Street Mode Festival 2019, Thessaloniki | ClockSound Review

Ένας μήνας ολοκληρώνεται από την επιτυχή διεξαγωγή του 11ου  Street Mode Festival, το οποίο έδωσε την εντύπωση ενός από τα πιο μεγάλα και πολυσυλλεκτικά φεστιβάλ του είδους που έχει πραγματοποιηθεί στην Θεσσαλονίκη και (γιατί όχι;) ενός εκ των καλύτερων που έχουν διοργανωθεί στη χώρα έως σήμερα.

Το Street Mode Festival είναι ένα ετήσιο φεστιβαλικό εγχείρημα εντοπισμένο στην Θεσσαλονίκη. Επικεντρώνεται στον εορτασμό της street κουλτούρας, μέσω  της live μουσικής και άλλων street δράσεων, διά της ενθάρρυνσης underground καλλιτεχνών για συμμετοχή αλλά και της  προώθησης αξιών, όπως ο ασπασμός του ‘νέου’ και του ‘διαφορετικού’, τα οποία (κακά  τα ψέματα) αποτελούν κεκτημένα κυρίως της συγκεκριμένης κουλτούρας.

 

Το 3ήμερο του φετινού Street Mode συμπεριέλαβε περισσότερα από 80 εγχώρια και ξένα acts καλύπτoντας όλο το μουσικό φάσμα και όλα τα γούστα. Οι καλλιτέχνες του υπερπλήρους, για μία ακόμα φορά, lineup ξεσήκωσαν τους δεκάδες χιλιάδες θαμώνες υπό τους ήχους των Rap, Reggae, Balkan, Ska, Punk, Rock, Stoner και Metal. Η δράση μοιράστηκε σε 5 stages.

Για πρώτη φορά το πρόγραμμα συμπεριέλαβε και warm-up day (Day 0), η οποία ήρθε να προσθέσει στο ήδη ακραίο lineup την συμμετοχή τριών πολύ δυνατών ονομάτων της εγχώριας σκηνής. Ο λόγος για τους  Halocraft, Tuber και Villagers of Ioannina City. Οι VIC προέβησαν σε ζωντανή παρουσίαση του νέου album τους με τίτλο ‘Age Of Aquarius’.

Φυσικά από το φεστιβάλ δεν έλειψαν δράσεις και δρώμενα αφορούντα την street κουλτούρα όπως Street Dance, Street Art, Parkour, BMX Jam, Body Painting, Balanceboard αλλά και τα acts: The Beatmaking Final και ΜC Final Battle, που πραγματοποιήθηκαν σε συνδιοργάνωση με συντελεστές του THHF (Thessaloniki Hip-Hop Festival).

 

 

 

Day 1

Όταν φτάσαμε στον χώρο του φεστιβάλ, βλέποντας ότι πραγματοποιούνταν τρία ταυτόχρονα acts, συνειδητοποιήσαμε, πόσο γεμάτο θα ήταν το τριήμερο που ακολουθούσε. 

Τρέξαμε για να προλάβουμε τους Satanic Surfers, ένα από τα πιο τρανταχτά ονόματα του φεστιβάλ σε punk-rock επίπεδο και ένα από τα σχήματα, που ήθελα οπωσδήποτε να παρακολουθήσω σε live από την επανένωση τους το 2014. Οι Σουηδοί θρύλοι του ευρωπαικού skate-punk τα έσπαγαν ήδη, όταν φτάσαμε στο χώρο του φεστιβάλ. Γρήγορα skate-punk riffs , δυναμική σκηνική παρουσία συνέθεσαν  ένα αξιομνημόνευτο show. Ο Rodrigo Alfaro (drums-φωνή και frontman των επίσης φοβερών Atlas Losing Grip) ένα από τα ιδρυτικά μέλη της μπάντας πέραν της άρτιας εμφάνισης του, ήταν άκρως επικοινωνιακός με το λιγοστό , λόγω της ταυτόχρονης διεξαγωγής άλλων acts  σε άλλα stage, κοινό. Οι Σουηδοί ερμήνευσαν τραγούδια τόσο από το Back From Hell, όσο και παλιούς ύμνους από το Hero Of Our Time και τα άλλα προηγούμενα album τους.

