Neon Indian - VEGA INTL. Night School
Ο μεξικανικής καταγωγής Alan Palomo, πριν 2 χρόνια, είχε ένα κατά κάποιον τρόπο "τραγικό" συμβάν. Μια νύχτα σε ένα διαμέρισμα που διέμενε και από το οποίο είχε αποχωρήσει για λίγη ώρα, εκλάπη ό φορητός του υπολογιστής, στον οποίο είχε ηχογραφήσει τον σε αρκετά ώριμο για κυκλοφορία δίσκο του και έκτοτε αναγκάστηκε να αναδημιουργήσει όλη τη μουσική του από την αρχή!
Αναρωτιόμαστε βέβαια πως είναι δυνατόν στις μέρες μας κάποιος μουσικός να μη αποθηκεύει τη μουσική του σε απομακρυσμένα αποθηκευτικά μέσα. Σε κάθε περίπτωση, ο δίσκος αυτός είναι το αποτέλεσμα μιας επαναδημιουργίας ενός προηγούμενου δίσκου που απλά χάθηκε.
Τους Neon Indian είχα την τύχη να παρακολουθήσω από κοντά στο καλιφορνέζικο φεστιβάλ Coachella το 2012. Ήταν μια ξεχωριστή νύχτα για τη φεστιβαλική μου ζωή, παρακολουθώντας το ίδιο απόγευμα συγκροτήματα όπως Pulp, Arctic Monkeys, Mazzy Star, Explosions In The Sky, M83, Girls, The Black Keys.
Φέτος στο Παρίσι και το Pitchfork Festival είχαν ανακοινωθεί για να παίξουν στην opening night στις 27 Οκτωβρίου. Εμείς ταξιδέψαμε νωρίτερα για να τους δούμε, αλλά λίγες μέρες πριν τη συναυλία τους ακύρωσαν χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο. Εμείς βλέποντας εκείνες τις ημέρες τον Alan Palomo να κάνει ... βόλτες στα Late Night Show's της αμερικανικής τηλεόρασης, καταλάβαμε ότι οι προτεραιότητες άλλαξαν.
Ο προηγούμενος δίσκος του "Era Extraña" αποτέλεσε την αφορμή να τους ακούσουμε με πολύ ενδιαφέρον και ήταν ο βασικός λόγος για τον οποίο ξεχώρισαν έκτοτε στο μουσικό στερέωμα.
Ακούγοντας το νέο τους δίσκο "VEGA INTL. Night School" διαπιστώσαμε ότι έχουν πειραματιστεί αρκετά, με τον ήδη πειραματικό ήχο που ούτως ή άλλως έχουν σαν μπάντα οι Neon Indian.
Στο νέο δίσκο ο ήχος έγινε πιο κοφτός, πιο χορευτικός και πιο "τηλεγραφικός" με την έννοια ότι μας έδωσε την αίσθηση ότι δεν έχει το κάτι που μπορεί να μείνει στο μυαλό μας και να μας κάνει να επιστρέψουμε σ' αυτόν για νέα ακούσματα.
Εκτιμάμε ότι ο Alan Palomo σε αρκετά σημεία της δουλειάς του "εκβιάζει" τους ήχους με αποτέλεσμα τα ηχητικά κύματα να μην ακούγονται με αρμονικό τρόπο. Μετά από συνεχόμενα ακούσματα, μας δόθηκε η αίσθηση ότι αφήσαμε πίσω μας ένα δίσκο χωρίς προσωπικότητα και με κομμάτια δεν "ξεχώριζαν" ιδιαίτερα μεταξύ τους.
Θα μας μείνουν: Το Slumlord, η στιγμή που το Slumlord μεταβαίνει στο Slumlord's Re-lease (θα θέλαμε πολύ να τη ζήσουμε και ζωντανά επί σκηνής), το Annie που μας άρεσε πολύ όπως και το σύντομο εισαγωγικό του δίσκου Hit Parade.
Ο Palomo μας έδωσε την εντύπωση ότι με αυτό το δίσκο περισσότερο προσπαθεί να κεφαλαιοποιήσει την φήμη που έλαβε από την προηγούμενη δουλειά του και με ασφαλή τρόπο προσπαθεί να ακολουθήσει την electro - pop τάση των ημερών μας με συνταγή που δεν μπορεί να αποτύχει, αλλά όχι όμως και να πετύχει.
Mom + Pop, Transgressive, 14.10.2105
