώ είναι 52 χρονών. Εκεί όμως που για εμένα ξεχωρίζει, είναι στη παραγωγή στο studio. Βάλε αυτόν και τον Atticus (Ross) μαζί με μουσικά όργανα, φτιάξε τους και λίγο τσάι και άστους να γράψουν μουσική. Αυτό θέλω από αυτούς, αλλά είμαι λίγο άπληστος...

CS: Για να είμαι ειλικρινής μέρος του "Immolate Yourself" αλλά και του "FFE" ακούγεται στα αυτιά μου σαν μουσική από ταινία. Και ξέρω επίσης ότι άρχισες τη πορεία σου γράφοντας μουσική για κινηματογράφο;

JE: Αυτό σπούδασα κιόλας, μουσική θεωρία και σύνθεση για ορχήστρες. Και μισώ το γεγονός ότι δε το κάνω πια τόσο συχνά γιατί στο παρελθόν μπορούσα να ηχογραφώ με ορχήστρες και να το "πειράζω" στο studio.

CS: Προσπάθησες πρόσφατα;

JE: Δυστυχώς δεν υπάρχει καμιά ορχήστρα που θα μπορούσα να δανειστώ. Παλιότερα ξέροντας τον ενορχηστρωτή στο πανεπιστήμιο της Νέας Ορλεάνης είχα την ευκαιρία να ηχογραφώ τα παιδιά και να τα χρησιμοποιώ στους δίσκους μας αλλά πλέον αφού έφυγε δεν έχω τις γνωριμίες για να το κάνω.

CS: Να γράψεις όμως μουσική για ταινία;

JE: Αυτή θα ήταν η δουλειά των ονείρων μου. Μακάρι να μπορούσα να κάνω μόνο αυτό αντί να έπαιζα shows. Μουσική για ταινίες ή μια πολύ καλή τηλεοπτική σειρά.

CS: Μάλιστα. Έμαθα επίσης ότι έκανες support στους Μοderat στο παγκόσμιο tour τους? Επίσης έχεις κυκλοφορήσει τη μουσική σου μέσω της Bpitch της Ellen Allien. Πως σου φαίνεται αυτός ο κόσμος? Πώς ήταν η εμπειρία;

JE: Κοίτα ο Sascha Ring (Apparat) είναι φίλος από τότε που παίζαμε ως Telefon Tel Aviv στην Eυρώπη, είναι σαν αδερφός και έχουμε δουλέψει και στο παρελθόν μαζί. Οπότε ήταν σαν να μου χαρίσανε την ευκαιρία ως Modeselektor μια και η μουσική μου μοιάζει με τη δική τους και αποτελεί αρκετά ταιριαστό άνοιγμα για τις συναυλίες τους.

 

CS: Και ο Apparat μοιάζει να δίνει στους Moderat την συναισθηματική, κατά κάποιο τρόπο, ποιότητα στο να γράψουν κάτι μελωδικό αλλά και άγριο μαζί.

JE: Κοίτα αυτό που δε γνωρίζουν οι περισσότεροι είναι πως ο Gernot και ο Sebastian από τους Modeselektor είναι εξαιρετικά μελωδικοί τύποι. Απλά ο Apparat είναι ο βασιλιάς της μελωδικότητας οπότε τους το βγάζει και με το παραπάνω. Έχουν κουμπώσει αρκετά καλά.

CS: Ήθελα να σε ρωτήσω και για ένα άλλο project σου, τους Black Queen. Πως προέκυψε; Τι έψαχνες σε αυτό;

JE: Δεν έψαχνα κάτι συγκεκριμένο. Ο Greg (Pusciatto απο τους Dillinger Escape Plan) και ο Steve (Alexander - τεχνικός ήχου των Nine Inch Nails), και οι δύο παλιοί φίλοι, ήρθαν σε μένα. Ο Steve μου έστελνε ήχους μέσω email και ζήταγε τη γνώμη μου για να τους επεξεργαστεί. Όλη του τη ζωή ασχολούνταν με την ηλεκτρονική μουσική. Οπότε 5 χρόνια αργότερα ο Greg μου ζήτησε να γίνω παραγωγός μια και του άρεσε η δουλειά των Telefon Tel Aviv. Και έτσι το προσέγγισα, ως παραγωγός και κατέληξε σε ένα τρίο, οργανικά αλλά και συγχρόνως και από απλή τύχη.