Ενώ νύχτωνε σιγά σιγά ακολούθησε ο Παύλος Παυλίδης πλαισιωμένος από τους B-Movies. Δεν είχα βρεθεί ξανά σε live Παυλίδη ή Ξύλινων Σπαθιών και ομολογώ ότι δεν με χάλασε καθόλου. Στη συνέχεια η δράση μεταφέρθηκε στο απέναντι stage , όπου βγήκαν οι Pussy Riot, μία φεμινιστική ομάδα με ακτιβιστικό χαρακτήρα από τη Ρωσία. Το performance περιοριζόταν σε εξιστόρηση περιστατικών σχετικών με την ακτιβιστική δράση της ομάδας αποτελώντας ένα διάλλειμα από τη μουσική και κρατώντας το κοινό ζεστό για (!) The Fuzztones (!) και Νightstalker που ακολουθούσαν. Αλλά όλοι ανέμεναν τους βασιλιάδες του ska-punk, Ska-P, που ολοκλήρωσαν την Day 1 μετατρέποντας όλο τον εξωτερικό χώρο σε ένα μεγάλο πάρτυ, στο οπόιο συμμετείχαν όλοι, μέχρι και άτομα που φαίνονταν να έχουν πιο ‘σκληρά’ ακούσματα. Η αγαπημένη ska ορχήστρα έπαιξε όλους τους classic ύμνους της με μία πολύ γεμάτη και χρωματιστή παρουσία, κλείνοντας ιδανικά την πρώτη μέρα.

 

Day 2

Η δεύτερη μέρα ξεκίνησε πολύ δυναμικά. Η άφιξη μας συνοδεύτηκε από αγνό ξενόφωνο punk-rock και ατμοσφαιρικό rock από Despite Everything και Deaf Radio αντίστοιχα. Οι Despite Everything αποτελούν ένα από τα μεγαλύτερα ελληνικά punk-rock σχήματα και ακολουθούμενοι από τους fans του είδους και τους δικούς τους φανατικούς έκαναν μια πολύ χορταστική για το μικρό μέγεθος της και άκρως  δυναμική εμφάνιση.

Αργότερα απολαύσαμε σε ένα από τα μεγάλα stages, το act που έκανε must την παρουσία μας στο φετινό Street Mode Festival, όταν ανακοινώθηκε το line-up (πάντα μαζί με Τurbonegro φυσικά). Μετά την κυκλοφορία του τελευταίου τους album ‘Take Back The Night’, οι  The Dwarves φαίνονται ακόμα και σήμερα  μετά από 30ετή πορεία δραστήριοι, πολύ δυνατοί σε live επίπεδο και φυσικά.. εκκεντρικοί και αθυρόστομοι. Οι punk-rockάδες από to San Fransisco παίζοντας μιάμιση  ώρα ακατάπαυστα κούνησαν όλους τους streetmoders, τόσο με τα μελωδικά, όσο και με τα hardcore-punk κομμάτια τους, αλλά και τους προκλητικούς, politically incorrect στίχους τους, κάτι που θυμίζει αρκετά το στυλάκι των Turbonegro, που θα ακολουθούσαν την επόμενη μέρα. Όλα τα ονόματα που ακολούθησαν παρέπεμπαν σε μεγάλο φεστιβάλ του εξωτερικού.

Οι Vodka Juniors  βγήκαν στο απέναντι stage. Καθ’όλη τη διάρκεια του set τους επικράτησε πανζουρλισμός! Η επικοινωνία με το κοινό ήταν για άλλη μια φορά απίστευτη, όπως και η συμμετοχή του δεύτερου, καθώς δεν έλειψαν τα circle-pits και τα φουσκωτά αντικείμενα που αναπηδούσαν παντού στο κοινό. Μία από τις πιο ‘φεστιβαλικές’ παρουσίες μέχρι εκείνο το σημείο. Την σκυτάλη πήραν οι The Rumjacks. Τα λόγια περιττά για τους τεράστιους ιρλανδικής αισθητικής Αυστραλούς, οι οποίοι τράβηξαν όλο τον κόσμο του φεστιβάλ τόσο μέσω της μελωδικότητας και ζεστασιάς του folk ήχου, που αρέσει σε όλο το φάσμα, όσο και των πασίγνωστων hits τους. Στην Ελλάδα υπήρχε παραδοσιακά γιγάντιο fan base της irish-punk και αυτό έγινε εμφανές από τη θερμή συμμετοχή και υποστήριξη του κοινού στους Αυστραλούς.

 

 

Day 3

Έτσι φτάσαμε στην τρίτη μέρα, η οποία επιφύλασσε ως επίλογος του Street Mode Festival πολύ δυνατά πράγματα. Naxatras, 12oς Πίθηκος (μεταξύ των αναρίθμητων rap acts του τριημέρου), Xατζηφραγκέτα, beatmaking και freestyle battles κ.α. ήταν κάποια άξια σημεία αναφοράς. Ένα act που ξεχώρισα ήταν οι Raketkanon από το Βέλγιο, τους οποίους αγνοούσα μέχρι εκείνο το σημείο. Μουσικά οι βέλγοι ακροβατούν ανάμεσα σε post-punk και experimental rock. Hardcore breakdowns και φωνητικά, ψυχεδελικά πλήκτρα και εκκωφαντικά distortions στις κιθάρες δημιούργησαν ένα industrial κλίμα και  συνέθεσαν ένα πολύ θορυβώδες και πορωτικό act.

