She Wants Revenge @ Gagarin 205, Athens
Ο ερχομός των She Wants Revenge στην Ελλάδα φαινόταν μια καλή αρχή για τη συναυλιακή σεζόν. Πρώτη φορά στη χώρα μας, πρώτο τους tour μετά από πολύ καιρό, πρόσφατα κυκλοφόρησαν ένα καινούριο σινγκλ. Όλα αυτά προμήνυαν μια πολλά υποσχόμενη βραδιά ή και όχι. Ούσα αρκετά χρόνια φαν της μπάντας και όσο αντιφατικό και να ακούγεται, πρέπει να ομολογήσω ότι δεν είχα πολύ υψηλές προσδοκίες για δύο λόγους.
Ο ένας είναι η τεράστια αποχή τους από τα μουσικά για μεγάλο διάστημα και ο άλλος είναι ότι ντάξει, δεν μιλάμε και για καμιά μπάντα τεράστιου βεληνεκούς, με τις σύνθετες ενορχηστρώσεις και τις πρωτοπόρες ιδέες. Αυτά βέβαια δε με εμπόδισαν στο να τους λατρεύω και να θέλω διακαώς να τους δω και να νιώσω τον ερωτισμό και τη σκοτεινή διάθεση που τους χαρακτηρίζει.
Photo by Stella Mouzi
Τέλος πάντων να μη μακρηγορώ, το βράδυ της Πέμπτης 29 Αυγούστου βρέθηκα στο Gagarin 205, αρκετά καθυστερημένη ώστε να μην προλάβω το supporting act αλλά και να δυσκολευτώ να βρω καλό σποτάκι για να απολαύσω τη συναυλία. Ο κόσμος πολύς, με τους γκοθάδες να υπερτερούν και να διαμορφώνουν το ανάλογο σκοτεινό κλίμα. Η ζέστη πολλή, η αναμονή για τη μπύρα μεγάλη και η αγωνία ειχε κορυφωθεί. Όσο χαμηλές προσδοκίες και να είχα θέσει στον εαυτό μου, η ανυπομονησία μου για την εμφάνισή τους ήταν μεγάλη. Ανέβηκαν στη σκηνή με ένα τέταρτο καθυστέρηση, παρατείνοντας έτσι την αγωνία του κοινού, το οποίο τους υποδέχτηκε παραπάνω από ένθερμα. Οι ίδιοι ελαφρώς απόμακροι, μας ζήτησαν εξαρχής να μην καπνίζουμε γιατί δυσκολεύονται να αναπνεύσουν και αφού μίλησε λίγο βιαστικά ο Warfield, τόσο που τα μισά δεν τα έπιασα, ξεκίνησαν τη συναυλία τους.
Photo by Stella Mouzi
Με εναρκτήριο κομμάτι το [Killing Time], η συναυλία φαινόταν ότι θα εξελιχτεί καλύτερα απ' το αναμενόμενο. Η φωνή του Warfield καθαρή κι εντελώς απαράλλαχτη γέμισε τον χώρο και οι κιθάρες την πλαισίωναν ομαλά. Ο ενθουσιασμός του κοινού δεν κρύφτηκε και όλοι αρχίσαμε να κινούμαστε στους post-punk ρυθμούς τους. Το setlist τους συνεπές και δίχως να αφήνει περιθώρια παραπόνων. Ακούστηκαν τα περισσότερα αγαπημένα κομμάτια όπως τα These Things, Take The World, This Is The End, Written In Blood και ίσως το καλύτερό τους, κατά τη γνώμη μου, Red Flags and Long Nights. Σε κάποιο σημείο φάνηκε να αντιμετωπίζουν κάποιο θέμα με τον ήχο, κόβοντας το τραγούδι στη μέση, αλλά κατά τα άλλα το set τους κύλησε σχετικά ομαλά, κάνοντας βέβαια αρκετά μεγάλες παύσεις ανάμεσα στα τραγούδια για να ανασυνταχτούν ενδεχομένως.
Photo by Stella Mouzi
Καθώς πλησίαζε το τέλος και δεν είχαν ακουστεί τα μεγάλα τους κομμάτια, ο Warfield σταμάτησε για να μας προετοιμάσει για το κλείσιμο. Λόγω της χαμηλής μου απόδοσης στο listening και της επικρατούσας βαβούρας, πάλι δεν κατάφερα να πιάσω τα περισσότερα. Από αυτά που κατάλαβα όμως, μας ζήτησε να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό μιας και αυτοί τα δίνουν όλα τη δεδομένη στιγμή και ότι ακολουθούν τα τελευταία τρία κομμάτια του show, που είναι πιο χορευτικά και ξεσηκωτικά. True Romance, Out of Control και φυσικά το Tear You Apart.
Photo by Stella Mouzi
Ομολογώ ότι σε αυτά τα τρία κομμάτια έγινε ο επιθυμητός χαμός, καθότι έλειπαν οι ενδιάμεσες παύσεις και γιατί όντως πρόκειται για πολύ ξεσηκωτικά κομμάτια. Χορέψαμε, πωρωθήκαμε, αυτά. Το live τελείωσε χωρίς καν να το καταλάβουμε. Φρόντισαν να παραμείνουν στη σκηνή για να επικοινωνήσουν με τους θαυμαστές τους αργότερα και για μια στιγμή μπήκα στον πειρασμό να τους πλησιάσω, αλλά τελικά το απέφυγα.
Τόση ώρα αναφέρομαι στο set τους και σε τίποτα άλλο γιατί δεν υπήρξε τίποτα άλλο. Τουλάχιστον εγώ δεν ένιωσα να επικρατεί κανένα vibe. Ήταν μια άψυχη και ανέπαφη μπάντα με ένα οκ σετ. Ακόμη και ο Warfield που πίστευα θα είχε ένα πιο χειριστικό, ή παιχνιδιάρικο τουλάχιστον, ρόλο στην όλη διαδικασία, δεν κατάφερε και δεν προσπάθησε κιόλας να αλληλεπιδράσει με το κοινό.
Δεν προκάλεσαν καμία κλιμάκωση, δεν δημιούργησαν κάποιο κλίμα έστω, παρά μόνο μας παρέθεσαν τα κομμάτια που είχαμε ακούσει κι αγαπήσει στους δίσκους τους. Είναι αυτό αρκετό για να το κρίνει κανείς ως ένα καλό live? Για μένα όχι. Δυστυχώς, μου έλειψαν πολλά από τη συναυλία όπως η σκοτεινιά ή ο ερωτισμός κι η ταραχή που μου προκαλούσαν όταν τους άκουγα. Τουλάχιστον όμως μου έφυγε το πλέον απομυθοποιημένο απωθημένο. Ελπίζω σε καλύτερη συνέχεια της συναυλιακής σεζόν.
Venue: Gagarin 205 Live Music Space, Athens
Date: 29.08.2019
Hosted by Death Disco
Author: Sevi Stavrianakoy
Photos: Stella Mouzi
Photo by Stella Mouzi
Photo by Stella Mouzi