CS: Οκ, αλλά από τη άποψη της τεχνικής παραγωγής είσαι πιο πολύ κάποιος που θα παίξει για να τελειοποιήσει έναν ήχο ξανά και ξανά ή που θα πάει κατευθείαν σε μια συναισθηματική ωμή προσέγγιση; Ρωτάω γιατί και τα δύο albums των Telefon Tel Aviv ακούγονται σαν να έχουν από πίσω τους πάρα πολύ δουλειά. Πως γενικά προσεγγίζεις τη παραγωγή;

JE: Για μένα η δουλειά με τους Black Queen βρίσκεται ακριβώς μεταξύ των δυο δίσκων ("Immolate Yourself" και "Fahreneit Fair Enough"). Ο δίσκος με τους Black Queen περιέχει εκατομμύρια εργατοώρες που μάλλον κανένας δε θα προσέξει. Μας πήρε αιώνες για να τελειώσει! Ήμουν επίσης και σαν χαρακτήρας, μεταξύ και των Greg και Steve, που παρατηρούσα τη γενική εικόνα και τόνιζα τι δε λειτουργούσε, προσπαθώντας να τους φέρω πιο κοντά. Και γενικά δουλεύω πολύ αργά παίζοντας ας πούμε μια λούπα για ώρες χωρίς απαραίτητα να καταφέρω κάτι στο τέλος.

CS: Γελούσαμε πριν με το ότι κατηγοριοποιήθηκε ο ήχος σας σαν μουσική για εστιατόρια sushi, αλλά πρόσφατα συνεργάστηκες με τον Vatican Shadow σε ένα single για την καμπάνια save Fabric (Rejoice). Ακούγοντας αυτό και κάποια podcasts που έχεις κάνει στο Resident Advisor θα σκεφτόσουν ποτέ να γράψεις μουσική για clubs? Ίσως με ένα προσανατολισμό πιο 4beat;

JE: Το σκέφτομαι, αλλά πρέπει να είναι techno που να μου αρέσει, μια και η συγκεκριμένη σκηνή μου ακούγεται κάπως μουντή και εγώ θέλω πάντα ο ρυθμός να έχει τρελές κατευθύνσεις, που φυσικά δε μπορείς να το κάνεις στην tehcno.

 

CS: Είναι κάτι που πιστεύεις ότι γίνεται πιο εύκολα στην Ευρώπη η στην Αμερική; Πολλοί ισχυρίζονται ότι η Αμερική έχει ένα θεματάκι με την underground club μουσική.

JE: Η μόνη πόλη που έχει dark techno σκηνή είναι το Los Angeles. Ούτε καν η Νέα Υόρκη. Υπάρχουν κάποια club στην NY όπως το Bunker αλλά οι ΝεοΥορκέζοι προτιμούν πιο house ακούσματα. Parties όπως το Droid Behaviour μαζεύουν πάνω από 1000 άτομα.

 

CS: Πάντα είχα την εντύπωση ότι στην Αμερική προσεγγίζουν διαφορετικά τέτοιους ήχους, ενώ στην Ευρώπη μπορείς να ακούσει κάποιος πιο σκοτεινά πράγματα.

JE: Η αλήθεια είναι ότι εκτός από το LA δε μπορείς να ακούσεις αλλού παρόμοιους ήχους. Υπάρχει μεγάλη σύνδεση μεταξύ του LA και του Βερολίνου, μοιράζονται πολλούς μουσικούς. Στο Atonal Festival στο Βερολίνο πέρσι παρέλασε όλη η Jealous God (records) συμπεριλαμβανομένου και εμού.

CS: Εκτός από ηλεκτρονική μουσική, τι άλλο ακούς αυτή τη στιγμή;

JE: Ακούω τον Duane Pitre από την Important Records, συνθέτης επίσης από την Νέα Ορλεάνη. Επίσης δε μπορώ να σταματήσω να ακούω τον τελευταίο δίσκο του Biosphere "Departed Glories".

