White Denim – Stiff

Οι τεξανοί White Denim επέστρεψαν με το νέο έβδομο άλμπουμ τους, Stiff. Μία πολύ σημαντική κυκλοφορία για την μπάντα. Η περσινή αποχώρηση του κιθαρίστα Austin Jenkins και του ντράμερ Josh Block δημιούργησαν ερωτηματικά για την εξέλιξη του ήχου τους αλλά και για τη δυνατότητα του frontman James Petralli να διατηρήσει το υψηλό επίπεδο, ειδικά των δύο προηγούμενων δίσκων, D και Corsicana Lemonade.

Τελικά το ντεμπούτο της νέας εποχής είναι απόλυτη επιτυχία! Το Stiff είναι ότι πιο άμεσο έχουν κάνει μέχρι στιγμής, με τους πειραματισμούς και τα πιο περίεργα μουσικά μέρη του παρελθόντος να εκλίπουν εντελώς. Και ενώ αυτο θα μπορούσε να ήταν αρνητικό, στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν μια σωστή απόφαση, καθώς όλη η προσοχή πέφτει στην παραδοσιακή southern americana και στα περίσσια soul στοιχεία.

Κιθαριστικά riff που θα έκαναν τον Duane Allman και τον Alvin Lee να χαμογελούν ευχαριστημένοι και boogie γκάζια, όπως τα απολαμβάνουμε σε δίσκους ξεθωριασμένους. Ο Petralli έχει εξελιχθεί σε έναν από τους κορυφαίους τραγουδιστές της σύγχρονης αμερικάνικης μουσικής. Ένας τύπος που άνετα τον φαντάζεται κανείς τη μέρα να καβαλάει το άλογό του στην έρημο και τη νύχτα να τρυπώνει κρυφά στα μαύρα παράνομα funk/soul πάρτι του 50. Η φωνή του είναι ο απόλυτος συνδυασμός southern rock με soul. Πότε εναλλάσσεται μεταξύ των δύο, πότε είναι και τα δύο μαζί!

Ο δίσκος διαρκεί μόνο 39 λεπτά. Αλλά για 39 λεπτά το ενδιαφέρον είναι αμείωτο και αυτή είναι η επιτυχία του. Ξεκινώντας με το Skynyrd/Allman Brothers  Had 2 Know, περνάει ολοκληρωτικά στην αντίθετη πλευρά με το funky Ha Ha Ha Ha, πριν επιστρέψει με το killer rock του Holda You (I’m Psycho). Οι εντάσεις πέφτουν στη μέση του άλμπουμ, για λίγες sexy στιγμές με τα Take It Easy (Ever After Lasting Love) και (I’m The One) Big Big Fun, πριν μας κάνει να σηκωθούμε ξανά για χορό.

Οι White Denim ήταν πάντα μια μπάντα που δυσκολεύονταν να βγάλει στο δίσκο την ενέργεια που βγάζει live. Στην συγκεκριμένη περίπτωση όμως φτάνουν πιο κοντά από ποτέ.

Downtown, 25.03.2016