Day for Night, Houston - Nine Inch Nails, James Blake, Perfume Genius, κ.α. (Day 2)
Το Day For Night αποτελεί παράδειγμα για το πώς ένα σύγχρονο φεστιβάλ πρέπει να δημιουργεί συνθήκες για να μεταφέρει στο κοινό όχι μόνο τη μουσική μέσω των καλύτερων επιλογών της τρέχουσας σκηνής, αλλά και μέσω διαφορετικών μέσων καλλιτεχνικής και μη σύγχρονης έκφρασης.
Παράδειγμα η 1η ημέρα προθέρμανσης του Day For Night, κατά την οποία παρακουλουθήσαμε συζητήσεις από σημαντικά πρόσωπα που τα τελεταία χρόνια έχουν απασχολήσει την κοινή γνώμη (Nadya Tolokonnikova & Chelsea Manning) όπως και καλλιτέχνες οι οποίοι ο καθένας στο χώρο του έχουν αξιοσημείωτη επιτυχία (Earl Sweatshirt, Jenny Hval, Boots).
Τη 2η ημέρα, Σάββατο 17 Δεκεμβρίου, το πρόγραμμα εντυπωσιακό:
of Montreal
Τους συμπαθείς Of Montreal είχαμε την ευκαιρία να τους παρακολουθήσουμε στα πλαίσια της 2ης ημέρας του Ejekt Festival 2017, επομένως η ευκαιρία να τους παρακολουθήσουμε επί αμερικανικού εδάφους, σε μία κοντινή πολιτεία με αυτήν από την οποία κατάγονται, τη Georgia.
Ο Kevin Barnes εμφανίστηκε με το συγκρότημά του για ακόμα μία φορά χρησιμοποιώντας το alter ego του, Georgie Fruit, με μεγάλη διάθεση, προδιαθέτοντας το κοινό να συμμετέχει ενεργά στην πολύ καλή εμφάνισή τους.
Έμφαση στη setlist τους δόθηκε κυρίως στο καλύτερο album τους, "Hissing Fauna, Are You the Destroyer?" (2007), από όπου και ξεχώρισαν τα Heimdalsgate Like a Promethean Curse, Gronlandic Edit και φυσικά το εξαιρετικό δωδεκάλεπτο The Past Is a Grotesque Animal.
Ιδιαίτερη στιγμή της εμφάνισής τους ήταν όταν επί σκηνής ανέβηκαν χορευτές, αρχικά φορώντας στολές που παρέπεμπαν σε κινεζική πρωτοχρονιά, αλλά και στη συνέχεια στολές αστυνομικών και catwoman, οι οποίοι σύντομα βρέθηκαν ανάμεσα στο κοινό κάνοντας crowd surfing, προκαλώντας πολλά ευφορικά χαμόγελα στους θεατές.
Σίγουρα ήταν ακόμα μία καλή εμφάνιση από αυτό το ευχάριστο και συνεπές συγκρότημα.
(Iraklis Skoteinos)
Perfume Genius
Τον ξεχωριστό Mike Hadreas (Perfume Genius) είχα την ευκαιρία να δω προσωπικά εδώ και μερικά χρόνια στο Βέλγιο. Το 2015 όμως στο ClockSound είχαμε καλύψει την εμφάνισή του στο Plissken 2015 με το ανεπανάληπτο τότε line-up του.
Οι τελευταίες 2 δουλειές του θεωρώ ότι δεν έχουν ξεπεράσει αυτή του κορυφαίου "Put Your Back N 2 It".
Η εμφάνισή του μαζί με αυτή του Pretty Lights ήταν από τις κορυφαίες της βραδιάς. Ο Hadreas μαζί με το 3-μελές σχήμα του έδωσαν μια αβίαστα άψογη παράσταση, παίζοντας κομμάτια από την πρόσφατη δισκοφραφία του.
Η σκηνική παρουσία απλή αλλά και εκκεντρική σε ότι αφορούσε το ντύσιμό του και η εκτέλεση των κοματιών υποβλητική και σε αρμονία με τις stretched κινήσεις του Hadreas.
Η φοβερή φωνή του μας κράτησε αποσβολωμένους και αφήνωντάς μας ενθουσιασμένους με μια εμφάνιση που θα μείνει για καιρό στη μνήμη μας.
(YZ)
Pussy Riot
Μια ημέρα μετά την ομιλία της Nadya Tolokonnikova στο Friday Summit του φεστιβάλ, ήρθε η ώρα της συναυλιακής τους εμφάνισης.