CS: Tρομερή δουλειά.

JE: Αριστούργημα, δίσκος για 10/10. Με κάνει και αισθάνομαι τσαρλατάνος (γέλια).

CS: Εσύ που θα ήθελες να οδηγήσεις τον ήχο των Telefon Tel Aviv στο μέλλον;

JE: Θα ακούσεις μερικά απόψε. Σίγουρα πιο θυμωμένος... Έχω αρκετά απωθημένα λόγω πολιτικής κατάστασης αυτή τη στιγμή.

CS: Από το τι συμβαίνει στις ΗΠΑ και γενικά στο κόσμο;

JE: Ειδικά στις ΗΠΑ και στην Βρετανία (παράλληλο πρόβλημα)...

CS: Κάτι σαν γραμμική εξέλιξη μιας σκατοκατάστασης.

JE: Ναι! Όταν μεγαλώναμε μερικές φορές τα πράγματα ήταν άσχημα άλλα όχι τόσο άσχημα.

CS: Πιστεύεις ότι αυτό βοηθάει την μουσική η όχι; Εννοώ πολλές φορές μοιάζει εύκολο για κάποιον να πει ότι όλα είναι χάλια και θα κάτσω να γράψω κάτι η πιστεύεις ότι υπάρχει αυτή τη στιγμή ένα αυθεντικό καλλιτεχνικό κίνημα στις ΗΠΑ που παρακινεί τον κόσμο να αντιδράσει;

JE: Μπορεί να υπάρχει αλλά είναι δύσκολο να δικαιολογήσω το ότι κάθομαι και γράφω ένα δίσκο όταν τα προβλήματα είναι τόσο μεγάλα και επηρεάζουν την καθημερινότητα των ανθρώπων τόσο άμεσα. Για παράδειγμα αν περάσει η νομοθεσία “Planned Parenthood” (διακοπή χρηματοδότησης του οργανισμού) θα επηρεάσει την κοπέλα μου, τις φίλες μου , τις γυναίκες γενικά. Και είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να λυθεί άμεσα. Οπότε είναι δύσκολο για μένα να πω ότι τα πράγματα είναι άσχημα από μια πλεονεκτική θέση. Δεν είμαι πλούσιος. Αλλά ούτε και άστεγος. Και αν παίξω και αρκετά shows μπορώ να συγκεντρωθώ στην μουσική μου, μπορώ να επιβιώσω. Κάτι που δε μπορώ να πω για πολύ κόσμο. Στο LA γυναίκες μετανάστες χωρίς χαρτιά φοβούνται να δηλώσουν περιστατικά σεξουαλικής βίας γιατί φοβούνται μην απελαθούν. Οπότε, ναι, μπορώ να πω ότι θα φτιάξω έναν δίσκο-διαμαρτυρία αλλά παράλληλα θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που κάθεται σε ένα μικρό διαμέρισμα στο ανατολικό LA με ένα καφέ και να δουλέψω στη μουσική μου ενώ πολλοί άνθρωποι ζουν υπό το φόβο ότι θα χωριστούν από τις οικογένειες τους.

CS: Συμφωνώ. Και πρέπει επίσης να τρέφεσαι από κάτι για να δημιουργήσεις. Συνοψίζοντας, κοιτώντας πίσω στη εποχή που ξεκίνησες πιστεύεις ότι ο ήχος σου είναι περιοδικός, εξαρτάται από το πως νιώθεις;

JE: Σίγουρα. Κάποια μέρη του είναι πιο δυνατά, κάποια πιο ήρεμα, υπάρχει χώρος. Πριν το "Immolate Yourself" ο ήχος ήταν πάντα γεμάτος χωρίς πολύ χώρο γιατί ούτε ο Charlie ούτε και εγώ μπορούσαμε να βάλουμε όρια στους εαυτούς μας. Αν υπήρχε μια ιδέα, έμπαινε αυτόματα και στο κομμάτι. Αυτό που προσπαθώ να κάνω τώρα που είμαι στην ουσία μισή μπάντα, είναι πιο πολύ να δω τα πράγματα από την οπτική του Charlie παρά να προσπαθώ να αναπαράγω ότι θα έκανε. Κάτι σαν να σκέφτομαι ''πως θα αποδομούσε αυτό που έχτισα;''.