Αφού νύχτωσε και είχαμε πλέον περάσει στα μεγάλα ονόματα του βραδιάς,τα οποία θα έκλειναν το fest, στην σκηνή ανέβηκαν οι incognito-υπερήλικες Γάλλοι L’Entourloup. Οι υπεργκρουβάτοι L’Entourloup, με hip-hop beats και samples, μουσικά εντοπισμένα στη χώρα του reggae και του jungle έκαναν τους πάντες να κουνήσουν τα κεφάλια ρυθμικά.

Αμέσως μετά ακολούθησε η στιγμή που εγώ, καθώς είχα χάσει τα προηγούμενα live τους, και όλοι περίμεναν.. Ώρα για DEATHPUNK!!

Οι Turbonegro ανέβηκαν και ο χώρος γέμισε με γιλέκα και ραφτά Turbojugend φίλων της μπάντας, αρκετοί από τους οποίους είχαν ταξιδέψει στη Θεσσαλονίκη από κάθε γωνία των Βαλκανίων. Η διάρκεια του set μου φάνηκε μία στιγμή, καθώς με συνεπήρε η γηπεδική ατμόσφαιρα που επικράτησε. Όλοι τραγουδούσαν τα κομμάτια στο σκοπό της κιθάρας του Euroboy.

Οι Turbonegro άκρως επικοινωνιακοί και με σεβασμό στο πιστό κοινό τους προέβησαν σε ένα show φεστιβαλικών προδιαγραφών και όχι σε ένα ακόμη show του tour τους. Προσωπικά θεωρώ ότι θα μπορούσαν να έχουν αφιερώσει στους φανατικούς ένα-δύο extra κομμάτια.

 

 

Τα stands και τα πολυάριθμα bars που είχαν στηθεί για φαγητό, ποτό και merch με πολύ λογικές τιμές κρίθηκαν επαρκέστατα, εξαφανίζοντας τις ουρές. Σε αυτό συνέβαλε και το σύστημα πληρωμής με τα coins, αρνητικό των οποίων όμως αποτέλεσε η έλλειψη δυνατότητας για ρέστα και εξαργύρωση τους.

Η διοργάνωση επίσης είχε προνοήσει για την εγκατάσταση χώρων για χαλάρωση και για ξεκούραση από την ολοήμερη ορθοστασία, που χαρακτηρίζει ένα φεστιβάλ. Όπως είπαμε για τις συναυλιακές ανάγκες του Street Mode Festival στήθηκαν 5 σκηνές εκ των οποίων το ένα, το πολυσυζητημένο Warehouse Stage, που σχεδόν μονοπώλησε  τα hip-hop acts, στήθηκε σε μία αποθήκη του λιμανιού. Η τοποθέτηση του ‘hip-hop’ στο Warehouse σε συνδυασμό με τον υποβλητικό ρυθμικό φωτισμό δημιούργησε underground και urban κλίμα, όπως αρμόζει στο συγκεκριμένο genre και αρχικά φαινόταν μία πολύ καλή ιδέα.

Η διοργάνωση όμως παρέλειψε να μεριμνήσει για τον εξαερισμό και τον κλιματισμό του χώρου, καθιστώντας την παραμονή εντός και την παρακολούθηση ανυπόφορη για fans, καλλιτέχνες και συντελεστές του φεστιβάλ, κάτι που προκάλεσε τον εύλογο εκνευρισμό των fans του είδους, όταν η αντίδραση της διοργάνωσης στα παραπάνω  ήταν η ελεγχόμενη εισροή του κόσμου στην αποθήκη. Η δυσαρέσκεια του κόσμου δίκαιη και λογική, καθώς πολλοί φίλοι του εγχώριου rap αγόρασαν εισιτήριο με το ενδιαφέρον τους αμιγώς περιορισμένο στα πολλά βαρύγδουπα ονόματα του είδους που ήταν μέρος του lineup.

Τελικά η διοργάνωση του φεστιβάλ προέβη σε ρύθμιση του προγράμματος των shows και σε εγκατάσταση κλιματισμού κάτι που αντιμετώπισε ικανοποιητικά το υπάρχον πρόβλημα. Για αυτό το λόγο δεν πρέπει ουδείς να μένει στην κριτική. Οι διοργανωτές των ετήσιων φεστιβάλ πάντα μαθαίνουν από τα λάθη τους και βελτιώνονται χρόνο με το χρόνο. Aδιαμφισβήτητα το Street Mode Festival ανήκει στα παραπάνω μετρώντας 11 επιτυχείς διοργανώσεις και πλέον ανταποκρινόμενο απόλυτα στις νέες μεγαλύτερες εκτάσεις του τα τελευταία χρόνια, υπόσχεται πάρα πολλά για το μέλλον.

 

Festival: Street Mode Festival, Thessaloniki

Venue: Thessaloniki Port

Written by Dionisis Stranis 

Photos by Street Mode Festival

* Ευχαριστούμε ιδιαίτερα τον Δημήτρη από το τμήμα επικοινωνίας του Street Mode, για την ευγενική του πρόσκληση να καλύψουμε για πρώτη φορά επίσημα το Street Mode Festival.