Lebanon Hanover - Let Them Be Alien
Οι Lebanon Hanover είναι ένα μουσικό ντουέτο, αποτελούμενο από τον Βρετανό William Maybelline και την Ελβετή - με ελληνική καταγωγή - Larissa Georgiou aka Larissa Iceglass, που σχηματίστηκε το 2010 στο Sunderland, της βόρειας Αγγλίας. Εκεί κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο άλμπουμ τους "The World Is Getting Colder" (2012, Dead Scarlet Records) και συνέχισαν την πορεία τους, παρατώντας έκαστος τις σπουδές του, προκειμένου να ακολουθήσουν αυτό που τόσο πολύ τους ταίριαζε. Οι βάσεις τους μόνο σταθερές δεν είναι, καθώς πότε δρουν στο Βερολίνο, πότε στη γενέτειρα πόλη του Maybelline, Sunderland, ενώ τα τελευταία χρόνια βρίσκονται στην Αθήνα.
Οι Lebanon Hanover, αν και γεννηθέντες το 2010, είναι μια μπάντα που ουδεμία σχέση έχουν μουσικά με τις σύγχρονες τάσεις, καθώς και μόνο με ένα σύντομο άκουσμα της μουσικής τους, κανείς βυθίζεται στη νοσταλγία των 80's, των εποχών που άνθιζε η post-punk και η dark wave και απ' ότι φαίνεται πολλοί αναζητούν τελευταία.
Έχοντας κάνει λοιπόν το ξεκίνημα τους με αυτό το στυλ, επιλέγουν να το επεκτείνουν και να το προσαρμόσουν στα γούστα τους, δίνοντας τη δική τους μίνιμαλ πινελιά. Αρκετά αξιόλογα ήταν και τα επόμενα τους album, όπως το "Why Not Just Be Solo" (2012, Dead Scarlet Records) και το κατά κόρον αγαπημένο "Tomb For Two" (2013, Dead Scarlet Records), ένας δίσκος που τους ανέβασε αρκετά στον χώρο της "νταρκίλας", θέτοντας υψηλά τον πήχη γι' αυτούς, καθώς πολλοί τους έβαλαν στην ίδια συνομωταξία με τους Joy Division και τους The Chameleons.
Φαίνεται πάντως ότι έδεσαν τα χνώτα των δύο καλλιτεχνών, μιας και σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα κατάφεραν να προσφέρουν ένα τόσο καλό υλικό και να γίνουν το σήμα κατατεθέν στο είδος τους, χωρίς όμως να γίνονται κουραστικοί ή επαναλαμβανόμενοι.
Δυναμικά κι εξίσου δραστήρια συνέχισαν την πορεία τους, δίνοντάς μας ένα album, "Besides The Abyss" (2015, Fabrika Records), το οποίο υποτιμήθηκε λιγάκι συγκριτικά με τα υπόλοιπα, αλλά δυστυχώς εκ της πλειοψηφίας κρίνεται το αποτέλεσμα. Τελοσπάντων, το σημαντικό είναι ότι η συνεργασία τους με την Fabrika φαίνεται να ήταν καλή μιας και το επόμενο και τελευταίο - μέχρι στιγμής, προφανώς! - album τους δεν άργησε καθόλου να βγει στην κυκλοφορία.
Φτάσαμε λοιπόν στο ζουμί της υπόθεσης και το "Let Them Be Alien".
Έχοντας ακούσει αρκετά τις προηγούμενες δουλειές τους δεν μπορώ να πω ότι περίμενα κάτι διαφορετικό από αυτό. Ο δίσκος ξεκινάει με το Alien, ένα κομμάτι που η εισαγωγή του σε κάνει να αναρωτιέσαι μήπως έβαλες κατά λάθος Joy Division, μέχρι που έρχονται τα απόκοσμα φωνητικά του Maybelline να σε καθησυχάσουν και να σε βάλουν στο καθόλα σκοτεινό κλίμα. Το μπάσο, αν και κυρίαρχο, σε συνδυασμό με τη φωνή της Iceglass σε βυθίζει στη μαυρίλα που ενδόμυχα αναζητάς.
Συνεχίζουμε ήρεμα στο ίδιο μοτίβο με το Gravity Sucks, για να έρθει το σκοτεινά ερωτικό Kiss My Lips Off να σου επιβάλλει την αισθητική των Lebanon Hanover. Σου περνάει εύκολα το μήνυμα ότι ο έρωτας μπορεί εύκολα να είναι αυτοκαταστροφικός. Πιο synthpop από ποτέ θα έλεγα, με τα drums να δίνουν το ρυθμό και το μπάσο να δίνει τον χαρακτήρα. Η εναλλαγή έρχεται με το My Favourite Black Cat (και γατόφιλοι και γρουσούζηδες, καμία ταύτιση - όχι ντάξει) που μπαίνει με δυνατό ηλεκτρονικό ήχο. Ο πολύ "βρώμικος" ήχος παρέα με τους άλλοτε αγγλικούς κι άλλοτε γερμανικούς στίχους των Lebanon Hanover σε παρασύρει, στέλνοντάς σε σε ένα σκοτεινό, υπόγειο μπαρ του Βερολίνου ανάμεσα σε καπνούς από τσιγάρα και κόσμο με χαμηλά ή χαμένα βλέμματα.
Το κλίμα αλλάζει ελαφρώς με το Lavender Fields, που για μένα αποτελεί ίσως και το διαμάντι αυτού του δίσκου. Εντελώς ατμοσφαιρικό! Έντονος ρυθμός, καθαρή 80ίλα. Η Larissa σε μαγεύει με την μπάσα φωνή της, δίνοντας τροφή στην φαντασία για τα πιο γκοθ σκηνικά. Επόμενος σταθμός και εξίσου highlight του άλμπουμ, το γερμανόφωνο Du Schrollst, που ανάθεμα τα γερμανικά μου κι αν καταλαβαίνω τα μισά, το οποίο αποτελεί ίσως το πιο synthwave/darkwave κομμάτι που έχω ακούσει από τους ίδιους. Στο ίδιο μουντ κυμαίνονται και τα επόμενα τραγούδια, με την κιθάρα να ανακτά τη χαμένη της κυριαρχία και τον Maybelline να σε βυθίζει κι άλλο -πόσο ακόμη- στην δυστοπική του πραγματικότητα.
Ευχάριστα μουσικά μεν, δυσάρεστα στιχουργικά δε, κλείνει ο δίσκος, αφήνοντας μια αίσθηση απογοήτευσης και πικρίας.
Ολόκληρο το "Let Them Be Alien" είναι ένα αποτέλεσμα της κρύας - σχεδόν goth - και απόκοσμης αισθητικής των δύο, καθώς και της κοινωνικής "μαυρίλας" που επικρατεί, αποδεικνύοντας ότι οι Lebanon Hanover έχουν πολλά να δώσουν ακόμα. Ακούγεται ευχάριστα, αβίαστα και σίγουρα όχι μόνο μια φορά!
Fabrica Records, 02.04.2018