CS: Παίζεις μόνος σου ή με μπάντα;

JE: Mόνος μου για την ώρα. Έχω και έναν designer για το οπτικό κομμάτι του show, τον Pfafeinderei.

 

CS: Όπως και οι Moderat.

JE: Ακριβώς, ο ίδιος τύπος.

CS: Τέλεια. Josh, Σε ευχαριστούμε και πάλι για το χρόνο σου. Καλή τύχη με το tour σου.

JE: Κι εγώ ευχαριστώ.

 

============================================================

English Version:

 

ClockSound (CS): Josh, thanks for your time and effort. I know you are jet lagged so we will try and keep this short and sweet.

Joshua Eustis (JE): No problem, my pleasure.

 

CS: I'm just going to go ahead and ask you, it's been quite some time since "Fahreneit Fair Enough" (FFE). What are you trying to achieve via this show tonight, other than providing the opportunity to the people that haven't heard it live to listen to it?

JE: Well, I am not playing just this record, only a couple of tracks, as it would be impossible to play it live in its entirety without, at least, a six piece band. What tonight is going to include is some tracks from “FFE”, some from “Map Of What Is Effortless” era, some from "Immolate Yourself" (IY) and some new songs, and its all mixed up. I have tried and reworked all of them to make them fit altogether because the records are so different to each other, if you take "FFE" and "Imolate Yourself" it is like two different bands.

 

CS: Which is basically my second question, "Immolate Yourself" is for most a pretty special record. Listening to both "FFΕ" and "Immolate Yourself" there is such a big difference. What happened in between and gave you this direction, what were the influences? 

JE: Don't really know, probably our tastes changed, we grew up. I still love the young goofy optimism of "FFE", I don't listen to it that often nowadays but when I do it sounds kind of funny in a way that I like. "Immolate Yourself" was always the record we wanted to make and never could.

 

CS: And saying that "Immolate Yourself" is more organic than "FFΕ" doesn't really do it any justice because to me "FFΕ" sounds like the kind of record that would come from the typical glitchy experimental chillout IDM era where you are also including guitars and a general relaxed feeling on the background. Any specific records that influenced you in producing it? 

JE: It kinda bombed us out that we were classified in this chill out world cause we weren't thinking about this when we were writing "FFE". We listened to a lot of Fennesz and Oval and Paul, all three artists hugely influential to us. Would never be able to make any of our records if Paul would not have made “I, II and III” , Oval never did “Commers” and Fennesz “Endless Summer”.

 

CS: Fantastic record.

JE: Amazing. Those records gave the idea of ambient but also deconstructing approach to music. Don't get me wrong I love "Selected Ambient Works Vol II" (Aphex Twin) and Wolgang Voidt, they are seminal to me but there was the element of dub and the idea of the glitch that was incorporated by Paul, Oval and Fennesz into ambient music that blew our minds. Then we borrowed the beats from New Orleans, bounce rap and southern rap music and a lot of the guitars came from the Chicago Post scene like Tortoise and us figuring out how to put all of them together. So when this got relegated to sushi-restaurant-downtempo (laughter) we were like “Oh God Fucking Hell”.

 

CS: You mentioned "Selected Ambient Works Vol II" which had recently its 20 year anniversary. We covered recently Red Snapper's “Prince Blimey” 21 Year anniversary and "FFF" is now 16 years old. Do you see a pattern/circle that kind of leads electronic music back in terms of the glitchy experimental productions.

JE: Yes, definitely. There is a a lot of deconstructionist behaviour going on in electronic music which I find particularly interesting and inspiring right now. Artists like Arca, he pulls a beat in and then blasts it into a thousand pieces or somebody like Objekt who is doing something that is rooted in electro and b-boyism but he takes it into another place with very interesting sound design. And this was a thing that 4 years ago wasn't cool at all. If you did that you would be an IDM dork...

 

CS: What about Brainfeeder, I mean they are based in LA.

JE: See, essentially they are another splinter out of IDM.

 

CS: A bit more “chest pounding” perhaps...

