Mumford & Sons - Wilder Mind

Με τους δύο πρώτους δίσκους τους ("Sigh No More" και "Babel") έγιναν από τις πιο δημοφιλείς μπάντες του πλανήτη. Διετέλεσαν headliners σε κύρια φεστιβάλ του πλανήτη οπως τα Boonaroo, Outsade Lands, Glastonbury, κ.α.. Ήταν επίσης η αιτία να δημιουργηθούν μπάντες - κλώνοι όπως οι Lumineers κ.α..

Το επαναλαμβανόμενο και ίσως κάποιες φορές μονότονο folk - rock στυλ τους, είχε κάνει ακόμα και τους φαν τους να ελπίζουν ότι έχουν να προσφέρουν κάτι νέο και διαφορετικό.

Δυόμισι περίπου χρόνια μετά τον τελευταίο τους δίσκο και μετά από εκτενή περιοδεία σε όλον τον πλανήτη, αποφάσισαν να δουλέψουν ξανά μαζί και να δημιουργήσουν το πιο ηλεκτρικό και ακουστικό "Wilder Mind".

Προλάβαμε και το ακούσαμε ήδη πολλές φορές, και από τις πρώτες εντυπώσεις μπορούμε να πούμε ότι ναι μεν έχουν αλλάξει το στυλ τους σε πιο ηλεκτρικό χτυπώντας την πόρτα της πιο mainstream indie σκηνής, διατηρούν όμως αρκετά γνώριμα στοιχεία, με τη χαρακτηριστική φωνή του Marcus Mumford να είναι με κεντρικό τρόπο πάντα παρούσα και να μην "αφήνει" το δίσκο να διαφοροποιηθεί τελείως από το στυλ για το οποίο τους αγαπήσαμε.

Το Tompkins Square Park, το εισαγωγικό κομμάτι και νέο τους single καθορίζει απο την αρχή το στυλ και το ύφος του δίσκου. Αποτελεί το κατάλληλο lead-in για το πολύ καλό και δυναμικό Believe, τραγούδι που μας ξεσήκωσε για τα καλά από τη καρέκλα κατά τη συγγραφή του παρόντος άρθρου...

Ακολουθεί το δεύτερο single και αδύναμο The Wolf  για να φθάσουμε στο ομώνυμο και ατμοσφαιρικό σε ανάλογα ακόρντα με του εισαγωγικού, Wilder Mind.

Το Just Smoke είναι το πρώτο στο δίσκο που μας θυμίζει περισσότερο το παρελθόν της μπάντας και μας βάζει στο απολαυστικότερο κλίμα του άλμπουμ από δω και πέρα. Το "medley" των Just Smoke, Snake Eyes, Broad-Shouldered Beasts, Ditmas (ίσως το καλύτερο του άλμπουμ) μας θυμίζει τους γλυκύτατους Mumford & Sons, με μελωδίες ανάλογες με αυτές που τους έχουν καθιερώσει. Μελωδίες που έχουν το λεγόμενο "magic touch" και "λυγίζουν" μουσικά τον ακροατή.

Τα Monster, Cold Arms, Only Love, Hot Gates μας βάζουν σε πιο συναισθηματικά φορτισμένη διάθεση στα οποία κυριαρχεί η ξεχωριστή φωνή του Marcus Mamford παράλληλα με τις καθηλωτικές μελωδίες. 

Το άλμπουμ είναι πανέμορφο μελωδικά, ενορχηστρωτικά και φωνητικά. Το απολαύσαμε, και με ένα περίεργο τρόπο κάθε φορά που τελείωνε το ένα άκουσμα περιμέναμε πως και πως για το επόμενο.

Οι Mumford & Sons δημιούργησαν έναν ακόμα δίσκο του οποίου οι μελωδίες θα μας συνοδέψουν για καιρό. Διαφοροποίησαν τόσο τον ήχο τους όσο χρειαζόταν για να μη χάσουν την ταυτότητά τους και παράλληλα να ανανεωθούν οι ίδιοι για τον εαυτό τους και για το κοινό τους που τους έχει αγαπήσει τα τελευταία χρόνια.

Δεν αποτελούν τη μπάντα που θα αλλάξει τα μουσικά δεδομένα στο χώρο της indie rock, αλλά είναι βέβαιο ότι έχει να προτείνει και άλλα ακούσματα για να συνεχίσει να βρίσκεται στις μουσικές καρδιές μας!

Κλείνουμε με τους στίχους από το τραγούδι (Ditmas) που δε λέει να ξεκολλήσει από το μυαλό μας: 

"But this is all I ever was
And this is all you came across those years ago
Now you go too far
Don't tell me that I've changed because that's not the truth
And now I'm losing you"

και το χειρόγραφο σημείωμα της μπάντας για την ανακοίνωση του δίσκου: