ClockSound
Search
facebook twitter youtube rss instagram

Sufjan Stevens - Carrie & Lowell

Rate
9.5
RECOMMENDED

Από τα πρώτα ακούσματα του " Carrie & Lowell" διαπιστώσαμε ότι βρισκόμαστε ενώπιον ενός δίσκου - διαμαντιού, τον οποίο ο Sufjan έγραψε κυρίως για τη μητέρα και τον πατριό του, τους Carrie και Lowell. Ανήκει στην κατηγορία των δίσκων όπου με κάθε νέο άκουσμα, κανείς ανακαλύπτει νέα "κρυφά" σημεία.

Πλέον, και μετά από αλλεπάλληλα ακούσματα επιβεβαιώσαμε τους "φόβους" μας για την ποιότητα και αξία του δίσκου, για την οποία είμαστε σίγουροι ότι θα είναι διαχρονική.

Ο Sufjan Stevens, πέντε χρόνια μετά την κυκλοφορία του τελευταίου του άλμπουμ "Age Of Adz", και ζώντας μια έντονη εμπειρία με την απώλεια της μητέρας του, αποφάσισε ότι ήθελε να εξωτερικεύσει μέσω της μουσικής και των στίχων όλες τις σκέψεις που τον απασχόλησαν σε αυτή την πρόσφατη διαδρομή. Μια διαδρομή που χαρακτηρίστηκε από μια προσωπική διαπάλη που είχε να κάνει με τη σχέση του με τη μητέρα του. Μια σχέση που ποτέ δεν ήταν ισορροπημένη και που μετά την φυγή της από τη ζωή, έκανε τον Sufjan να σκεφτεί, να αναπολήσει και τελικά - το θετικό αποτέλεσμα για όλους τους φαν του - να γράψει ένα δίσκο - αριστούργημα με ένα σύνολο μελωδιών και στίχων που θα συγκινήσουν τον καθένα.

Ο δίσκος καταφέρνει με έναν μαγικά απλό ήχο να είναι τόσο πλήρης όσο και το αριστούργημά του "Illinois" (2005) με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο, γράφοντας μουσική στα 2010's όπως ο Leonard Cohen στα 1960's.

To "Carrie & Lowell" έχει την ακριβώς "ανάποδη πλευρά" του πολύπλοκου και πολυσύνθετου ήχου που είχε μέχρι πρότινος ο Stevens στους δίσκους του.

Οι πρώτες νότες του δίσκου με το Death With Dignity προϊδεάζουν ακριβώς για το στυλ που ακολουθεί ο Stevens στο δίσκο. Απλούστατη χρήση της κιθάρας και μελωδία που μας άγγιξε από την πρώτη στιγμή. Στο τραγούδι περιγράφει τα συναισθήματα για την απώλεια της μητέρας του, αναρωτιέται πως να ξεκινήσει την ιστορία του ("And I don’t know where to begin") και τι είναι ένα τραγούδι για κάποιον που δε ζει πλέον ("What is that song you sing for the dead?") και καταλήγει να αποδεχθεί ότι όλα κάποτε τελειώνουν ("Yes every road leads to an end, ... You’ll never see us again").

Η συνέχεια με το εξαιρετικό Should Have Known Better στο οποίο θα βρείτε μια απαράμιλλου μουσικού κάλους κορύφωση προς το τέλος του. Εδώ αποκαλύπτει την εσωτερική του προσπάθεια για το τι θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά για τη μητέρα του, αποδεχόμενος, όμως, στο τέλος ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει πλέον ("Don’t back down: nothing can be changed").

Στο All of Me Wants All of You και τα πιο ακουστικά φωνητικά μιλάει για τις παιδικές του αναμνήσεις και αποτυπώνει τη δύσκολη σχέση με τη μητέρα του.

Το κρεσέντο των εξαιρετικών μελωδιών συνεχίζεται στο Drawn to the Blood όπου αναρωτιέται "What did I do to deserve this now?", ενώ στο Eugene μιλάει για την "γλυκόπικρη" σχέση που είχε με τον πατριό του. Το Fourth Of July απλά αποτελεί ένα ύμνο για το θάνατο και η αφήγηση που ουσιαστικά κάνει ο Sufjan είναι ακριβώς αυτή που χρειαζόταν ένα τέτοιο κομμάτι που τελειώνει με το αναπόφευκτο "We’re all gonna die".

Το λυτρωτικό μουσικά και λυρικά The Only Thing, είναι ίσως το καλύτερο τραγούδι του άλμπουμ. Τα λόγια είναι περιττά όταν η απλότητα, η ειλικρίνεια των συναισθημάτων και σκέψεων αυτού του μεγάλου μουσικού συνδυάζονται με τέτοια συγκλονιστικά απλή μελωδία. Η σπαρακτική του φωνή στο τέλος του κομματιού συμπληρώνει το μεγαλείο του. Μερικοί από τους στίχους ... "Do I care if I survive this?", "How do I live with your ghost?", "Should I tear my eyes out now? Everything I see returns to you somehow"!

Στο ομώνυμο Carrie & Lowell και το John My Beloved μιλάει για τους γονείς, τον αδελφό του και τις παιδικές του μνήμες.

"Fuck me, I’m falling apart" ο Stevens "φωνάζει" στην τελευταία κορύφωση του άλμπουμ στο No Shade in the Shadow of The Cross. Είναι το πιο άμεσο και "ωμό" μουσικά κομμάτι του δίσκου. Την ημέρα που κυκλοφόρησε, ο ίδιος δήλωσε ότι αυτός ο νέος δίσκος του δεν είναι ένα ακόμα art-project, αλλά η ίδια του η ζωή!

Με το Blue Bucket of Gold που κλείνει το άλμπουμ, ο Stevens, γνωστός ως βαθιά θρησκευόμενος, επικαλείται το Θείο επιζητώντας την φροντίδα του Θεού για να εξαγνίσει όλα αυτά που τον έκαναν να κοιτάξει πίσω στο χρόνο. 

Μια πραγματική κατάθεση ψυχής από έναν καλλιτέχνη που για πρώτη φορά στη δισκογραφία του δε μας εκπλήσσει με τις απρόσμενες και εντυπωσιακές αλλαγές μουσικών και διαθέσεων σε δίσκο, αλλά με έναν υπέροχα λιτό - μουσικά και λυρικά - τρόπο περιγράφει όλα τα συναισθήματα που έχουν απομείνει από την περίπλοκη σχέση με τους γονείς του. Ένας δίσκος απλά υπέροχος και ενδεχομένως να αποδειχθεί κλασσικός. 

Ακούστε το Carrie & Lowell και διαπιστώστε το μεγαλείο αυτού του καλλιτέχνη.

Asthmatic Kitty, 30.03.2015

Σχετικά άρθρα

Banner
Banner