JE: Well its fully rooted in hip hop. I mean Daedalus, he is literally insane, a genius. He is a savant level musician, so few of those guys left. That many ideas, all executable. He is also a very humble guy and would never acknowledge his own greatness. Also, look what Flying Lotus has done...

 

CS: Very talented guy.

JE: I mean I'm not even the hugest fan of his work but his latest record, I was in awe of it, the production, the music, you can not ignore it. So yeh Brainfeeder, they run LA.

 

CS: True. So, After "Immolate Yourself", with Charles unfortunate event, you go into this phase where you collaborate with Maynard Keenan from Tool, Nine Inch Nails, A Perfect Circle. Although I can see the common ground musically due to "Immolate Yourself" with these people, did you see yourself going there?

JE: I didn't see myself going there, I just got lucky. Because after Charlie died, I didn't know what to do.

 

CS: And I am not asking this for the cheap sentimental reason.

JE: It's fine, let's speak real about it: I didn't know what the fuck to do. I was kinda lost and then Maynard who I knew for a long time invited me to LA to work together so I agreed and gave me an ability to do something creative in the studio and work with friends. Late 2012-13 Trent (Reznor from Nine Inch Nails) asked me to play in the band.

 

CS: Did you enjoy it? 

JE: Yes for sure, Trent (Reznor) is also a maniac (Laughter).

 

CS: Well to be honest he did start as a maniac for the common listener and then he went into creating cinematic scores doing pretty progressive stuff.

JE: Sure, definitely. I wish he almost make this kind of music all the time. Trent is a terrific performer and he does fantastic shows and looks great. He is 52 years old and he performs exceptionally in shows but for me personally where he shines is in the studio. Put him and Atticus (Ross) with a cup of tea and a bunch of gear and let him write music thats what I want from them, but thats just me being greedy.

 

CS: To be honest part of "Immolate Yourself" and "FFF" to me sounds very cinematic. And I know that you started by initially writing music for a film.

JE: That's what my college degree is in, I studied Music Theory and Composition working with Orchestras. And I hate that I don't get to use it very often. Cause if I could I would just write orchestral music and record that for manipulation.

 

CS: Have you tried recently?

JE: Unfortunately there isn't an orchestra I can use. Anyone has one to lend me? I had access to one in the Univerity of New Orleans, I was friend with the conductor and he would let me record the kids and use it in our records but he left so I don't have any connections any more.

 

CS: What about sole production, a film score?

JE: That's my dream job, I wish I could just do this, much prefer it to just playing shows, music for film or a really cool TV show.

 

CS: I see. You were supporting Moderat on their global tour. You released in Bpitch, Ellen Allien's label, in the past. How is this world appealling to you? How was it as an experience?

JE: Well Sascha Ring (Apparat), has been a friend of mine since Telefon Tel Aviv have been performing in Europe, he is like a brother to me and we have worked in music together in the past. So Moderat and Modeselector did me a solid, as we were a good match in terms of how they wanted to start their shows, it made musical sense.

 

CS: And also Apparat gives Modeselector the sentimental in a way quality to put together something wild but melodic at the same time right?

JE: Yes but the thing is, and not a lot of people would know this, that both Gernot and Sebastian from Modeselektor are very melodic guys. However Apparat is the master of that shit so he brings it out to them. They are a very good match.

 

CS: I also wanted to mention at this point without extensively listening to it in the past another project of yours, the Black Queen. How was this project put together? What were you looking for?

JE: I wasn't looking for anything really. Greg (Pusciatto from the Dillinger Escape Plan) and Steve (Alexander - sound techician for Nine Inch Nails) came to me. They were also friends for a very long time. Steve used to send me sounds via email and ask for advice on how to make them better. His whole adult life he was a student of electronic msic. And so eventually, 5 years ago I met Greg and he asked me to be a producer as he liked Telefon Tel Aviv's work. So that's how I approached it, from a production value, until it ended up being a trio, organically but also accidentally.

 

CS: Ok, but in terms of the production technique are you more of a person that would refine a sound again and again or you would be more like lets go for the raw sentiment approach? Im asking as both TTA's recrds sounds like they have a tremendous amount of work behind them. How would you approach production usually?

