Cloud Nothings – Here and Nowhere Else

Αφήσαμε τους Cloud Nothings το 2012 με το άλμπουμ Attack on Memory, το οποίο ήταν και το πρώτο “Best New Music” άλμπουμ του Pitchfork για την χρονιά εκείνη. Ο Dylan Baldi και το project του μεγάλωσαν γρήγορα, αλλά δυστυχώς δεν μπορούμε να πούμε πως με το νέο τους άλμπουμ μπόρεσαν να ξεπεράσουν το προηγούμενο.

Ο ήχος του χαρακτηρίζεται από indie/noise-rock και post-hardcore στοιχεία, όπως μας έχουν συνηθίσει. Κάθε τραγούδι έχει μια κλασική δομή (εισαγωγή – στίχοι – ρεφρέν) και λείπουν τα instrumental περάσματα που δημιουργούσαν κάποια ιδιαίτερα διαλείμματα στο παρελθόν, όπως τα ορχηστρικά μέρη που χαρακτήριζαν το Attack On Memory. Οι στίχοι από την άλλη φαίνονται πιο δουλεμένοι και αυτό πρέπει να το πιστώσουμε στα υπέρ του δίσκου αυτού.

Το πρόβλημα είναι ότι αισθάνεται κάποιος όταν ακούει το άλμπουμ πως λείπει κάτι. Όλα τα τραγούδια, εκτός ίσως από τα Psych Trauma και I’m not Part of Me, έχουν την ίδια δομή στην κιθάρα και στο μπάσο, παίζουν συνεχώς με τον ίδιο τρόπο, δεν διακρίνεται εύκολα κάποια κύρια μελωδία και γενικώς δεν μπορούμε να θεωρήσουμε πως επήλθε κάποια αλλαγή ή εξέλιξη στη μουσική των Cloud Nothings με αυτό το δίσκο. Με αποτέλεσμα να φαίνονται επαναλαμβανόμενοι και μονότονοι. Σε κάνει να αναρωτιέσαι αν αυτό είναι απλά χαρακτηριστικό του lo-fi/noise είδους, αλλά δεν είναι! Ίσως η θέλησή τους για περισσότερη επιτυχία τους οδήγησε σε πιο Pop φόρμες, το οποίο δεν είναι καθόλου κακό, αν ήταν πιο εμπνευσμένο. Εν κατακλείδι, δεν θεωρούμε το Here and Nowhere Else ένα άλμπουμ που μπορεί να αντέξει στο χρόνο και οτι θα το θυμόμαστε για αυτό, αγαπητέ μου Dylan, μάλλον πρέπει να προσπαθήσεις ξανά.

Carpark Records, 01.04.2014