Το - κατά τη Nadya - πανκ σχήμα τους στη σκηνή με 4 μέλη μεταξύ των οποίων και η κύρια συνοδοιπόρος της Masha Alekhina μας παρέδωσε μια περίπου ωριαία εμφάνιση με άκρως πολιτικό στίχο και με ξεκάθαρες αναφορές σε Πούτιν, Τραμπ αλλά και στη ζωή τους στις ρώσικες φυλακές.
Μουσικά οι Pussy Riot δεν θα λέγαμε ότι είναι κάτι ιδιαίτερο, Ο DJ στα electronics πίσω από την κονσόλα να δίνει το σύνθημα σε κάθε κομμάτι / μανιφέστο η μπάντα έδωσε μια άψογη performance, με χαρακτηριστικά μηνύματα.
Εμείς νιώσαμε ότι, με τον όλο - δικαιολογημένο - ντόρο που έχει δημιουργηθεί γύρω από το όνομά τους, είδαμε μια σημαδιακή συναυλία ενός σχήματος που φαίνεται ότι είναι ορκισμένο πλέον να "φωνάζει" για τα κοινωνικά και κυρίως πολιτικά κακώς κείμενα της εποχής μας, χρησιμοποιώντας απλό λόγο και την ανάλογη εντύπωση που προκύπτει από τη σκηνική τους παρουσία.
Η Nadya Tolokonnikova, που είχαμε την τύχη να ακούσουμε να μιλάει, αποτελεί μια σύγχρονη "μάρτυρα" ενός κατεστημένου που προπαθεί να περιορίσει όλο και περισσότερο τις ελευθερίες και να θέσει τη ζωή μας σε νόρμες.
(YZ)
Demdike Stare
Λίγες μόλις ημέρες μετά την εξαιρετική εμφάνισή τους στο Plissken 2017, οι label mates του αγαπητού Andy Stott - ο οποίος ακύρωσε τελευταία στιγμή την εμφάνισή του στο Day for Night για λόγους υγείας, Demdike Stare έδωσαν μια αντίστοιχη εξαιρετική εμφάνιση στην Μπλέ σκηνή του φεστιβάλ.
Οι εντυπώσεις ανάλογες με αυτές του Plissken για to ντουέτο που βρίσκεται σε εξαιρετική φόρμα.
(YZ)
Pretty Lights
Πίσω από το όνομα Pretty Lights βρίσκεται ο ηλεκτρονικός μουσικός παραγωγός Derek Vincent Smith, έχοντας κυκλοφορήσει 4 albums με αυτό το project. Πρέπει να ομολογήσω πως η επαφή μου με τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη είναι σχετικά περιορισμένη και δεν είχα ποτέ εντυπωσιαστεί από τον ήχο του.
Παρόλα αυτά, αποδεικνύεται πως τα φεστιβάλ αποτελούν μία καλή ευκαιρία τόσο για έναν καλλιτέχνη προκειμένου να παρουσιάσει με καλύτερο τρόπο το υλικό του, όσο και για του ακροατές να γνωρίσουν καλύτερα σχήματα τα οποία μπορεί να περνάνε στα αζήτητα όταν απλά περνάνε από την οθόνη του υπολογιστή τους, και η εμφάνιση του Pretty Lights επιβεβαιώνει αυτόν τον συλλογισμό.
Καταρχάς, είναι πολύ σημαντικό να τονιστεί ο άψογος φωτισμός ο οποίος συνόδεψε την εμφάνιση του καλλιτέχνη. Οριζόντια και κατακόρυφα lasers στη σκηνή, μπροστά στον καλλιτέχνη, και πολλά συμπληρωματικά φώτα στην οροφή και τη βάση της, τα οποία εναλλάσσονταν με μοναδικό τρόπο με τις εναλλαγές του ρυθμού και των ηχοχρωμάτων.
Η μουσική του Pretty Lights, άλλοτε ονειρική και άλλοτε minimal ρυθμική, έχοντας στιβαρές βάσεις που παραπέμπουν στους πρωτεργάτες του ηλεκτρονικού ήχου, μας ταξίδεψε, αφήνοντάς μας με μία γλυκιά παραζάλη μετά από την διάρκειας λίγο περισσότερη της μίας ώρας εμφάνισής του. Ο ίδιος, αποχαιρέτησε το κοινό με σεμνότητα, τονίζοντας ότι ήταν μία ιδιαίτερη εμφάνιση για την οποία ήταν στην αρχή διστακτικός και φάνηκε πραγματικά να έχει απολαύσει την επικοινωνία που αναπτύχθηκε ανάμεσα στο κοινό και τον ίδιο κατά τη διάρκειά της.