JE: Well, the Black Queen is for me right in the middle of "Immolate Yourself" and "FFF". There is a ton of detail on this record that took thousands of man hours to make and probably noone will notice! It took forever to make. I was also in between Greg and Steve, kind of the big picture guy where I would say if something was not working so I could bring everything together. And I work very slowly, I would loop one bar for hours and it wouldn't really achieve anything. I do quite a lot of work like that.

 

CS: I mean we were laughing back at the fact that you mentioned on the sushi restaurant type of music but recently you collaborated with Vatican Shadow for Fabric's closure (“Rejoice”). Listening to some of your RA podcasts, would you ever consider writing club music or sounds with more of a 4beat feeling?

JE: I am considering it but it also has to be techno that appeals to me because a lot of it sounds kind of a grayscale to me and I usually want the beats to go crazy, obviously you cant so that in techno.

 

CS: Do you find it easier to do similar stuf in Europe or US? Does US have kind of an issue with underground club music?

JE: The only city that goes in for the techno dark side is LA really. Not even NY. There is a little bit going on in NY in clubs like Bunker but mostly they would go for housey stuff. Parties like Droid Behaviour in LA would have more than 1000 people attending.

 

CS: Because I always had this idea that in US the approach to these sounds is different whereas in Europe you can listen to darker stuff.

JE: It's not as dark in the States except LA. There is a huge crossover between Berlin and LA for these type of sounds. They share a lot of artists that come back and forth all the time. Berlin Atonal Festival last year was like the LA showcase, tons of LA artists, the whole Jealous God showcase (record label) including myself.

 

CS: Outside of electronic music, what are you listening at the moment?

JE: I have been listening to Duane Pitre on Important records, he is a kind of an enseble composer, also from New Orleans. I also cant stop to listen to the latest Biosphere record “Departed Glories”.

 

CS: Incredible work

JE: That record is a masterpiece, 10/10. It made me feel like a charlatan (laughter)

 

CS: Is that where you would like to take the Telefon Tel Aviv sound going forward?

JE: You will hear some of it tonight. It's more angry for sure... I have a lot of residual political anger at the moment.

 

CS: About what is happening in the States and basically everywhere...

JE: Especially in the States and UK. Parallel problem...

 

CS: It's like an exponential progression of shitness.

JE: Yeh! When we were growing up it was sometimes kinda bad but never THAT bad.

 

CS: Do you think this helps music or not? I mean its kind of easy to say “I'm angry and will produce something cause everyting is shit” or is there a genuine artistic movement in US that is helping people react?

JE: There can be some of that but it's pretty hard to justify sitting down and making a record when the problems are so huge and affect people's daily lives so massively. For example if they do away with “Planned Parenthood” it will affect my girlfriend, my friends that are women, me personally. It is a daily sttuggle problem that needs to be addressed immediately. So it is sometimes hard for me to say things are bad but they are good for art being at a point of priviledge. I mean I'm not rich but also not homeless. If I play some shows for a while I can focus on music for a while, I can survive, I had it easy but for a lot of people this is not the case. In LA for example women that are undocumented immigrants are afraid to report to the police to report sexual assault because they are afraid to be deported. So yeh it is easy for me to say that I am going to make a protest record but at the same time I consider how lucky am I to sit in my tiny east side appartment with a cup of coffee and work on music when people are worried that they might to be sent away from their families.

 

CS: I agree. And you have to feed from something to create something. So summing up looking back to this glitchy era do you think your music is a bit periodic, will it depend on how you feel?

JE: Definately. Some of it is very loud, other parts are very silent, lots of space. Before "Immolate Yourself" everythng was very full, no space in it, which is basically because neither Charlie or myself could censore ourselves. If we had an idea we put it in the song. Now I am trying to get to the point where it is really half a band so rather than trying to put n the song what Charlie would have added I am just trying to approach it from his mindset. I'm thinking “how would he break what I would built”?

 

CS: Are you playing on your own or with a band?

JE: Just me for now and one visualist for future shows. I am working with Pfafenderei.

 

CS: Just like Moderat!

JE: yeh same guy.

 

CS: Great. Thanks again for your time. Good Luck with your tour.

JE: Thanks very much.