Swans - To Be Kind
Τα τελευταία χρόνια οι Swans έχουν κερδίσει την εκτίμηση του κόσμου, την οποία ποτέ δεν είχαν στον βαθμό που τους άξιζε. Αν μου έλεγε κανείς πριν από 5 χρόνια οτι θα γίνει αυτό θα γελούσα, χρησιμοποιώντας ένα ειρωνικό χαμόγελο που θα έκανε τον άλλον να θέλει να μου ρίξει γροθιά στη μύτη. Θυμάμαι μάλιστα μια εποχή όπου γυρνούσαμε τα δισκάδικα ψάχνοντας άλμπουμ όπως Children of God, Holy Money, Greed κτλ και κάποιοι που τους ήξεραν μας ρωτούσαν που τους θυμηθήκαμε.
Κάλιο αργά παρά ποτέ βέβαια. Αλλά είναι τουλάχιστον παράδοξο το γεγονός πως η αναγνώριση αυτή ήρθε παρέα με άλμπουμ τα οποία είναι κατώτερα από αυτά της πρώτης περιόδου τους. Ξέρω πως κάποιοι θα διαφωνήσουν με αυτό, αλλά θα διαφωνήσω και εγώ! Βέβαια δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται κάτι τέτοιο. Τρανό παράδειγμα είναι ο Alice Cooper, ένας μουσικός ιδιοφυία, ο οποίος έβγαλε αριστουργήματα στις αρχές των 70’s, αλλά τελικά έμεινε γνωστός για το άλμπουμ Trash, το οποίο ήταν πιο Pop και από την Madonna.
Επιστροφή στους Swans: Διαβάζω σχόλια στο διαδίκτυο για το νέο άλμπουμ τους To Be Kind. Πόσο σκοτεινό είναι, πόσο τρομακτικό και θορυβώδες. Ίσως και να είναι, αν το δει κανείς ως μεμονωμένη δουλειά. Αν όμως το συγκρίνει με τις πρώτες τους κυκλοφορίες θα καταλάβει το αντίθετο. Το πόσο πολύ έχει ηρεμίσει ο Michael Gira. Κάτι λογικό, αν αναλογιστούμε πως πλέον έφτασε 60 ετών!
Οι Swans, μετά την ενεργοποίησή τους το 2010 έδωσαν την δυνατότητα να τους ακούσει ένα πολύ μεγαλύτερο κοινό, μέσω της μουσικής τους η οποία έγινε πιο προσιτή. Η αρχή με το My Father Will Guide Me up a Rope to the Sky μας ενθουσίασε. Στη συνέχεια το The Seer ήταν ένας καλός δίσκος. Ήταν όμως πολύ μεγαλύτερος σε διάρκεια από ότι θα έπρεπε, με αποτέλεσμα να υπάρχουν αρκετά σημεία όπου χανόταν το ενδιαφέρον. Στη νέα τους κυκλοφορία οι Swans δεν αλλάζουν ουσιαστικά κάτι, συνεχίζοντας στο μοτίβο του The Seer.
Το άλμπουμ έχει κάποιες καλές στιγμές, όπως το A Little God In My Hands ή το She Loves Us. Το Kirsten Supine είναι ίσως το αγαπημένο μου κομμάτι. Επίσης, οι συμμετοχές των Al Spx (Cold Specks), Little Annie και St. Vincent είναι διακριτικές αλλά ενδιαφέρουσες, συμπληρώνοντας και χρωματίζοντας την φωνή του Gira.
Το 34άλεπτο Bring The Sun / Toussaint L’Ou μου έκανε επίσης εντύπωση. Ο Gira μας ταξιδεύει σε τελετουργικά μονοπάτια με υπνωτικούς ρυθμούς για τα πρώτα 22 λεπτά. Στη συνέχεια, και μέχρι το τέλος του κομματιού όμως, φοράει δερμάτινο παντελόνι, μεταμφιέζεται στον Jim Morrison και αντιγράφει το The End τόσο πολύ που θα έπρεπε να δώσει συγγραφικά credits στους Doors. Το τελευταίο είναι τόσο εμφανές που δεν μπορούμε παρά να το θεωρήσουμε ως εσκεμμένο φόρο τιμής στην τεράστια αυτή μπάντα. Όπως και το γύρισμα που κάνει στο 14:45 – 15:30 του She Loves Us (Doors: Horse Latitudes).
Γενικώς, θεωρώ πως το To Be Kind θα ικανοποιήσει πλήρως τους οπαδούς της νεότερης φάσης των Swans. Όσοι όμως περίμεναν να ακούσουν ξανά τους Swans της 1983-1996 εποχής θα απογοητευτούν. Όσοι περίμεναν να ακούσουν τον Gira να πηγαίνει την μουσική του σε νέα μονοπάτια θα απογοητευτούν επίσης. Εμείς ανήκουμε στην τελευταία κατηγορία. Ενώ η ακρόαση του To Be Kind ήταν σχετικά ευχάριστη, θεωρούμε πως αυτή η προσκόλληση στην ίδια συνταγή δεν αξίζει σε αυτήν την μπάντα. Ίσως ήρθε η ώρα να κάνουμε ένα μικρό διάλειμμα από τους Swans λοιπόν. Έτσι και αλλιώς μας έχουν προσφέρει τόσους πολλούς αριστουργηματικούς δίσκους που δεν μπορούμε να έχουμε παράπονο.
Young God Records / Mute, 12.05.2014