Κατά την άποψή μου ίσως η καλύτερη εμφάνιση της ημέρας.
(Iraklis Skoteinos)
James Blake
Συμπέρασμα για ένα από τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες: Τον James Blake φροντίστε να δείτε σε μικρή σκηνή ή μικρό venue.
Το είδος της μουσικής του με τα μπάσα που παράγει αλλά και την "ησυχία" που χρειάζεται στα πιο downtempo κομμάτια του, "χάνεται" σε μεγάλους χώρους όπως η κεντρική σκηνή του Day for Night. Συνεπώς για ένα από τα πιο αναμενόμενα live που περιμέναμε τελικά δεν περάσαμε (πολύ) καλά...
Έπαιξε κομμάτια από τα 2 πρώτα άλμουμ του κυρίως και παρουσίασε 3 νέα του τραγούδια τα οποία άφησαν αρκετά καλές εντυπώσεις.
Το σετ του κράτησε μια ώρα και αποτέλεσε μια καλή - τελικά - προθέρμανση για τους headliners Nine Inch Nails.
(YZ)
Venetian Snares & Daniel Lanois
Η αλλαγή του προγράμματος του εξωτερικού, Red Stage, δυστυχώς άλλαξε τον αρχικό μας προγραμματισμό για την παρακολούθηση του set των καναδών Venetian Snares και Daniel Lanois στο Blue Stage του festival, επομένως προλάβαμε δυστυχώς μόνο το τελευταίο μισάωρο της κοινής τους εμφάνισης.
Ο IDM/break-core Venetian Snare έχει συνεργαστεί φέτος με τον Daniel Lanois, γνωστό πρωτίστως από την παραγωγή του στα πιο επιτυχημένα albums των U2 και το set που μας παρουσίασαν δείχνει ιδιαίτερα ενδιαφέρον.
Αφοσιωμένοι μπροστά στις δύο κονσόλες τους, έπαιξαν μουσική που έχει τα χαρακτηριστικά στοιχεία του ήχου του Venetian Snares, δηλαδή κοφτά παραμορφωμένα ρυθμικά breaks, glitch ήχους και αρκετό θόρυβο, ο οποίος όμως αντισταθμίζεται από τους ατμοσφαιρικούς ήχους τους οποίους προσθέτει ο Lanois.
Έχοντας πάρει ένα πολύ καλό δείγμα του ενδιαφέροντος αυτού project, αναμένουμε να ακούσουμε την ολοκληρωμένη τους κυκλοφορία, ελπίζοντας να έχουμε την ευκαιρία να τους παρακολουθήσουμε ξανά στο μέλλον.
(Iraklis Skoteinos)
Nine Inch Nails
Reznor θεέ πάρε την ΠΑΕ!
Τι να πει κανείς πρώτο για το θρυλικό σχήμα του Reznor, τους Nine Inch Nails. Έχοντας κυκλοφορήσει εξαιρετικά albums τη δεκαετία του '90 τα οποία έχουν στοιχειώσει τα εφηβικά και νεανικά χρόνια μας ("The Downward Spiral", "The Fragile"), και έχοντας γράψει ένα από τα πιο σέξι κομμάτια ever (Closer φυσικά), συνεχίζουν με συνέπεια ακόμα και σήμερα να κυκλοφορούν αξιόλογο υλικό.
Η τελευταία συναυλία που είχαν δώσει στην Ελλάδα μένει χαραγμένη στη μνήμη μας ως ένα από τα καλύτερα live, επομένως οι προσδοκίες για την εμφάνισή τους ως headliners της red stage του φεστιβάλ ήταν υψηλές.
Παρόλες τις αντίξοες συνθήκες, την μετατόπιση του προγράμματος κατά μία ώρα νωρίτερα και την βροχή που όλο και δυνάμωνε κατά τη διάρκεια της βραδιάς, τουλάχιστον ο μίσος κόσμος του φεστιβάλ βρέθηκε μπροστά στη σκηνή για να τους παρακολουθήσει και μετά την μουσική υπόκρουση του Fireman του Bandalamenti, οι ΝΙΝ αρχίζουν με το καινούριο Branches/Bones από το πρόσφατο ΕΡ τους, "Not the Actual Events".
Συνέχεια με κομματάρες όπως Wish και Less Than, με τον ήχο να είναι πολύ καλός και τον Reznor να βρίσκεται σε εξαιρετική φόρμα, λέγοντας μας ότι δε θα αφήσουμε λίγη βροχή να πτοήσει κανέναν μας. Στο δίδυμο March of the Pigs και Piggy ο κόσμος δεν σταματάει να χορεύει και να τραγουδάει, ενώ και τα τέσσερα μέλη του συγκροτήματος στη σκηνή έχουν βραχεί το ίδιο με τον κόσμο.
The Frail, The Wretched ακολουθούν σε ευφορικό κλίμα και στο Closer, όλοι τραγουδούν και χορεύουν σύσσωμοι, συμμετέχοντας στο highlight της βραδιάς. Το συγκρότημα είναι ασταμάτητο ενώ η βροχή γίνεται εντονότερη, Copy Of A, Gave Up, The Lovers, Reptile, αλλά δυστυχώς μετά το The Background World, και έχοντας ακόμα τουλάχιστον επτά κομμάτια να παίξουν, μας ανακοινώνουν ότι τους ζητήθηκε να αποχωρήσουν από τη σκηνή.
Κάπως έτσι τελειώνει λίγο άδοξα η εμφάνιση τους, με το παράπονο ότι δεν ακούσαμε ούτε το Head Like a Hole αλλά ούτε και το Hurt, όποτε και θα μιλούσαμε ίσως για την καλύτερη εμφάνιση της βραδιάς. Ελπίζουμε να ξαναδούμε σύντομα τον Reznor και την παρέα του επί ελληνικού εδάφους για να βιώσουμε μια ακόμα φορά την εξαιρετική αίσθηση που βγάζουν στις εμφανίσεις τους.
(Iraklis Skoteinos)
Jlin
Την συμπαθητική Jlin είχαμε την ευκαιρία να την παρακολουθήσουμε πρόσφατα στα πλαίσια των St Paul’ Sessions, και η εμφάνισή της μας είχε αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις. Το αμερικανικό κοινό φαίνεται ότι είναι εξοικειωμένο με την νεαρή καλλιτέχνη και η προσέλευση στο blue stage ήταν αρκετά αυξημένη.
Μετά από μια μεγαλύτερη του αναμενόμενου καθυστέρηση ή Jlin εμφανίστηκε στη σκηνή, χωρίς το pad το οποίο χρησιμοποιούσε όταν την είχαμε δει για τελευταία φορά, μόνο με laptop και κονσόλα. Το σετ της, διέφερε αρκετά με αυτό στα St Paul's Sessions αλλά και από το studio υλικό της.
Παρόλο που περιελάμβανε αντίστοιχα κομμάτια όπως το Guantanamo, το Unknown Tongues ή το Carbon 7, η συνολική ηχητική αίσθηση ήταν ότι τα κομμάτια ακούγονταν αρκετά πιο σκληρά και περισσότερο βασισμένα στο ρυθμικό στοιχείο από οτι στα διακριτά micro-samples από τα οποία δομούνται.
Ίσως το γεγονός αυτό να οφείλεται στο ότι η Jlin ήξερε ότι απευθύνεται σε ένα κοινό που έχει έρθει για να χορέψει, και πράγματι αυτό έγινε. Η καλή διάθεση του κόσμου διατηρήθηκε σε όλη τη διάρκεια του σετ της, αλλά προσωπικά αυτή η πιο εξωστρεφής παρουσίαση του υλικού της δεν με κέρδισε, καθώς αισθάνθηκα ότι έγινε εις βάρος σημαντικών χαρακτηριστικών του ήχου της.
(Iraklis Skoteinos)
Jamie xx
Ο Jamie των The XX ήταν ο υπεύθυνος για το κλείσιμο της 2ης ημέρας του φεστιβάλ. Εκτός προσωπικής περιοδείας, είναι ένα ακόμα απρόσμενο όνομα το οποίο έκλεισε το Day for Night ειδικά για την περίσταση.
Το σετ του ήταν εξαιρετικό στο 1ο μισάωρο, κάτι που δε συνεχίστηκε ανάλογα για την υπόλοιπη μια ώρα.
Ο Jamie, που θεωρούμε ότι αποτελεί την ψυχή της μπάντας των XX, έχει φοβερό μουσικό background και αυτό φαίνεται από τις μουσικές που συνδυάζει ζωντανά.
Το puzzle είχε ήχους soul, dance, disco και κάθε τόσο εμφανίζονταν και ηχητικά από την εξερετική του δουλειά "In Colour" (2015).
Ο αγαπημένος Jamie λοιπόν αν και δεν μας ανέβασε στα ουράνια, αποτέλεσε το καλύτερο κλείσιμο για τη 2η ημέρα του Day for Night.
Σύντομα τα νεότερά μας από την 3η και τελευταία ημέρα.
(YZ)
Event: Day For Night Festival '17
Date: 16.12.2017
Venue: Post HTX, Houston, Texas U.S.A.)
